جدیدترین گزارش وزارت کار از اوضاع حقوق و دستمزد شاغلان بخش‌خصوصی نشان می‌دهد بین کمترین و بیشترین درآمد سالانه خانوارهای شهری دست‌کم 3/4 برابر اختلاف وجود دارد. برپایه این گزارش، درآمد سالانه خانوارهای شهری دارای سرپرست مزد و حقوق‌بگیر بخش‌خصوصی در کمترین میزان سالانه چهار میلیون و ۵۰۰ هزار تومان و حتی کمتر و در بیشترین میزان نیز سالانه ۱۹ میلیون و ۵۰۰ هزار تومان و شاید بیشتر باشد. به بیان دیگر دست‌کم 35/22 درصد خانوارهای حقوق‌بگیر ساکن شهرها در بدترین حالت ماهانه ۳۷۵ هزار تومان هزینه دارند. این گروه از حقوق‌بگیران که در دهک اول طبقه‌بندی می‌شوند در واقع کم‌درآمدترین گروه‌های اجتماعی نیز هستند به نحوی که 32/7 درصد خانوارهای این گروه درآمدی ماهانه تنها ۳۷۵ هزار تومان درآمد دارند که احتمالا می‌توان گفت فرد شاغلی در این خانوارها وجود ندارد و رقم ۳۷۵ هزار تومان نیز مربوط به یارانه نقدی یا کمک سازمان حمایتی می‌شود. دهک دوم درآمدی از حقوق‌بگیران طبق بررسی‌ها و تحقیقات وزارت کار سالانه چهار میلیون و ۵۰۰ هزار تومان تا شش میلیون تومان درآمد دارند. هرچند این گروه از دهک اول اوضاع اندکی بهتر دارد ولی 36/25 درصد خانوارهای این گروه درآمدی ماهانه دست‌کم ۳۷۵ هزار تومان تا ۵۰۰ هزار تومان هزینه دارند و این مساله باعث فشار معیشتی به آنها به دلیل پایین بودن درآمد می‌شود. به گزارش مهر، این گروه درآمدی بیانگر آن است که برخی گروه‌های جامعه در ماه حتی درآمدی به اندازه حداقل مزد مصوب شورای‌عالی کار به میزان ۸۱۲ هزار تومان در سال ۹۵ را نیز ندارند. در عین حال، در دهک دوم حقوق‌بگیران بخش‌خصوصی کشور، 87/21 درصد خانوارها ماهانه ۳۷۵ هزار تومان تا در نهایت ۵۰۰ هزار تومان درآمد دارند. در گروه سوم درآمدی نیز گروه قابل توجهی از سرپرستان خانوار سالانه شش تا هفت میلیون و ۵۰۰ هزار تومان درآمد دارند و طبق بررسی‌ها 26/31 درصد شاغلان این گروه درآمدی، ماهانه در نهایت ۶۲۵ هزار تومان درآمد دارند و ۳۲ درصد خانوارها نیز به همین اندازه هزینه می‌کنند. گروه چهارم سالانه 5/7 تا ۹ میلیون تومان درآمد دارند و 87/33 درصد خانوارهای این گروه جامعه در چنین وضعیتی هستند. از سویی، 7/31 درصد خانوارهای دهک چهارم نیز ماهانه ۷۵۰ هزار تومان هزینه زندگی دارند. حدود ۳۵ درصد از کل حقوق‌بگیرانی که در این گروه مزدی قرار می‌گیرند، ماهانه درآمد و هزینه‌های متفاوتی دارند که می‌تواند بین ۶۲۵ تا ۷۵۰ هزار تومان در نوسان باشد. برای گروه پنجم درآمدی نیز درآمدی به میزان ۹ تا ۱۰ میلیون تومان در سال برآورد شده که نشان می‌دهد 29/43 درصد خانوارهای این دهک ماهانه ۷۵۰ تا ۸۳۳ هزار تومان درآمد دارند که می‌توان در این گروه حداقل‌بگیران را جا داد. بنابراین می‌توان این‌گونه گفت که بخش قابل‌توجهی از شاغلان فعلی بازار کار و دست‌کم آنهایی که در سال‌های اولیه اشتغال خود قرار دارند، حداقل‌بگیر هستند. در این گروه