از کفاشیان تا تاج
رییس بزرگ‌ترین و حساس‌ترین فدراسیون ورزش کشورمان انتخاب شد.بنده به‌عنوان یک علاقه‌مند ساده ورزش و به‌طور خاص فوتبال نه‌تنها به رای خود که در گفت‌وگو با دوستان و علاقه‌مندان به ورزش به این نتیجه رسیدیم که انتخابات شایسته‌ای صورت گرفته و فردی آشنا به مسایل و مشکلات فوتبال در راس فدراسیون قرار گرفته است که امیدواریم در کار خود موفق باشد. از سویی اما دور از انصاف است که از رییس پیشین و خندان فدراسیون فوتبال به رسم قدردانی ذکری به میان نیاید. کفاشیان مدیری بود که با پیشه ورزشکار بودن و خدمت مدیریتی در بانک مرکزی و کمیته المپیک بر صندلی ریاست فدراسیون فوتبال نشست. او در رویارویی با مشکلات لبخند را فراموش نمی‌کرد. رفته‌رفته خندیدن به‌عنوان یک برچسب عدم مدیریت روی پیشانی او نشست اما او مدیری بود که اجازه می‌داد هر کسی راحت پرسش خود را مطرح کند تا اینکه با اخم و تندخویی پاسخگو باشد. با نگاهی گذرا به کارنامه هشت ساله کفاشیان درمی‌یابیم اگرچه در رسیدن تیم امید به المپیک ناکام بودیم در عوض برای سومین بار در جام جهانی حضور داشتیم، ضمن اینکه در فوتبال ساحلی و به ویژه بانوان فدراسیون کفاشیان عملکرد خوبی داشت هرچند در جام ملت‌ها به فینال نرسیدیم. یکی از مشکلات به ویژه چند سال آخر ریاست کفاشیان به ناهماهنگی میان وزارت ورزش و فدراسیون برمی‌گشت که ضرر آن متوجه فوتبال کشورمان شد. در واکاوی بی‌طرفانه عملکرد هشت ساله کفاشیان به نکات منفی و مثبت هر دو برمی‌خوریم در واقع نمی‌توان و نباید به داوری سیاه و سفید پرداخت بلکه باید نگاهی خاکستری داشت، ضمن اینکه رییس پیشین فردی سالم و به دور از برخی شائبه‌های رایج مالی در ورزش کشورمان بود، دست‌کم با توجه به شنیده‌ها و خوانده‌هایمان. کفاشیان چنین رییسی بود، به هر حال امید است بتوان از تجربیات او به سود ورزش کشور استفاده کرد و رییس جدید فدراسیون بتواند تاجی زرین بر سر فوتبال میهن‌مان بگذارد.
رییس بزرگ‌ترین و حساس‌ترین فدراسیون ورزش کشورمان انتخاب شد.بنده به‌عنوان یک علاقه‌مند ساده ورزش و به‌طور خاص فوتبال نه‌تنها به رای خود که در گفت‌وگو با دوستان و علاقه‌مندان به ورزش به این نتیجه رسیدیم که انتخابات شایسته‌ای صورت گرفته و فردی آشنا به مسایل و مشکلات فوتبال در راس فدراسیون قرار گرفته است که امیدواریم در کار خود موفق باشد. از سویی اما دور از انصاف است که از رییس پیشین و خندان فدراسیون فوتبال به رسم قدردانی ذکری به میان نیاید. کفاشیان مدیری بود که با پیشه ورزشکار بودن و خدمت مدیریتی در بانک مرکزی و کمیته المپیک بر صندلی ریاست فدراسیون فوتبال نشست. او در رویارویی با مشکلات لبخند را فراموش نمی‌کرد. رفته‌رفته خندیدن به‌عنوان یک برچسب عدم مدیریت روی پیشانی او نشست اما او مدیری بود که اجازه می‌داد هر کسی راحت پرسش خود را مطرح کند تا اینکه با اخم و تندخویی پاسخگو باشد. با نگاهی گذرا به کارنامه هشت ساله کفاشیان درمی‌یابیم اگرچه در رسیدن تیم امید به المپیک ناکام بودیم در عوض برای سومین بار در جام جهانی حضور داشتیم، ضمن اینکه در فوتبال ساحلی و به ویژه بانوان فدراسیون کفاشیان عملکرد خوبی داشت هرچند در جام ملت‌ها به فینال نرسیدیم. یکی از مشکلات به ویژه چند سال آخر ریاست کفاشیان به ناهماهنگی میان وزارت ورزش و فدراسیون برمی‌گشت که ضرر آن متوجه فوتبال کشورمان شد. در واکاوی بی‌طرفانه عملکرد هشت ساله کفاشیان به نکات منفی و مثبت هر دو برمی‌خوریم در واقع نمی‌توان و نباید به داوری سیاه و سفید پرداخت بلکه باید نگاهی خاکستری داشت، ضمن اینکه رییس پیشین فردی سالم و به دور از برخی شائبه‌های رایج مالی در ورزش کشورمان بود، دست‌کم با توجه به شنیده‌ها و خوانده‌هایمان. کفاشیان چنین رییسی بود، به هر حال امید است بتوان از تجربیات او به سود ورزش کشور استفاده کرد و رییس جدید فدراسیون بتواند تاجی زرین بر سر فوتبال میهن‌مان بگذارد.