ایسنا- رییس کمیته محیط‌زیست شورای شهر تهران با بیان اینکه دومین اقدام عملی و اجرایی در چارچوب سیاست‌های شهرداری، عدم تداوم روند کنونی و ضرورت تحول ساختاری در نظام تامین درآمد شهرداری تهران است، گفت: ماده «174» قانون برنامه توسعه پنجم کشور، شوراها و شهرداری‌ها را مکلف کرده تا پایان سال اول برنامه نسبت به تدوین نظام درآمدهای پایدار شهرداری‌ها اقدام کنند همچنین باید مدیریت شهرداری نسبت به تغییر و اخذ عوارض بر املاک ناشی از مصرف و خدمات عمل کنند. محمد حقانی افزود: به‌علاوه شورای شهر در چارچوب این قانون باید نسبت به تقویت ساز‌وکارهای نظارت بر هزینه‌کرد شهرداری و برون‌سپاری وظایف قابل واگذاری و هدایت به سمت هزینه‌کرد در حوزه اصلی و وظایف قانونی اقدام می‌کرد اما هیچ‌گاه مدیریت شهری تهران در این خصوص اقدام عملی و اجرایی نداشته است. به عبارت روشن پنج سال فرصت اصلاح و بازنگری ساز‌وکار تامین درآمد شهرداری تهران از دست رفته است. امروز عوارض آینده شهر را می‌گیریم، تراکم می‌فروشیم و حتی پیش‌فروش می‌کنیم و همان روز مصرف می‌کنیم، پس آینده و فردای این شهر چه می‌شود؟ حقانی ادامه داد: در طول سال‌های گذشته صدها پروژه را شروع و تکمیل کرده‌ایم ولی واقعا بر کارآمدی آنها فکر نکرده‌ایم. صدها پروژه تجاری بزرگ مقیاس در بر اتوبان‌ها احداث کرده‌ایم، شاهد مثال این نارسایی مجتمع تجاری «کورش» در اتوبان ستاری بین بزرگراه همت و حکیم است که هر سه بزرگراه را در آن محدوده قفل کرده است. به گفته وی، صدها سرای محله به نام جلب مشارکت مردم در کاربری‌های غیرفرهنگی و به‌ویژه در کاربری‌های سبز احداث می‌کنیم در حالی که در هر محله شهر تهران چندین مسجد و حسینیه وجود دارد و سالانه میلیاردها تومان بابت آنها پول تصویب می‌کنیم بدون آنکه چاره‌ای جهت استفاده فرهنگی برای آنها بیندیشیم. عدم ارتباط سرای محله با فرهنگسراها جای خود دارد و قصه مفصل دیگری است. نسبت این تشکیلات با منتخبان مردم در محلات یعنی شورایاری‌ها چیست؟ هیات امنای تحمیلی به منتخبان محلات محصول چه فرآیندی است؟ وی گفت: صدها باغ چندین ساله را به نام حقوق مکتسبه و مغایر با دیدگاه رهبری اجازه تخریب و سالانه میلیاردها تومان پول جهت خرید نهال، درختچه و گل «و آن هم گل لاله» تصویب می‌کنیم، بدون آنکه فکر کنیم که برای تبدیل چند نهال به درختانی 50 ساله، میلیون‌ها تومان در آینده باید هزینه کنیم. سرانه تنها با نهال تعریف نمی‌شود بلکه با عرصه و زمین محاسبه می‌شود. کدام زمین در تهران باقی مانده که نهالی در آن کاشته شود؟ چرا از فتح‌الفتوح 30 هزار هکتاری که هیچ دلالت اجرایی ندارد سخن می‌گویید؟ حقانی ادامه داد: با اینکه سال‌هاست، پسماند در اکثر شهرهای جهان یک فرآیند درآمدزا شده است، ما سالانه بالغ بر 500 میلیارد تومان پول جهت مدیریت و دفن آن تصویب می‌کنیم، حال آنکه در چارچوب قانون اجازه این کار نداریم و همچنین بخش‌خصوصی هم آمادگی این سرمایه‌گذاری را دارد. این لیست صدها مورد و شاهد دیگر دارد که از آنها می‌گذرم. فقط لازم است بیان کنم تقصیر اصلی این نارسایی‌ها صرفا برعهده شهرداری نیست بلکه شورای شهر این اتفاقات را مصوب می‌کند. وی افزود: همگی می‌دانیم ایرادات حسابرسان منتخب شورای شهر در خصوص وضعیت مالی به‌ویژه در بخش مصارف قابل تامل و توجه است ولی با یک برخورد سطحی از آنها عبور می‌کنیم و حاضر به اصلاح آنها نیستیم. بدتر آنکه این‌گونه تذکرات را با سیاسی کاری از رویه حقوقی و قانونی خارج می‌کنیم و غافل از آن هستیم که دود این اقدامات غیرکارشناسی ما غیر از مردم به چشم چه کسی می‌رود؟