درآمدی، 41/36 درصد سرپرستان خانوار ماهانه تا ۸۳۳ هزار تومان هزینه دارند. اما در گروه ششم درآمدی از حقوق‌بگیران بخش‌خصوصی، افراد سالانه ۱۰ تا ۱۲ میلیون تومان درآمد دارند. همچنین در این گروه 18/41 درصد شاغلان ماهانه ۸۳۳ تا یک میلیون تومان هزینه دارند و 69/39 درصد افراد نیز به همین میزان در ماه درآمد کسب می‌کنند. بنابراین تا دهک ششم، قریب به اتفاق سرپرستان خانوار با درآمدهای پایین و کسری معیشتی مواجه هستند. درآمد سالانه ۱۲ تا ۱۴ میلیون تومان برای گروه هفت درآمدی است که در این بخش نیز 64/37 درصد خانوارها ماهانه یک تا یک میلیون و ۱۶۶ هزار تومان هزینه دارند و 20/37 درصد افراد نیز به همین میزان درآمد کسب می‌کنند. هرچند گزارش وزارت کار بر‌اساس داده‌های سال ۹۳ تنظیم شده اما نگاهی به گزارشات معیشتی کارگران نشان می‌دهد که این ارقام با واقعیت‌های هزینه‌ای خانوار فاصله زیادی دارد و افراد دست‌کم ۵۰ درصد کسری درآمدی را تجربه می‌کنند. در گروه هشت درآمدی جامعه حقوق‌بگیران بخش‌خصوصی، شاغلان سالانه ۱۴ تا ۱۶ میلیون و ۵۰۰ هزار تومان درآمد کسب می‌کنند. دست‌کم در این گروه درآمدی، 20/37 درصد افراد چنین وضعیتی دارند و 50/36 درصد خانوارها نیز ماهانه یک میلیون و ۱۶۶ هزار تومان تا یک میلیون و ۳۳۳ هزار تومان هزینه زندگی دارند. در عین حال باید توجه داشت که هزینه و درآمد شاغلان در شهرهای مختلف کشور متفاوت بوده و در کلانشهرها قطعا ارقام مربوط به مخارج و درآمد خانوارها با موارد یادشده تفاوت‌هایی دارد. دهک ۹ درآمدی سالانه ۱۶ میلیون و ۵۰۰ هزار تومان تا ۱۹ میلیون و ۵۰۰ هزار تومان درآمد دارند و این روند برای 28/38 درصد شاغلان این دهک صدق می‌کند. همچنین 96/30 درصد شاغلان در این گروه ماهانه یک میلیون و ۳۳۳ هزار تومان تا یک میلیون و ۶۲۵ هزار تومان هزینه دارند. در دهک ۱۰ درآمدی که شاغلان بخش‌خصوصی دارای بالاترین میزان حقوق و دستمزد قرار دارند، 04/23 درصد افراد در ماه دارای درآمدی بالاتر از یک میلیون و ۶۲۵ هزار تومان هستند و در این بخش نیز 73/23 درصد سرپرستان خانوار ماهانه به همین میزان و بیشتر مخارج دارند. هرچند می‌توان درآمدهای برآوردی وزارت کار را مطابق با وضعیت فعلی ۱۰ دهک درآمدی حقوق‌بگیر بخش‌خصوصی دانست ولی در بخش هزینه‌ها به ویژه در کلانشهرها، نمایندگان کارگران معتقدند هزینه ماهانه زندگی به سه میلیون و ۲۰۰ هزار تومان رسیده است. مراجعه به گزارش‌های مرکز آمار و بانک مرکزی نیز مهر تاییدی به عبور هزینه‌های زندگی در شهرها به ویژه کلانشهرها از مرز سه میلیون تومان در ماه است. اینها همه نشان از فاصله گرفتن دستمزدها از نرخ تورم در طول دست‌کم یک دهه اخیر و همچنین تاثیر تورم بر زندگی و معیشت خانوار است. وزیر کار می‌گوید بررسی‌ها نشان می‌دهد در طول سه دهه اخیر دستمزدها از نرخ تورم 22/30 درصد فاصله گرفته بنابراین قدرت خرید کارگران نیز به همین میزان کاهش یافته است.
