فاطمه بکایی- 14 فروردین امسال ساعت 10:30 صبح نوزادی یکی دو روزه نزدیک بیمارستان تامین اجتماعی ماهشهر پتوپیچ شده کنار عابربانک پیدا می‌شود که توسط نگهبانی بیمارستان دیده شده بود کمی پس از آن خبری تلخ و بهت‌برانگیز روی خروجی خبرگزاری‌ها قرار گرفت که عنوان می‌کرد نوزادی در سطل زباله در ماهشهر پیدا شده و او را به بیمارستان رسانده‌اند و احیا کرده‌اند. خبری که در بوته نقدها و اعتراضات گسترده‌ای در شبکه‌های اجتماعی قرار گرفت به‌طوری که برخی‌ها عنوان می‌کردند کسی که نوزادی را در سطل زباله قرار می‌دهد، قطعا می‌خواهد که او بمیرد! چون دیگر سر راه گذاشتن به هر دلیلی نیست این اتفاق پس از آن بود که اخبار در خصوص نوزادان وارد فاز تازه‌ای از خشونت و رفتارهای غیرانسانی را نشان می‌داد. درست بعد از اعلام خبر رهاکردن نوزادان در اصفهان و کشف باند خرید و فروش نوزاد در تهران و مشهد بود که خبر پیدا شدن نوزاد در سطل زباله آمد اما از اساس نوع پیدا شدن نوزاد در سطل زباله اشتباه بود. چندی پیش پس از بررسی‌ها جهت پیگیری وضعیت این نوزاد پیدا شده در ماهشهر «جهان‌صنعت» توانست با پزشک زنان و زایمانی در ماهشهر گفت‌وگو کند که از سرنوشت و نوع پیدا شدن این کودک اطلاعاتی داشت. وی در ابتدا می‌گوید: توانسته با نگهبان بیمارستانی که نوزاد کنار آن پیدا شده صحبت کند و در تشریح وضعیت نوزاد به هنگام پیدا شدن ادامه می‌دهد: ابتدا که نوزاد را پتوپیچ شده پیدا می‌کنند، تصور می‌شود نوزاد مرده است اما در نهایت با ضربه‌ای آرام واکنش نشان می‌دهد. وضعیت مطلوبی نداشته است. پرسنل بیمارستان بلافاصله او را به بخش اطفال منتقل کرده و احیا می‌کنند. مراحل احیای نوزاد با سرم‌درمانی و... آغاز می‌شود زیرا کودک که مشخص نیست چندین ساعت زیر آفتاب قرار داده شده بود آب بدنش را از دست داده بود. در نهایت کودک زنده می‌شود و سلامت. این پزشک زنان در ماهشهر با توجه به سوابق کاری خود در شهرهای مختلف خوزستان و نمونه‌هایی که با آن مواجه بوده است و در دوارن کاری خود چندین نمونه نوزاد و کودک سر راهی دیده در خصوص علل شکل‌گیری چنین اتفاق تلخی به «جهان‌صنعت» عنوان می‌کند: «معمولا بسیار کم پیش می‌آید به دلیل مشکلات اقتصادی کودکی را سر راه بگذارند. هر طور باشد خوزستانی‌ها اینچنین اقدامی انجام نمی‌دهند. این کودکان سرراهی عموما پدری نامشخص دارند و نامشروع هستند و برای اینکه دردسری ایجاد نشود، نوزاد را سر راه می‌گذارند تا توسط شخصی توانا بزرگ و نگهداری شود. وی تاکید می‌کند که سطح آگاهی و فرهنگی در برخی از مناطق پایین و در فقر است که اینچنین اتفاقاتی رخ می‌دهد. دلایل دیگری هم می‌تواند وجود داشته باشد ممکن است مادری مشکلات روحی، روانی داشته باشد و حتی کودک را بکشد. اما این نوع سر راه گذاشتن نوزاد عموما دلیلی به جز مشکلات مالی و اقتصادی دارد. از سویی دیگر این پزشک زنان خاطرنشان می‌کند: از زمانی که وسایل و لوازم پیشگیری از بارداری دیگر رایگان نیست و در مراکز بهداشتی و خانه بهداشت روستاها و مناطق شهری کوچک، رایگان توزیع نمی‌شود و محدودیت‌های دولتی در این زمینه شکل گرفته است، ناخودآگاه میزان بارداری‌ها به خصوص بارداری‌های ناخواسته افزایش یافته است. در این میان بارداری‌های نامشروع هم شکل می‌گیرد و چندان فرهنگ استفاده از