معاون وزیر راه و شهرسازی از بی‌توجهی گسترده نسبت به نابودی بناهای ارزشمند تاریخی اظهار تاسف کرد و گفت: در بسیاری از شهرهای تاریخی آثار منحصر به فردی داشتیم که متاسفانه آنها را از دست دادیم. محمدسعید ایزدی اظهار کرد: متاسفانه به لحاظ عملکرد دستگاه‌های مسوول و کم‌توجهی ارگان‌هایی که نسبت به حفظ و نگهداری بناهای تاریخی در کشور مسوولیت دارند، در وضعیت بحرانی به سر می‌بریم ضمن اینکه مردم نیز به دلیل عملکرد مسوولان و کم‌توجهی در هر دو عرصه مدیریت و آگاهی‌رسانی عمومی، ذهنیت مثبتی نسبت به اقدامات انجام شده در این زمینه ندارند. معتقدم بی‌توجهی گسترده‌ای نسبت به بناهای ارزشمند وجود دارد که باعث ضربه‌های فراوانی شده به حدی که می‌گویم امروز و در شرایط فعلی از نظر حفظ بناهای تاریخی در وضعیت بحرانی به سر می‌بریم. وی افزود: در بسیاری از شهرهای تاریخی، آثار منحصربه‌فردی داشتیم که متاسفانه آنها را از دست دادیم و در حال حاضر نیز تعداد اندکی از بناهای تاریخی به جا مانده‌اند که باید در حفظ آنها نهایت تلاش خود را به کار ببندیم. به عنوان نمونه، در شهر اصفهان، معدود ساختمان‌های ارزشمندی داریم که به نظر می‌رسد از ویران کردن آنها احساس شرم وجود دارد ولی بقیه ساختمان‌ها به راحتی از ثبت ملی خارج و تخریب شده‌اند. مدیرعامل شرکت عمران و بهسازی شهری ایران با اشاره به اینکه علاوه بر کم‌توجهی مسوولان در دوره‌های مختلف و عدم آگاهی‌رسانی به عامه مردم برای پاسداشت آثار تاریخی باارزش قدیمی و معاصر، وجهه‌های دیگری نیز برای بی‌توجهی و بی‌تفاوتی نسبت به بناهای تاریخی قابل بررسی است، گفت: منحصر کردن دید و نگاه به ساختمان‌های متعلق به یک دوره خاص نوع دیگری از بی‌توجهی به میراث با‌ارزشی است که در شهرها موجود هستند. معتقدم، اساسا نسبت به میراث معاصر در سال‌های اخیر کم‌توجهی شده و همین مساله باعث شده طی سالیان اخیر، روند تخریب بناهای تاریخی سرعت بیشتری به خود بگیرد. ایزدی خاطرنشان کرد: تلاش ما در سال‌های گذشته این بوده که علاوه بر ساختمان‌های ارزشمند و تاریخی که متعلق به پیش از دوران معاصر هستند، ساختمان‌های دوران معاصر را نیز به عنوان میراث معاصر و صنعتی مورد توجه ویژه قرار دهیم و برای حفظ آنها تلاش کنیم. وی با تاکید بر اینکه بی‌توجهی تنها شامل بناها و آثار باارزش و تاریخی نبوده و شامل میراث معاصر نیز می‌شود، گفت: این بی‌توجهی نه‌تنها دامنگیر ساختمان‌ها و بناهای تاریخی شده بلکه دامنگیر محیط اطراف بناها نیز شده است. به عنوان‌نمونه، راه‌های تاریخی، عناصر وابسته به راه‌های تاریخی همچون پل‌ها، ایستگاه‌های راه‌آهن و کارخانه‌های تاریخی ارزشمند، متاسفانه در دوره‌های مختلف مورد بی‌توجهی قرار گرفته و برخی از آنها نیز دچار تخریب و آسیب‌های جدی شده‌اند.