جدیدترین گزارش وزارت کار از اوضاع حقوق و دستمزد شاغلان بخش‌خصوصی نشان می‌دهد بین کمترین و بیشترین درآمد سالانه خانوارهای شهری دست‌کم 3/4 برابر اختلاف وجود دارد. برپایه این گزارش، درآمد سالانه خانوارهای شهری دارای سرپرست مزد و حقوق‌بگیر بخش‌خصوصی در کمترین میزان سالانه چهار میلیون و ۵۰۰ هزار تومان و حتی کمتر و در بیشترین میزان نیز سالانه ۱۹ میلیون و ۵۰۰ هزار تومان و شاید بیشتر باشد. به بیان دیگر دست‌کم 35/22 درصد خانوارهای حقوق‌بگیر ساکن شهرها در بدترین حالت ماهانه ۳۷۵ هزار تومان هزینه دارند. این گروه از حقوق‌بگیران که در دهک اول طبقه‌بندی می‌شوند در واقع کم‌درآمدترین گروه‌های اجتماعی نیز هستند به نحوی که 32/7 درصد خانوارهای این گروه درآمدی ماهانه تنها ۳۷۵ هزار تومان درآمد دارند که احتمالا می‌توان گفت فرد شاغلی در این خانوارها وجود ندارد و رقم ۳۷۵ هزار تومان نیز مربوط به یارانه نقدی یا کمک سازمان حمایتی می‌شود. دهک دوم درآمدی از حقوق‌بگیران طبق بررسی‌ها و تحقیقات وزارت کار سالانه چهار میلیون و ۵۰۰ هزار تومان تا شش میلیون تومان درآمد دارند. هرچند این گروه از دهک اول اوضاع اندکی بهتر دارد ولی 36/25 درصد خانوارهای این گروه درآمدی ماهانه دست‌کم ۳۷۵ هزار تومان تا ۵۰۰ هزار تومان هزینه دارند و این مساله باعث فشار معیشتی به آنها به دلیل پایین بودن درآمد می‌شود. به گزارش مهر، این گروه درآمدی بیانگر آن است که برخی گروه‌های جامعه در ماه حتی درآمدی به اندازه حداقل مزد مصوب شورای‌عالی کار به میزان ۸۱۲ هزار تومان در سال ۹۵ را نیز ندارند. در عین حال، در دهک دوم حقوق‌بگیران بخش‌خصوصی کشور، 87/21 درصد خانوارها ماهانه ۳۷۵ هزار تومان تا در نهایت ۵۰۰ هزار تومان درآمد دارند. در گروه سوم درآمدی نیز گروه قابل توجهی از سرپرستان خانوار سالانه شش تا هفت میلیون و ۵۰۰ هزار تومان درآمد دارند و طبق بررسی‌ها 26/31 درصد شاغلان این گروه درآمدی، ماهانه در نهایت ۶۲۵ هزار تومان درآمد دارند و ۳۲ درصد خانوارها نیز به همین اندازه هزینه می‌کنند. گروه چهارم سالانه 5/7 تا ۹ میلیون تومان درآمد دارند و 87/33 درصد خانوارهای این گروه جامعه در چنین وضعیتی هستند. از سویی، 7/31 درصد خانوارهای دهک چهارم نیز ماهانه ۷۵۰ هزار تومان هزینه زندگی دارند. حدود ۳۵ درصد از کل حقوق‌بگیرانی که در این گروه مزدی قرار می‌گیرند، ماهانه درآمد و هزینه‌های متفاوتی دارند که می‌تواند بین ۶۲۵ تا ۷۵۰ هزار تومان در نوسان باشد. برای گروه پنجم درآمدی نیز درآمدی به میزان ۹ تا ۱۰ میلیون تومان در سال برآورد شده که نشان می‌دهد 29/43 درصد خانوارهای این دهک ماهانه ۷۵۰ تا ۸۳۳ هزار تومان درآمد دارند که می‌توان در این گروه حداقل‌بگیران را جا داد. بنابراین می‌توان این‌گونه گفت که بخش قابل‌توجهی از شاغلان فعلی بازار کار و دست‌کم آنهایی که در سال‌های اولیه اشتغال خود قرار دارند، حداقل‌بگیر هستند. در این