مدیرگروه مطالعات زنان پژوهشکده مطالعات فرهنگی- اجتماعی وزارت علوم تاکید کرد: لازم است خشونت خانگی در کشور ما جرم تلقی شود و افراد در صورتی که مورد خشونت قرار گرفتند، آن را پنهان و فکر نکنند این کار موجب حفظ حریم خانواده می‌شود چراکه این تفکر می‌تواند به اعمال خشونت افراطی و بیمارگونه بینجامد. به گزارش ایسنا، لیلا فلاحتی عنوان کرد: خشونت خانگی جزو خشونت‌های پنهان تلقی می شود که در حوزه‌ها و گروه‌های مختلف جامعه دیده می‌شود. به عنوان نمونه برخی از این نوع خشونت‌ها مربوط به گروه سنی است مثل خشونت علیه سالمندان و خشونت خانگی می‌تواند جنبه قومیتی یا جنسیتی هم داشته باشد. وی با بیان اینکه خشونت خانگی بسیار پنهان است، گفت: این خشونت‌ها معمولا خیلی دیر و به سختی شناسایی و منعکس می‌شوند و معمولا زمانی کشف می‌شود که به حد نگران‌کننده‌ای رسیده باشد. به عنوان نمونه اعظم و فرزندانش یکباره مورد خشونت قرار نگرفتند اما زمانی علنی شد که شکل افراط‌گرایانه به خود گرفت. مدیرگروه مطالعات زنان پژوهشکده مطالعات فرهنگی- اجتماعی وزارت علوم تصریح کرد: فضای حقوقی و قانونی ما هنوز آمادگی جدی تلقی کردن خشونت‌های خانگی را ندارد. در این زمینه دو موضوع مطرح است. یکی بحث، فرهنگی است. حتی در کشورهایی که قوانین حمایتی وجود دارد، موانع هنجاری و فرهنگی در زمینه خشونت‌های خانگی خیلی قوی عمل می‌کنند. گاهی اوقات زنان برای حفظ حریم خانواده ، آبرو و وجهه خود ترجیح می‌دهند این خشونت‌ها را پنهان کنند. وی با بیان اینکه موانع حقوقی و قانونی در زمینه خشونت خانگی وجود دارد، تصریح کرد: این خشونت‌ها را به سختی می‌توان ثابت کرد و پروسه ثابت کردن آن در مراجع مختلف زمان‌بر و هزینه‌بر است و گاهی اوقات قربانی حتی موفق به ثابت کردن خشونت خانگی اعمال شده علیه خود نمی‌شود. در این شرایط انتظار می‌رود تنها خشونت‌های خانگی بسیار شدید کشف شود و زن زمانی چنین خشونتی را علنی می‌کند که احساس خطر جانی کند. فلاحتی با اشاره به ضرورت بررسی شرایط کنونی در زمینه خشونت خانگی اظهارکرد: رویکرد فرهنگی نسبت به خشونت خانگی و موانع حقوقی و قانونی در این زمینه باعث نهادینه و طبیعی تلقی شدن خشونت خانگی می‌شود و کم‌کم نرخ معناداری پیدا می‌کند. اعظم تنها قربانی خشونت خانگی نبود. بسیاری از خانواده‌ها این نوع خشونت‌ها را تجربه می‌کنند ولی آن را در مجامع عمومی مطرح نمی‌کنند. وی درباره راه‌های پیشگیری از خشونت خانگی گفت: باید در این زمینه دو رویه را دنبال کنیم. لازم است ابتدا رویه‌های حقوقی و قانونی دنبال شود به‌گونه‌ای که خشونت خانگی در هر سطحی جرم تلقی شود، در این شرایط مراجع حقوقی و قانونی می‌توانند حمایت‌های لازم را از خانواده داشته باشند این در حالی است که راهکار دوم، فرهنگسازی است. وی اضافه کرد: دولت باید زمینه تصویب قوانین پیشگیرانه و حمایت‌های گسترده‌ای از قربانیان خشونت خانگی را فراهم آورد علاوه بر آن لازم است جامعه مدنی در جهت افزایش آگاهی‌ها و تغییر نگرش مردان نسبت به خشونت خانگی تلاش کند. وی تاکید کرد: برخی مردان ایران در مرحله جامعه‌پذیری نیاموخته‌اند که توهین و کتک زدن خشونت و جرم محسوب می‌شود. لازم است در این زمینه آگاهی‌های لازم به آنان داده شود چراکه با افزایش آگاهی مردان، خشونت خانگی به طرز معناداری کاهش می‌یابد. فلاحتی در پایان گفت: مردان قربانی ناآگاهی خود و زنان قربانی ناآگاهی مردان و هنجارها و تفکرات خود در زمینه خشونت خانگی هستند بنابراین باید در جهت افزایش آگاهی مردان در مرحله جامعه‌پذیری تلاش شود.