ایسنا- رییس کمیته محیط‌زیست شورای شهر تهران با بیان اینکه دومین اقدام عملی و اجرایی در چارچوب سیاست‌های شهرداری، عدم تداوم روند کنونی و ضرورت تحول ساختاری در نظام تامین درآمد شهرداری تهران است، گفت: ماده «174» قانون برنامه توسعه پنجم کشور، شوراها و شهرداری‌ها را مکلف کرده تا پایان سال اول برنامه نسبت به تدوین نظام درآمدهای پایدار شهرداری‌ها اقدام کنند همچنین باید مدیریت شهرداری نسبت به تغییر و اخذ عوارض بر املاک ناشی از مصرف و خدمات عمل کنند. محمد حقانی افزود: به‌علاوه شورای شهر در چارچوب این قانون باید نسبت به تقویت ساز‌وکارهای نظارت بر هزینه‌کرد شهرداری و برون‌سپاری وظایف قابل واگذاری و هدایت به سمت هزینه‌کرد در حوزه اصلی و وظایف قانونی اقدام می‌کرد اما هیچ‌گاه مدیریت شهری تهران در این خصوص اقدام عملی و اجرایی نداشته است. به عبارت روشن پنج سال فرصت اصلاح و بازنگری ساز‌وکار تامین درآمد شهرداری تهران از دست رفته است. امروز عوارض آینده شهر را می‌گیریم، تراکم می‌فروشیم و حتی پیش‌فروش می‌کنیم و همان روز مصرف می‌کنیم، پس آینده و فردای این شهر چه می‌شود؟ حقانی ادامه داد: در طول سال‌های گذشته صدها پروژه را شروع و تکمیل کرده‌ایم ولی واقعا بر کارآمدی آنها فکر نکرده‌ایم. صدها پروژه تجاری بزرگ مقیاس در بر اتوبان‌ها احداث کرده‌ایم، شاهد مثال این نارسایی مجتمع تجاری «کورش» در اتوبان ستاری بین بزرگراه همت و حکیم است که هر سه بزرگراه را در آن محدوده قفل کرده است. به گفته وی، صدها سرای محله به نام جلب مشارکت مردم در کاربری‌های غیرفرهنگی و به‌ویژه در کاربری‌های سبز احداث می‌کنیم در حالی که در هر محله شهر تهران چندین مسجد و حسینیه وجود دارد و سالانه میلیاردها تومان بابت آنها پول تصویب می‌کنیم بدون آنکه چاره‌ای جهت استفاده فرهنگی برای آنها بیندیشیم. عدم ارتباط سرای محله با فرهنگسراها جای خود دارد و قصه مفصل دیگری است. نسبت این تشکیلات با منتخبان مردم در محلات یعنی شورایاری‌ها چیست؟ هیات امنای تحمیلی به منتخبان محلات محصول چه فرآیندی است؟ وی گفت: صدها باغ چندین ساله را به نام حقوق مکتسبه و مغایر با دیدگاه رهبری اجازه تخریب و سالانه میلیاردها تومان پول جهت خرید نهال، درختچه و گل «و آن هم گل لاله» تصویب می‌کنیم، بدون آنکه فکر کنیم که برای تبدیل چند نهال به درختانی 50 ساله، میلیون‌ها تومان در آینده باید هزینه کنیم. سرانه تنها با نهال تعریف نمی‌شود بلکه با عرصه و زمین محاسبه می‌شود. کدام زمین در تهران باقی مانده که نهالی در آن کاشته شود؟ چرا از فتح‌الفتوح 30 هزار هکتاری که هیچ دلالت اجرایی ندارد سخن می‌گویید؟ حقانی ادامه داد: با اینکه سال‌هاست، پسماند در اکثر شهرهای جهان یک فرآیند درآمدزا شده است، ما سالانه بالغ بر 500 میلیارد تومان پول جهت مدیریت و دفن آن تصویب می‌کنیم، حال آنکه در چارچوب قانون اجازه این کار نداریم و همچنین بخش‌خصوصی هم آمادگی این سرمایه‌گذاری را دارد. این لیست صدها مورد و شاهد دیگر دارد که از آنها می‌گذرم. فقط لازم است بیان کنم تقصیر اصلی این نارسایی‌ها صرفا برعهده شهرداری نیست بلکه شورای شهر این اتفاقات را مصوب می‌کند. وی افزود: همگی می‌دانیم ایرادات حسابرسان منتخب شورای شهر در خصوص وضعیت مالی به‌ویژه در بخش مصارف قابل تامل و توجه است ولی با یک برخورد سطحی از آنها عبور می‌کنیم و حاضر به اصلاح آنها نیستیم. بدتر آنکه این‌گونه تذکرات را با سیاسی کاری از رویه حقوقی و قانونی خارج می‌کنیم و غافل از آن هستیم که دود این اقدامات غیرکارشناسی ما غیر از مردم به چشم چه کسی می‌رود؟