خانه زرد

خانه زرد

خانه زرد که خیابان هم نامیده می‌شود، یک نقاشی رنگ روغن است که در سال ۱۸۸۸ توسط ونسان ون گوگ نقاش هلندی سبک پسادریافتگری قرن نوزدهم کشیده شده است. این نام اشاره‌ای است به طرف راست ساختمان شماره ۲، میدان لامارتین، شهر ارل فرانسه؛ خانه‌ای که، در ماه می‌سال ۱۸۸۸، ونسان ون گوگ چهار اتاق، دو اتاق بزرگ در طبقه همکف برای استفاده به عنوان کارگاه هنری و آشپزخانه و در طبقه اول، دو اتاق کوچک‌تر، یکی رو به میدان لامارتین اجاره کرد. پنجره طبقه اول نزدیک گوشه اتاق که هر دو لنگه آن باز است، اتاق مهمان ون گوگ است، جایی که پل گوگن نه هفته، ازاواخر اکتبر ۱۸۸۸ آنجا زندگی کرد. پشت پنجره جلویی که یک لنگه آن باز است، اتاق خواب ون گوگ است. دو اتاق کوچک پشتی بعدها توسط ون گوگ اجاره شد. طرف چپ یک بقالی است. (که به فرانسوی بالای آن Comestibles نوشته شده است) ساختمان، قبل از آنکه در بمباران روز ۲۵ ژوئن سال ۱۹۴۴ توسط متفقین به سختی خسارت ببیند، بارها بازسازی شد و بعدها ویران شد. ون گوگ اشاره کرده است که رستوران، جایی که او عادت داشت غذاهایش را بخورد، در ساختمانی که صورتی رنگ شده نزدیک گوشه چپ نقاشی است. (ساختمان ۲۸ میدان لامارتین) و توسط بیوه ونیک که صاحبخانه ون گوگ و صاحب چندین ساختمان موجود در نقاشی هم بود، اداره می‌شد.

خانه زرد که خیابان هم نامیده می‌شود، یک نقاشی رنگ روغن است که در سال ۱۸۸۸ توسط ونسان ون گوگ نقاش هلندی سبک پسادریافتگری قرن نوزدهم کشیده شده است. این نام اشاره‌ای است به طرف راست ساختمان شماره ۲، میدان لامارتین، شهر ارل فرانسه؛ خانه‌ای که، در ماه می‌سال ۱۸۸۸، ونسان ون گوگ چهار اتاق، دو اتاق بزرگ در طبقه همکف برای استفاده به عنوان کارگاه هنری و آشپزخانه و در طبقه اول، دو اتاق کوچک‌تر، یکی رو به میدان لامارتین اجاره کرد. پنجره طبقه اول نزدیک گوشه اتاق که هر دو لنگه آن باز است، اتاق مهمان ون گوگ است، جایی که پل گوگن نه هفته، ازاواخر اکتبر ۱۸۸۸ آنجا زندگی کرد. پشت پنجره جلویی که یک لنگه آن باز است، اتاق خواب ون گوگ است. دو اتاق کوچک پشتی بعدها توسط ون گوگ اجاره شد. طرف چپ یک بقالی است. (که به فرانسوی بالای آن Comestibles نوشته شده است) ساختمان، قبل از آنکه در بمباران روز ۲۵ ژوئن سال ۱۹۴۴ توسط متفقین به سختی خسارت ببیند، بارها بازسازی شد و بعدها ویران شد. ون گوگ اشاره کرده است که رستوران، جایی که او عادت داشت غذاهایش را بخورد، در ساختمانی که صورتی رنگ شده نزدیک گوشه چپ نقاشی است. (ساختمان ۲۸ میدان لامارتین) و توسط بیوه ونیک که صاحبخانه ون گوگ و صاحب چندین ساختمان موجود در نقاشی هم بود، اداره می‌شد.