حال بدِ «عشقآباد» تهران
پیست موتورسواری، جایی برای چریدن گوسفندان، فضایی برای دزدان تمدن و کشت سبزیجات؛ این ویژگیهای تپههای تاریخی در ایران است که تنها باستانشناسان و خبرنگاران حوزه میراث فرهنگی از آن مطلع هستند. باز هم سفالها زیر پا خرد میشوند، کشاورزان با غروب آفتاب و خستگی از کار سوار بر موتورهایشان از کنار تپهای از تاریخ میگذرند و به فکر نان شبشان هستند. جای پای گوسفندان هم نشان میدهد تا ساعاتی پیش، اطراف تپه باستانی در حال چریدن بودهاند، رد پای موتورها نیز نشان میدهند جوانان، پیست خوبی را برای گذراندن اوقات فراغت پیدا کردهاند! سوراخهایی که در همه جای تپه دیده میشود هم رد پای دزدان تمدن است.این روزها بیشتر تپههای باستانی در ایران همه یا حداقل یکی از این ویژگیها را دارند، همانطور که تپه عشقآباد معروف به «پال طرخان» در اطراف شهرری این چنین است.یک باستانشناس پیشکسوت درباره این تپه به ایسنا میگوید: «چال طرخان» اشتباه است و این اسم وجود ندارد و من در اینباره نامه مفصلی هم به سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری نوشتم که اسم آن را اصلاح کنند. این تپه مربوط به روستای «عشق آباد» است که نام آن «اشک آباد» بوده و مربوط به دوره پارتها و اشکانیان بوده و به مرور زمان بر اثر کثرت تلفظ به عشقآباد تغییر نام پیدا کرده است.خسرو پوربخشنده ادامه میدهد: قلعه عشقآباد را به عنوان چال طرخان معرفی کردهاند. فاصله این تپه که اسم درست آن «چال تلخان» است با محل مورد نظر یعنی «تپه عشق آباد» که آثار منسوب به چال تلخان در آن به دست آمده 5/4 کیلومتر است.وی اضافه میکند: البته ما در شمال شرق ایران جایی هم به نام عشق آباد داریم که در تلفظ به آن «عَشق آباد» میگویند.این باستانشناس بیان میکند: تپه عشق آباد با آثار دوره اشکانی و ساسانی موجود در آن در جنوب شرق چال تلخان قرار گرفته که حد فاصل بین این دو محل روستای نظر آباد قرار دارد، در حالی که در چال تلخان دو تپه به نامهای «تپه شغالی» و «تپه موشی» وجود داشته که امروزه تپه شغالی از بین رفته است.پوربخشنده اظهار میکند: اریک اشمیت (باستانشناس آلمانی- آمریکایی) که در این محل کاوش کرده، میتوانست نزدیکترین محل به عشق آباد را نظرآباد معرفی کند. چال تلخان نمیتوانسته هیچ ارتباطی با آثار قلعه عشقآباد داشته باشد.او میگوید: چون آقای اشمیت این محل را به عنوان چال تلخان معرفی کرده، ما نیز باید همان نام را تکرار کنیم. این محل را «اریک اشمیت» در تابستان 1315 شمسی به این نام معرفی کرده در حالی که نام اصیل و محلی آن «چال تلخان» است.
پیست موتورسواری، جایی برای چریدن گوسفندان، فضایی برای دزدان تمدن و کشت سبزیجات؛ این ویژگیهای تپههای تاریخی در ایران است که تنها باستانشناسان و خبرنگاران حوزه میراث فرهنگی از آن مطلع هستند. باز هم سفالها زیر پا خرد میشوند، کشاورزان با غروب آفتاب و خستگی از کار سوار بر موتورهایشان از کنار تپهای از تاریخ میگذرند و به فکر نان شبشان هستند. جای پای گوسفندان هم نشان میدهد تا ساعاتی پیش، اطراف تپه باستانی در حال چریدن بودهاند، رد پای موتورها نیز نشان میدهند جوانان، پیست خوبی را برای گذراندن اوقات فراغت پیدا کردهاند! سوراخهایی که در همه جای تپه دیده میشود هم رد پای دزدان تمدن است.این روزها بیشتر تپههای باستانی در ایران همه یا حداقل یکی از این ویژگیها را دارند، همانطور که تپه عشقآباد معروف به «پال طرخان» در اطراف شهرری این چنین است.یک باستانشناس پیشکسوت درباره این تپه به ایسنا میگوید: «چال طرخان» اشتباه است و این اسم وجود ندارد و من در اینباره نامه مفصلی هم به سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری نوشتم که اسم آن را اصلاح کنند. این تپه مربوط به روستای «عشق آباد» است که نام آن «اشک آباد» بوده و مربوط به دوره پارتها و اشکانیان بوده و به مرور زمان بر اثر کثرت تلفظ به عشقآباد تغییر نام پیدا کرده است.خسرو پوربخشنده ادامه میدهد: قلعه عشقآباد را به عنوان چال طرخان معرفی کردهاند. فاصله این تپه که اسم درست آن «چال تلخان» است با محل مورد نظر یعنی «تپه عشق آباد» که آثار منسوب به چال تلخان در آن به دست آمده 5/4 کیلومتر است.وی اضافه میکند: البته ما در شمال شرق ایران جایی هم به نام عشق آباد داریم که در تلفظ به آن «عَشق آباد» میگویند.این باستانشناس بیان میکند: تپه عشق آباد با آثار دوره اشکانی و ساسانی موجود در آن در جنوب شرق چال تلخان قرار گرفته که حد فاصل بین این دو محل روستای نظر آباد قرار دارد، در حالی که در چال تلخان دو تپه به نامهای «تپه شغالی» و «تپه موشی» وجود داشته که امروزه تپه شغالی از بین رفته است.پوربخشنده اظهار میکند: اریک اشمیت (باستانشناس آلمانی- آمریکایی) که در این محل کاوش کرده، میتوانست نزدیکترین محل به عشق آباد را نظرآباد معرفی کند. چال تلخان نمیتوانسته هیچ ارتباطی با آثار قلعه عشقآباد داشته باشد.او میگوید: چون آقای اشمیت این محل را به عنوان چال تلخان معرفی کرده، ما نیز باید همان نام را تکرار کنیم. این محل را «اریک اشمیت» در تابستان 1315 شمسی به این نام معرفی کرده در حالی که نام اصیل و محلی آن «چال تلخان» است.