معاون وزیر راه و شهرسازی از بی‌توجهی گسترده نسبت به نابودی بناهای ارزشمند تاریخی اظهار تاسف کرد و گفت: در بسیاری از شهرهای تاریخی آثار منحصر به فردی داشتیم که متاسفانه آنها را از دست دادیم. محمدسعید ایزدی اظهار کرد: متاسفانه به لحاظ عملکرد دستگاه‌های مسوول و کم‌توجهی ارگان‌هایی که نسبت به حفظ و نگهداری بناهای تاریخی در کشور مسوولیت دارند، در وضعیت بحرانی به سر می‌بریم ضمن اینکه مردم نیز به دلیل عملکرد مسوولان و کم‌توجهی در هر دو عرصه مدیریت و آگاهی‌رسانی عمومی، ذهنیت مثبتی نسبت به اقدامات انجام شده در این زمینه ندارند. معتقدم بی‌توجهی گسترده‌ای نسبت به بناهای ارزشمند وجود دارد که باعث ضربه‌های فراوانی شده به حدی که می‌گویم امروز و در شرایط فعلی از نظر حفظ بناهای تاریخی در وضعیت بحرانی به سر می‌بریم. وی افزود: در بسیاری از شهرهای تاریخی، آثار منحصربه‌فردی داشتیم که متاسفانه آنها را از دست دادیم و در حال حاضر نیز تعداد اندکی از بناهای تاریخی به جا مانده‌اند که باید در حفظ آنها نهایت تلاش خود را به کار ببندیم. به عنوان نمونه، در شهر اصفهان، معدود ساختمان‌های ارزشمندی داریم که به نظر می‌رسد از ویران کردن آنها احساس شرم وجود دارد ولی بقیه ساختمان‌ها به راحتی از ثبت ملی خارج و تخریب شده‌اند. مدیرعامل شرکت عمران و بهسازی شهری ایران با اشاره به اینکه علاوه بر کم‌توجهی مسوولان در دوره‌های مختلف و عدم آگاهی‌رسانی به عامه مردم برای پاسداشت آثار تاریخی باارزش قدیمی و معاصر، وجهه‌های دیگری نیز برای بی‌توجهی و بی‌تفاوتی نسبت به بناهای تاریخی قابل بررسی است، گفت: منحصر کردن دید و نگاه به ساختمان‌های متعلق به یک دوره خاص نوع دیگری از بی‌توجهی به میراث با‌ارزشی است که در شهرها موجود هستند. معتقدم، اساسا نسبت به میراث معاصر در سال‌های اخیر کم‌توجهی شده و همین مساله باعث شده طی سالیان اخیر، روند تخریب بناهای تاریخی سرعت بیشتری به خود بگیرد. ایزدی خاطرنشان کرد: تلاش ما در سال‌های گذشته این بوده که علاوه بر ساختمان‌های ارزشمند و تاریخی که متعلق به پیش از دوران معاصر هستند، ساختمان‌های دوران معاصر را نیز به عنوان میراث معاصر و صنعتی مورد توجه ویژه قرار دهیم و برای حفظ آنها تلاش کنیم. وی با تاکید بر اینکه بی‌توجهی تنها شامل بناها و آثار باارزش و تاریخی نبوده و شامل میراث معاصر نیز می‌شود، گفت: این بی‌توجهی نه‌تنها دامنگیر ساختمان‌ها و بناهای تاریخی شده بلکه دامنگیر محیط اطراف بناها نیز شده است. به عنوان‌نمونه، راه‌های تاریخی، عناصر وابسته به راه‌های تاریخی همچون پل‌ها، ایستگاه‌های راه‌آهن و کارخانه‌های تاریخی ارزشمند، متاسفانه در دوره‌های مختلف مورد بی‌توجهی قرار گرفته و برخی از آنها نیز دچار تخریب و آسیب‌های جدی شده‌اند.