وسایل جلوگیری از بارداری برای این افراد وجود ندارد. بر این اساس اتفاقاتی همچون بارداری‌های نامشروع که تا پیش از این میزان آن کم بوده، حالا افزایش یافته است و مختص شهرهای خاصی هم نیست. وی تاکید می‌کند: همین محدودیت‌ها باعث شده هم حاملگی‌های پرخطر ایجاد شود، هم زنان با سنین بالا به وفور باردار می‌شوند. وی یادآور می‌شود که در برخی استان‌ها حساسیت روی این نوع نوزادانی که سر راه گذاشته و پیدا می‌شوند، بیشتر است و چنانچه کسی هم به صورت نامشروع باردار شده باشد وقتی دیر می‌فهمد دیگر نمی‌تواند کاری کند و در نهایت بچه را به دنیا می‌آورد اما چطور بگوید بچه‌اش است؟ نمی‌تواند آن را نگهداری کند. از سویی دیگر وی عنوان می‌کند: سقط جنین در کشور ما غیرقانونی است تا چندی قبل که دارویی برای سقط جنین وجود نداشت، سقط با خطرات بالا حتی کشته شدن مادر انجام می‌شد اما اگر برای این نوع بارداری‌ها امکان سقط وجود داشت، شاید نوزادان نامشروع کمتری به دنیا بیاید. این پزشک زنان در خصوص سرنوشت این نوزاد عنوان می‌کند: نوزاد دختر بوده و تحویل بهزیستی اهواز داده شده است و کمی بعد در اتفاقی جالب خانواده‌ای اهوازی او را به فرزندی پذیرفتند اما بیمارستان پس از واگذاری نوزاد پیگیری دیگری در خصوص سرنوشت او نداشته است. به انتهای گفت‌وگو که می‌رسی لبخندی میزنی که چه خوب این دختربچه که اینطور ناخواسته پا به دنیای پر رنج ما انسان‌های نامهربان گذاشته، خانواده‌ای خوب یافته و شاید بتواند سرنوشت بهتری نسبت به نوع تولد خود داشته باشد حالا خانواده‌ای دارد و دلسوزان و همراهان و حامیانی.ای کاش کودکان را بیشتر دوست بداریم.
فاطمه بکایی- 14 فروردین امسال ساعت 10:30 صبح نوزادی یکی دو روزه نزدیک بیمارستان تامین اجتماعی ماهشهر پتوپیچ شده کنار عابربانک پیدا می‌شود که توسط نگهبانی بیمارستان دیده شده بود کمی پس از آن خبری تلخ و بهت‌برانگیز روی خروجی خبرگزاری‌ها قرار گرفت که عنوان می‌کرد نوزادی در سطل زباله در ماهشهر پیدا شده و او را به بیمارستان رسانده‌اند و احیا کرده‌اند. خبری که در بوته نقدها و اعتراضات گسترده‌ای در شبکه‌های اجتماعی قرار گرفت به‌طوری که برخی‌ها عنوان می‌کردند کسی که نوزادی را در سطل زباله قرار می‌دهد، قطعا می‌خواهد که او بمیرد! چون دیگر سر راه گذاشتن به هر دلیلی نیست این اتفاق پس از آن بود که اخبار در خصوص نوزادان وارد فاز تازه‌ای از خشونت و رفتارهای غیرانسانی را نشان می‌داد. درست بعد از اعلام خبر رهاکردن نوزادان در اصفهان و کشف باند خرید و فروش نوزاد در تهران و مشهد بود که خبر پیدا شدن نوزاد در سطل زباله آمد اما از اساس نوع پیدا شدن نوزاد در سطل زباله اشتباه بود. چندی پیش پس از بررسی‌ها جهت پیگیری وضعیت این نوزاد پیدا شده در ماهشهر «جهان‌صنعت» توانست با پزشک زنان و زایمانی در ماهشهر گفت‌وگو کند که از سرنوشت و نوع پیدا شدن این کودک اطلاعاتی داشت. وی در ابتدا می‌گوید: توانسته با نگهبان بیمارستانی که نوزاد کنار آن پیدا شده صحبت کند و در تشریح وضعیت نوزاد به هنگام پیدا شدن ادامه می‌دهد: ابتدا که نوزاد را پتوپیچ شده پیدا می‌کنند، تصور می‌شود نوزاد مرده است اما در نهایت با ضربه‌ای آرام واکنش نشان می‌دهد. وضعیت مطلوبی نداشته است. پرسنل بیمارستان بلافاصله او را به بخش اطفال منتقل