مدیرگروه مطالعات زنان پژوهشکده مطالعات فرهنگی- اجتماعی وزارت علوم تاکید کرد: لازم است خشونت خانگی در کشور ما جرم تلقی شود و افراد در صورتی که مورد خشونت قرار گرفتند، آن را پنهان و فکر نکنند این کار موجب حفظ حریم خانواده می‌شود چراکه این تفکر می‌تواند به اعمال خشونت افراطی و بیمارگونه بینجامد. به گزارش ایسنا، لیلا فلاحتی عنوان کرد: خشونت خانگی جزو خشونت‌های پنهان تلقی می شود که در حوزه‌ها و گروه‌های مختلف جامعه دیده می‌شود. به عنوان نمونه برخی از این نوع خشونت‌ها مربوط به گروه سنی است مثل خشونت علیه سالمندان و خشونت خانگی می‌تواند جنبه قومیتی یا جنسیتی هم داشته باشد. وی با بیان اینکه خشونت خانگی بسیار پنهان است، گفت: این خشونت‌ها معمولا خیلی دیر و به سختی شناسایی و منعکس می‌شوند و معمولا زمانی کشف می‌شود که به حد نگران‌کننده‌ای رسیده باشد. به عنوان نمونه اعظم و فرزندانش یکباره مورد خشونت قرار نگرفتند اما زمانی علنی شد که شکل افراط‌گرایانه به خود گرفت. مدیرگروه مطالعات زنان پژوهشکده مطالعات فرهنگی- اجتماعی وزارت علوم تصریح کرد: فضای حقوقی و قانونی ما هنوز آمادگی جدی تلقی کردن خشونت‌های خانگی را ندارد. در این زمینه دو موضوع مطرح است. یکی بحث، فرهنگی است. حتی در کشورهایی که قوانین حمایتی وجود دارد، موانع هنجاری و فرهنگی در زمینه خشونت‌های خانگی خیلی قوی عمل می‌کنند. گاهی اوقات زنان برای حفظ حریم خانواده ، آبرو و وجهه خود ترجیح می‌دهند این خشونت‌ها را پنهان کنند. وی با بیان اینکه موانع حقوقی و قانونی در زمینه خشونت خانگی وجود دارد، تصریح کرد: این خشونت‌ها را به سختی می‌توان ثابت کرد و پروسه ثابت کردن آن در مراجع مختلف زمان‌بر و هزینه‌بر است و گاهی اوقات قربانی حتی موفق به ثابت کردن خشونت خانگی اعمال شده علیه خود نمی‌شود. در این شرایط انتظار می‌رود تنها خشونت‌های خانگی بسیار شدید کشف شود و زن زمانی چنین خشونتی را علنی می‌کند که احساس خطر جانی کند. فلاحتی با اشاره به ضرورت بررسی شرایط کنونی در زمینه خشونت خانگی اظهارکرد: رویکرد فرهنگی نسبت به خشونت خانگی و موانع حقوقی و قانونی در این زمینه باعث نهادینه و طبیعی تلقی شدن خشونت خانگی می‌شود و کم‌کم نرخ معناداری پیدا می‌کند. اعظم تنها قربانی خشونت خانگی نبود. بسیاری از خانواده‌ها این نوع خشونت‌ها را تجربه می‌کنند ولی آن را در مجامع عمومی مطرح نمی‌کنند. وی درباره راه‌های پیشگیری از خشونت خانگی گفت: باید در این زمینه دو رویه را دنبال کنیم. لازم است ابتدا رویه‌های حقوقی و قانونی دنبال شود به‌گونه‌ای که خشونت خانگی در هر سطحی جرم تلقی شود، در این شرایط مراجع حقوقی و قانونی می‌توانند حمایت‌های لازم را از خانواده داشته باشند این در حالی است که راهکار دوم، فرهنگسازی است. وی اضافه کرد: دولت باید زمینه تصویب قوانین پیشگیرانه و حمایت‌های گسترده‌ای از قربانیان خشونت خانگی را فراهم آورد علاوه بر آن لازم است جامعه مدنی در جهت افزایش آگاهی‌ها و تغییر نگرش مردان نسبت به خشونت خانگی تلاش کند. وی تاکید کرد: برخی مردان ایران در مرحله جامعه‌پذیری نیاموخته‌اند که توهین و کتک زدن خشونت و جرم محسوب می‌شود. لازم است در این زمینه آگاهی‌های لازم به آنان داده شود چراکه با افزایش آگاهی مردان، خشونت خانگی به طرز معناداری کاهش می‌یابد. فلاحتی در پایان گفت: مردان قربانی ناآگاهی خود و زنان قربانی ناآگاهی مردان و هنجارها و تفکرات خود در زمینه خشونت خانگی هستند بنابراین باید در جهت افزایش آگاهی مردان در مرحله جامعه‌پذیری تلاش شود.