بررسی‌ها نشان می‌دهد در حالی که رشد اقتصادی در سال‌جاری از سوی مراکز داخلی و مجامع بین‌المللی حدود چهار تا شش درصد برآورد شده است، نرخ بیکاری در سال جاری همچنان بالاتر از 11 درصد خواهد بود. به گزارش خبرآنلاین، حسین راغفر، کارشناس اقتصادی دو رقمی بودن نرخ بیکاری در ایران را با توجه به شرایط اقتصادی و معیشتی جامعه اندکی بالاتر از تحمل متعارف توصیف می‌کند و می‌گوید: بررسی‌ها نشان می‌دهد جامعه ایران به دلیل هزینه‌های بالا و همچنین بحران‌های چند سال اخیر توان تحمل نرخ بالای بیکاری را مانند سال‌های گذشته ندارد و لازم است دولتمردان در این حوزه تدابیری بیندیشند. وی گفت: تورم فزاینده در سال‌های ابتدایی دهه 90 به قدرت خرید خانوار ایرانی به شدت آسیب زد و همین امر سبب شد امروز تاثیر نرخ بیکاری دورقمی بر اقتصاد و اجتماع ایران بیش از گذشته باشد. راغفر تدابیری برای حمایت از بنگاه‌های متوسط و کوچک و سیاستگذاری با هدف حمایت از اشتغال مولد را از محوری‌ترین نیازهای ایران در سال‌های پیش رو خواند و گفت: رشد اقتصادی و خروج از رکود حتما باید به صورتی هدف‌گذاری شود که تعداد فرصت‌های شغلی و خالص اشتغال در کشور را افزایش دهد. بررسی‌ها نشان می‌دهد طی 47 سال گذشته تنها در یک سال، در میانه دهه 70 نرخ بیکاری در ایران به پایین‌تر از 10 درصد رسیده و در تمامی نزدیک به پنج دهه اخیر ایران با نرخ بیکاری بالاتر از 10 درصد روبه‌رو بوده است. برآوردهای رسمی بالاتر رفتن نرخ بیکاری از 10 درصد را از سال 1348 به بعد نشان می‌دهد. هر چند بالاترین نرخ بیکاری در ایران در همین دوره زمانی حدود 15 درصد بوده اما روند موجود نشانگر آن است که نرخ بیکاری ایران غالبا با تغییراتی اندک در محدوده 10 تا 12 درصد در نوسان بوده است. این به آن معناست که سیاست‌های اشتغالزایی دولت‌ها غالبا با نتایجی یکسان مواجه بوده و دستاورد آن را می‌توان بیش از ایجاد اشتغال، «حفظ وضع موجود» ارزیابی کرد. در سال‌های اخیر با توجه به فشار جمعیتی، نرخ بیکاری افزایش چندانی نداشته که کارشناسان و تحلیلگران مهم‌ترین دلیل این اتفاق را گسترش سریع دانشگاه‌ها و موسسات آموزش عالی و ناامیدی جوانان از پیدا کردن شغل و خروج موقتی از بازار کار می‌دانند. این مساله بدون‌تردید زمینه‌ساز ورود پرفشار نیروهای تحصیلکرده و سرخورده از یافتن کار در سال‌های آتی خواهد شد.
بررسی‌ها نشان می‌دهد در حالی که رشد اقتصادی در سال‌جاری از سوی مراکز داخلی و مجامع بین‌المللی حدود چهار تا شش درصد برآورد شده است، نرخ بیکاری در سال جاری همچنان بالاتر از 11 درصد خواهد بود. به گزارش خبرآنلاین، حسین راغفر، کارشناس اقتصادی دو رقمی بودن نرخ بیکاری در ایران را با توجه به شرایط اقتصادی و معیشتی جامعه اندکی بالاتر از تحمل متعارف توصیف می‌کند و می‌گوید: بررسی‌ها نشان می‌دهد جامعه ایران به دلیل هزینه‌های بالا و همچنین بحران‌های چند سال اخیر توان تحمل نرخ بالای بیکاری را مانند سال‌های گذشته ندارد و لازم است دولتمردان در این حوزه تدابیری بیندیشند. وی گفت: تورم فزاینده در سال‌های ابتدایی دهه 90 به قدرت خرید خانوار ایرانی به شدت آسیب زد و همین امر سبب شد امروز تاثیر نرخ بیکاری دورقمی بر اقتصاد و اجتماع ایران بیش از گذشته باشد. راغفر تدابیری برای حمایت از بنگاه‌های متوسط و کوچک و سیاستگذاری با هدف حمایت از اشتغال مولد را از محوری‌ترین نیازهای ایران در سال‌های پیش رو خواند و گفت: رشد اقتصادی و خروج از رکود حتما باید به صورتی هدف‌گذاری شود که تعداد فرصت‌های شغلی و خالص اشتغال در کشور را افزایش دهد. بررسی‌ها نشان می‌دهد طی 47 سال گذشته تنها در یک سال، در میانه دهه 70 نرخ بیکاری در ایران به پایین‌تر از 10 درصد رسیده و در تمامی نزدیک به پنج دهه اخیر ایران با نرخ بیکاری بالاتر از 10 درصد روبه‌رو بوده است. برآوردهای رسمی بالاتر رفتن نرخ بیکاری از 10 درصد را از سال 1348 به بعد نشان می‌دهد. هر چند بالاترین نرخ بیکاری در ایران در همین دوره زمانی حدود 15 درصد بوده اما روند موجود نشانگر آن است که نرخ بیکاری ایران غالبا با تغییراتی اندک در محدوده 10 تا 12 درصد در نوسان بوده است. این به آن معناست که سیاست‌های اشتغالزایی دولت‌ها غالبا با نتایجی یکسان مواجه بوده و دستاورد آن را می‌توان بیش از ایجاد اشتغال، «حفظ وضع موجود» ارزیابی کرد. در سال‌های اخیر با توجه به فشار جمعیتی، نرخ بیکاری افزایش چندانی نداشته که کارشناسان و تحلیلگران مهم‌ترین دلیل این اتفاق را گسترش سریع دانشگاه‌ها و موسسات آموزش عالی و ناامیدی جوانان از پیدا کردن شغل و خروج موقتی از بازار کار می‌دانند. این مساله بدون‌تردید زمینه‌ساز ورود پرفشار نیروهای تحصیلکرده و سرخورده از یافتن کار در سال‌های آتی خواهد شد.