کرده و احیا می‌کنند. مراحل احیای نوزاد با سرم‌درمانی و... آغاز می‌شود زیرا کودک که مشخص نیست چندین ساعت زیر آفتاب قرار داده شده بود آب بدنش را از دست داده بود. در نهایت کودک زنده می‌شود و سلامت. این پزشک زنان در ماهشهر با توجه به سوابق کاری خود در شهرهای مختلف خوزستان و نمونه‌هایی که با آن مواجه بوده است و در دوارن کاری خود چندین نمونه نوزاد و کودک سر راهی دیده در خصوص علل شکل‌گیری چنین اتفاق تلخی به «جهان‌صنعت» عنوان می‌کند: «معمولا بسیار کم پیش می‌آید به دلیل مشکلات اقتصادی کودکی را سر راه بگذارند. هر طور باشد خوزستانی‌ها اینچنین اقدامی انجام نمی‌دهند. این کودکان سرراهی عموما پدری نامشخص دارند و نامشروع هستند و برای اینکه دردسری ایجاد نشود، نوزاد را سر راه می‌گذارند تا توسط شخصی توانا بزرگ و نگهداری شود. وی تاکید می‌کند که سطح آگاهی و فرهنگی در برخی از مناطق پایین و در فقر است که اینچنین اتفاقاتی رخ می‌دهد. دلایل دیگری هم می‌تواند وجود داشته باشد ممکن است مادری مشکلات روحی، روانی داشته باشد و حتی کودک را بکشد. اما این نوع سر راه گذاشتن نوزاد عموما دلیلی به جز مشکلات مالی و اقتصادی دارد. از سویی دیگر این پزشک زنان خاطرنشان می‌کند: از زمانی که وسایل و لوازم پیشگیری از بارداری دیگر رایگان نیست و در مراکز بهداشتی و خانه بهداشت روستاها و مناطق شهری کوچک، رایگان توزیع نمی‌شود و محدودیت‌های دولتی در این زمینه شکل گرفته است، ناخودآگاه میزان بارداری‌ها به خصوص بارداری‌های ناخواسته افزایش یافته است. در این میان بارداری‌های نامشروع هم شکل می‌گیرد و چندان فرهنگ استفاده از وسایل جلوگیری از بارداری برای این افراد وجود ندارد. بر این اساس اتفاقاتی همچون بارداری‌های نامشروع که تا پیش از این میزان آن کم بوده، حالا افزایش یافته است و مختص شهرهای خاصی هم نیست. وی تاکید می‌کند: همین محدودیت‌ها باعث شده هم حاملگی‌های پرخطر ایجاد شود، هم زنان با سنین بالا به وفور باردار می‌شوند. وی یادآور می‌شود که در برخی استان‌ها حساسیت روی این نوع نوزادانی که سر راه گذاشته و پیدا می‌شوند، بیشتر است و چنانچه کسی هم به صورت نامشروع باردار شده باشد وقتی دیر می‌فهمد دیگر نمی‌تواند کاری کند و در نهایت بچه را به دنیا می‌آورد اما چطور بگوید بچه‌اش است؟ نمی‌تواند آن را نگهداری کند. از سویی دیگر وی عنوان می‌کند: سقط جنین در کشور ما غیرقانونی است تا چندی قبل که دارویی برای سقط جنین وجود نداشت، سقط با خطرات بالا حتی کشته شدن مادر انجام می‌شد اما اگر برای این نوع بارداری‌ها امکان سقط وجود داشت، شاید نوزادان نامشروع کمتری به دنیا بیاید. این پزشک زنان در خصوص سرنوشت این نوزاد عنوان می‌کند: نوزاد دختر بوده و تحویل بهزیستی اهواز داده شده است و کمی بعد در اتفاقی جالب خانواده‌ای اهوازی او را به فرزندی پذیرفتند اما بیمارستان پس از واگذاری نوزاد پیگیری دیگری در خصوص سرنوشت او نداشته است. به انتهای گفت‌وگو که می‌رسی لبخندی میزنی که چه خوب این دختربچه که اینطور ناخواسته پا به دنیای پر رنج ما انسان‌های نامهربان گذاشته، خانواده‌ای خوب یافته و شاید بتواند سرنوشت بهتری نسبت به نوع تولد خود داشته باشد حالا خانواده‌ای دارد و دلسوزان و همراهان و حامیانی.ای کاش کودکان را بیشتر دوست بداریم.