سنگ‌نبشته تاریخی خرم آباد بدون هیچگونه محافظی در کنار خیابان رها شده است. سنگ نبشته خرم‌آباد که قدمت آن به دوره سلجوقی بازمی‌گردد، بدون هیچ گونه محافظ شیشه‌ای در جوار خیابانی پرتردد قرار گرفته است. این سنگ نبشته که در فهرست جاذبه‌های گردشگری استان لرستان قرار دارد، در حالی بی‌دفاع در برابر باد و باران قرار دارد که اکثر این سنگ نبشته‌ها بر اثر رطوبت و آفتاب زیاد به مرور زمان از بین می‌روند و نقوش حکاکی شده روی آنها نیز تا حدودی در معرض نابودی قرار دارد. تنها لایه حفاظتی از این سنگ‌نبشته نرده‌های آهنی است که در فاصله چند متری آن نصب شده است اما باز هم ارتفاع این میله‌ها آنقدر بلند نیست تا مانع از ورود افراد جهت یادگارنویسی و ... شود. این در حالی است که این کتیبه، به خط کوفی و بر قطعه سنگ بزرگی به ارتفاع سه و نیم متر نوشته شده است و قدمت آن به قرن ششم قمری و دوره سلجوقیان می‌رسد. این سنگ نبشته مربوط به دوره ابوسعید برسق کبیر، از امرای سلطان محمود سلجوقی است و حدود سال 513 هجری قمری نوشته شده است. متن این کتیبه درباره بخشش مالیات چراندن دام در چراگاه‌های شاپور و ممنوع کردن برخی سنت‌های ناپسند است. با این حال مسوولان میراث فرهنگی هنوز به فکر جابه‌جایی این کتیبه یا ایجاد محافظی برای آن نیفتاده‌اند.
سنگ‌نبشته تاریخی خرم آباد بدون هیچگونه محافظی در کنار خیابان رها شده است. سنگ نبشته خرم‌آباد که قدمت آن به دوره سلجوقی بازمی‌گردد، بدون هیچ گونه محافظ شیشه‌ای در جوار خیابانی پرتردد قرار گرفته است. این سنگ نبشته که در فهرست جاذبه‌های گردشگری استان لرستان قرار دارد، در حالی بی‌دفاع در برابر باد و باران قرار دارد که اکثر این سنگ نبشته‌ها بر اثر رطوبت و آفتاب زیاد به مرور زمان از بین می‌روند و نقوش حکاکی شده روی آنها نیز تا حدودی در معرض نابودی قرار دارد. تنها لایه حفاظتی از این سنگ‌نبشته نرده‌های آهنی است که در فاصله چند متری آن نصب شده است اما باز هم ارتفاع این میله‌ها آنقدر بلند نیست تا مانع از ورود افراد جهت یادگارنویسی و ... شود. این در حالی است که این کتیبه، به خط کوفی و بر قطعه سنگ بزرگی به ارتفاع سه و نیم متر نوشته شده است و قدمت آن به قرن ششم قمری و دوره سلجوقیان می‌رسد. این سنگ نبشته مربوط به دوره ابوسعید برسق کبیر، از امرای سلطان محمود سلجوقی است و حدود سال 513 هجری قمری نوشته شده است. متن این کتیبه درباره بخشش مالیات چراندن دام در چراگاه‌های شاپور و ممنوع کردن برخی سنت‌های ناپسند است. با این حال مسوولان میراث فرهنگی هنوز به فکر جابه‌جایی این کتیبه یا ایجاد محافظی برای آن نیفتاده‌اند.