انتقال آب از کدام دریا
نقی آقالو- اکنون بدون رودربایستی می‌گوییم با ان‌شاء‌الله ماشاء‌الله گفتن آب دریا شیرین نمی‌شود، چنان که دهان هم با «حلوا حلوا» گفتن! به عبارت دیگر اگر با حلوا حلوا گفتن دهن شیرین می‌شد، با ان‌شاء‌الله ماشاء‌الله گفتن هم آب دریا شیرین می‌شود! رسیدن به آب شیرین تلاش می‌خواهد و کار و ایثار. آب شور دریا که به همین سادگی‌ها شیرین نمی‌شود ولی اگر بشود، چه می‌شود! بهتر است به سرعت برویم سر اصل مطلب. 45 سال قبل برخی کارشناسان ملتمسانه و عاجزانه گفتند: «هیچ راهی نداریم جز آنکه با کمک علوم و صنایع جدید، آب مورد نیاز کشور را از دریا تامین کنیم.»1 دقیقا 45 سال بعد، یک مقام بلندپایه آب و انرژی ایران می‌گوید: «اجرای برنامه‌های تامین آب مورد نیاز بخش‌های مختلف کشور، نیازمند اجرای پروژه‌های انتقال آب از دریاست.»2 این مقام گرچه نامی از دریای مورد نظر نبرده اما افزوده است: «تامین آب شرب در طرح‌های انتقال آب باید در اولویت باشد.» تا اینجای مطلب، صورت‌مساله به درستی طرح شده است اما اینکه شرایط تامین آب شرب مورد نیاز چگونه و از کدام منبع است، نیازمند چالش و کنکاش است. آیا می‌توان گفت که مثلا آب شرب یک استان محروم از استان همجوار تامین شود؟ آیا اینکه گفته شود: «سیستم مدیریت منطقه‌ای و استانی تامین آب برچیده شد» می‌تواند جوابگوی مشکلات فعلی و آینده ما باشد؟ آیا مسوولان محترم می‌خواهند بخشی از سکنه مناطق دارای تنش آبی را به مناطق پرآب کوچ دهند!؟ که این هم طبیعتا پاک کردن صورت‌مساله است آیا طرح به‌کارگیری و راه‌اندازی دستگاه‌های آب‌شیرین‌کن در 17 استان کشور که اواخر ماه گذشته خبر آن اعلام شد، می‌تواند همان چاره گمشده رفع کم‌آبی در کشور باشد؟ جالب است که بنابر همان گزارش اکثر این تاسیسات در کنار دریای عمان و خلیج‌فارس راه‌اندازی خواهد شد یعنی شیرین‌سازی با استفاده آب شور دریاهای جنوب. اگر منظور مقامات آب و نیروی کشور از برچیدن سیستم مدیریت منطقه‌ای و استانی تامین آب این باشد که مثلا رود کارون گرچه در استان خوزستان جریان دارد اما فقط به این استان تعلق ندارد بنابراین می‌توان از این رودخانه پرآب که هم‌اکنون دچار مشکلات ریز و درشت شده است، به استان‌های همجوار آبرسانی کرد. بهتر است در این مورد به سخنان یک مقام مسوول در استان خوزستان توجه فرمایید: «به‌طور کلی هر پروژه‌ای که روی سرشاخه‌های رودخانه‌های کرخه، کارون، دز، مارون و زهرا اجرا می‌شود، به‌طور قطع به استان خوزستان به ویژه به بخش کشاورزی و تالاب‌های آن آسیب‌های شدید وارد می‌سازد.»3 به گزارش وی در چند سال اخیر آورد این رودخانه‌ها بسیار کم شده و تحمل اکولوژیکی منطقه به حداکثر میزان خود رسیده است به این‌ترتیب هر تغییری که در این رابطه رخ دهد، به مرحله فاجعه می‌رسد. وی نتیجه گرفته است که «هیچ طرح انتقال آبی نباید در این حوزه اجرا شود». میزان رشد بارندگی‌ها در کشور تا فروردین‌ماه امسال نسبت به سال گذشته 15 درصد و در درازمدت سه درصد اعلام شده است اما صدافسوس که این افزایش هیچ سودی نداشته و هیچ رنجی را کاهش نداده است بنابراین بهتر است سریع برگردیم سر مساله اصلی! که عبارت باشد از انتقال آب شور دریا به داخل. بی‌تردید ایران عزیز ما اکنون از نعمت سه منبع بسیار مهم آب بهره‌‌مند است؛ دریای خزر در شمال و دریای عمان و خلیج‌فارس در جنوب. «شیرین‌سازی و انتقال آب دریای خزر به فلات مرکزی» که البته مخالفان زیادی دارد، عنوان طرحی است که به پیمانکاری قرارگاه خاتم‌الانبیا(ص) عملیات اجرایی آن از سال 91 آغاز شده است. (هفته آینده ان‌شاء‌الله به این قرارداد خواهیم پرداخت). می‌ماند خلیج‌فارس و دریای عمان. بهتر است برای پرهیز از اطاله کلام، ادامه مطلب را بگذاریم برای روزهای بعد. پی‌نوشت‌ها: 1- مهندس هومان فرزاد 2- ستار محمودی قائم‌مقام وزیر نیرو 29/1/95 3- احمد لاهیجان‌زاده مدیرکل حفاظت محیط‌زیست استان خوزستان