گروه درآمدی، 41/36 درصد سرپرستان خانوار ماهانه تا ۸۳۳ هزار تومان هزینه دارند. اما در گروه ششم درآمدی از حقوق‌بگیران بخش‌خصوصی، افراد سالانه ۱۰ تا ۱۲ میلیون تومان درآمد دارند. همچنین در این گروه 18/41 درصد شاغلان ماهانه ۸۳۳ تا یک میلیون تومان هزینه دارند و 69/39 درصد افراد نیز به همین میزان در ماه درآمد کسب می‌کنند. بنابراین تا دهک ششم، قریب به اتفاق سرپرستان خانوار با درآمدهای پایین و کسری معیشتی مواجه هستند. درآمد سالانه ۱۲ تا ۱۴ میلیون تومان برای گروه هفت درآمدی است که در این بخش نیز 64/37 درصد خانوارها ماهانه یک تا یک میلیون و ۱۶۶ هزار تومان هزینه دارند و 20/37 درصد افراد نیز به همین میزان درآمد کسب می‌کنند. هرچند گزارش وزارت کار بر‌اساس داده‌های سال ۹۳ تنظیم شده اما نگاهی به گزارشات معیشتی کارگران نشان می‌دهد که این ارقام با واقعیت‌های هزینه‌ای خانوار فاصله زیادی دارد و افراد دست‌کم ۵۰ درصد کسری درآمدی را تجربه می‌کنند. در گروه هشت درآمدی جامعه حقوق‌بگیران بخش‌خصوصی، شاغلان سالانه ۱۴ تا ۱۶ میلیون و ۵۰۰ هزار تومان درآمد کسب می‌کنند. دست‌کم در این گروه درآمدی، 20/37 درصد افراد چنین وضعیتی دارند و 50/36 درصد خانوارها نیز ماهانه یک میلیون و ۱۶۶ هزار تومان تا یک میلیون و ۳۳۳ هزار تومان هزینه زندگی دارند. در عین حال باید توجه داشت که هزینه و درآمد شاغلان در شهرهای مختلف کشور متفاوت بوده و در کلانشهرها قطعا ارقام مربوط به مخارج و درآمد خانوارها با موارد یادشده تفاوت‌هایی دارد. دهک ۹ درآمدی سالانه ۱۶ میلیون و ۵۰۰ هزار تومان تا ۱۹ میلیون و ۵۰۰ هزار تومان درآمد دارند و این روند برای 28/38 درصد شاغلان این دهک صدق می‌کند. همچنین 96/30 درصد شاغلان در این گروه ماهانه یک میلیون و ۳۳۳ هزار تومان تا یک میلیون و ۶۲۵ هزار تومان هزینه دارند. در دهک ۱۰ درآمدی که شاغلان بخش‌خصوصی دارای بالاترین میزان حقوق و دستمزد قرار دارند، 04/23 درصد افراد در ماه دارای درآمدی بالاتر از یک میلیون و ۶۲۵ هزار تومان هستند و در این بخش نیز 73/23 درصد سرپرستان خانوار ماهانه به همین میزان و بیشتر مخارج دارند. هرچند می‌توان درآمدهای برآوردی وزارت کار را مطابق با وضعیت فعلی ۱۰ دهک درآمدی حقوق‌بگیر بخش‌خصوصی دانست ولی در بخش هزینه‌ها به ویژه در کلانشهرها، نمایندگان کارگران معتقدند هزینه ماهانه زندگی به سه میلیون و ۲۰۰ هزار تومان رسیده است. مراجعه به گزارش‌های مرکز آمار و بانک مرکزی نیز مهر تاییدی به عبور هزینه‌های زندگی در شهرها به ویژه کلانشهرها از مرز سه میلیون تومان در ماه است. اینها همه نشان از فاصله گرفتن دستمزدها از نرخ تورم در طول دست‌کم یک دهه اخیر و همچنین تاثیر تورم بر زندگی و معیشت خانوار است. وزیر کار می‌گوید بررسی‌ها نشان می‌دهد در طول سه دهه اخیر دستمزدها از نرخ تورم 22/30 درصد فاصله گرفته بنابراین قدرت خرید کارگران نیز به همین میزان کاهش یافته است.