نقی آقالو- اکنون بدون رودربایستی می‌گوییم با ان‌شاء‌الله ماشاء‌الله گفتن آب دریا شیرین نمی‌شود، چنان که دهان هم با «حلوا حلوا» گفتن! به عبارت دیگر اگر با حلوا حلوا گفتن دهن شیرین می‌شد، با ان‌شاء‌الله ماشاء‌الله گفتن هم آب دریا شیرین می‌شود! رسیدن به آب شیرین تلاش می‌خواهد و کار و ایثار. آب شور دریا که به همین سادگی‌ها شیرین نمی‌شود ولی اگر بشود، چه می‌شود! بهتر است به سرعت برویم سر اصل مطلب. 45 سال قبل برخی کارشناسان ملتمسانه و عاجزانه گفتند: «هیچ راهی نداریم جز آنکه با کمک علوم و صنایع جدید، آب مورد نیاز کشور را از دریا تامین کنیم.»1 دقیقا 45 سال بعد، یک مقام بلندپایه آب و انرژی ایران می‌گوید: «اجرای برنامه‌های تامین آب مورد نیاز بخش‌های مختلف کشور، نیازمند اجرای پروژه‌های انتقال آب از دریاست.»2 این مقام گرچه نامی از دریای مورد نظر نبرده اما افزوده است: «تامین آب شرب در طرح‌های انتقال آب باید در اولویت باشد.» تا اینجای مطلب، صورت‌مساله به درستی طرح شده است اما اینکه شرایط تامین آب شرب مورد نیاز چگونه و از کدام منبع است، نیازمند چالش و کنکاش است. آیا می‌توان گفت که مثلا آب شرب یک استان محروم از استان همجوار تامین شود؟ آیا اینکه گفته شود: «سیستم مدیریت منطقه‌ای و استانی تامین آب برچیده شد» می‌تواند جوابگوی مشکلات فعلی و آینده ما باشد؟ آیا مسوولان محترم می‌خواهند بخشی از سکنه مناطق دارای تنش آبی را به مناطق پرآب کوچ دهند!؟ که این هم طبیعتا پاک کردن صورت‌مساله است آیا طرح به‌کارگیری و راه‌اندازی دستگاه‌های آب‌شیرین‌کن در 17 استان کشور که اواخر ماه گذشته خبر آن اعلام شد، می‌تواند همان چاره گمشده رفع کم‌آبی در کشور باشد؟ جالب است که بنابر همان گزارش اکثر این تاسیسات در کنار دریای عمان و خلیج‌فارس راه‌اندازی خواهد شد یعنی شیرین‌سازی با استفاده آب شور دریاهای جنوب. اگر منظور مقامات آب و نیروی کشور از برچیدن سیستم مدیریت منطقه‌ای و استانی تامین آب این باشد که مثلا رود کارون گرچه در استان خوزستان جریان دارد اما فقط به این استان تعلق ندارد بنابراین می‌توان از این رودخانه پرآب که هم‌اکنون دچار مشکلات ریز و درشت شده است، به استان‌های همجوار آبرسانی کرد. بهتر است در این مورد به سخنان یک مقام مسوول در استان خوزستان توجه فرمایید: «به‌طور کلی هر پروژه‌ای که روی سرشاخه‌های رودخانه‌های کرخه، کارون، دز، مارون و زهرا اجرا می‌شود، به‌طور قطع به استان خوزستان به ویژه به بخش کشاورزی و تالاب‌های آن آسیب‌های شدید وارد می‌سازد.»3 به گزارش وی در چند سال اخیر آورد این رودخانه‌ها بسیار کم شده و تحمل اکولوژیکی منطقه به حداکثر میزان خود رسیده است به این‌ترتیب هر تغییری که در این رابطه رخ دهد، به مرحله فاجعه می‌رسد. وی نتیجه گرفته است که «هیچ طرح انتقال آبی نباید در این حوزه اجرا شود». میزان رشد بارندگی‌ها در کشور تا فروردین‌ماه امسال نسبت به سال گذشته 15 درصد و در درازمدت سه درصد اعلام شده است اما صدافسوس که این افزایش هیچ سودی نداشته و هیچ رنجی را کاهش نداده است بنابراین بهتر است سریع برگردیم سر مساله اصلی! که عبارت باشد از انتقال آب شور دریا به داخل. بی‌تردید ایران عزیز ما اکنون از نعمت سه منبع بسیار مهم آب بهره‌‌مند است؛ دریای خزر در شمال و دریای عمان و خلیج‌فارس در جنوب. «شیرین‌سازی و انتقال آب دریای خزر به فلات مرکزی» که البته مخالفان زیادی دارد، عنوان طرحی است که به پیمانکاری قرارگاه خاتم‌الانبیا(ص) عملیات اجرایی آن از سال 91 آغاز شده است. (هفته آینده ان‌شاء‌الله به این قرارداد خواهیم پرداخت). می‌ماند خلیج‌فارس و دریای عمان. بهتر است برای پرهیز از اطاله کلام، ادامه مطلب را بگذاریم برای روزهای بعد. پی‌نوشت‌ها: 1- مهندس هومان فرزاد 2- ستار محمودی قائم‌مقام وزیر نیرو 29/1/95 3- احمد لاهیجان‌زاده مدیرکل حفاظت محیط‌زیست استان خوزستان