پس از اینکه کرایف درگذشت، صحبت‌هایی مطرح شد مبنی براینکه نام ورزشگاه جدید نیوکمپ را به نام این اسطوره هلندی کنند. برخی باشگاه‌ها مجسمه نامداران خود را در ورودی ورزشگاه نصب می‌کنند. باشگاه فوتبال پرسپولیس که پسوند فرهنگی - ورزشی را هم یدک می‌کشد، دوشنبه گذشته در مراسم پایان فصل از عملکرد بازیکنان و مربیان خود در طول برگزاری یک فصل قدردانی کرد. البته در این مراسم اتفاقاتی روی داد که نه‌تنها برای پرسپولیس که برای هیچ باشگاهی خوشایند نیست. اینکه مراسم به گونه‌ای مدیریت شود که حاضران در آن برای ساعتی شاد باشند با به سخره گرفتن کسانی که برای این باشگاه زحمت کشیده‌اند منافات دارد. مجری بخش تفریحی این مراسم اقدام به تقلید صدای علی پروین و علی دایی کرد که این امر موجبات ناراحتی این دو پیشکسوت پرسپولیس را به همراه داشته است. در همه جای دنیا رسم بر این است که به اسطوره‌های باشگاه احترام گذاشته شود و حتی در بدو ورود به ورزشگاه، مجسمه‌های آنان نصب می‌شود اما اینجا به نظر می‌رسد نه‌تنها طراحی مجسمه‌ای در کار نیست بلکه لگدمال کردن افراد در دستور کار قرار دارد. جالب اینکه هیچ‌کدام از باشگاه‌های دنیا پسوند فرهنگی را هم یدک نمی‌کشند. در ورزشگاه اولدترافورد علاوه بر اینکه مجسمه سرالکس فرگوسن را ساخته‌اند بلکه نام یکی از جایگاه‌های ورزشگاه هم به اسم این مربی اسکاتلندی است. در باشگاه آرسنال مجسمه تونی آدامز و تیه‌ری آنری را نصب کرده‌اند و باشگاه‌های سانتیاگو برنابئو، جوزپه مه‌آتزا و ویسنته کالدرون نام اسطوره‌های باشگاه‌هاست که بر ورزشگاه‌ها نهاده شده است. بهتر آن است که مسوولان باشگاه‌های ما ترتیب اساسی بدهند تا از اسطوره‌های تیم، آن هم نه به صورت کلیشه‌ای و تکراری، تقدیر کنند. مثلا چرا تمبر افتخاری اسطوره‌های باشگاه‌ها نباید چاپ شود؟ چرا باشگاه‌های ما به معنای واقعی موزه ندارند؟ مانند باشگاه‌های اروپایی که به عنوان مثال کفش سال‌های دور اسطوره‌های خود را پشت شیشه گذاشته‌اند، چرا اینجا چنین خدماتی به بازیکن و هوادار ارائه نمی‌شود؟ به نوشته مهر، از این بایدها و نبایدها بسیار است فقط امیدواریم گوش شنوایی وجود داشته باشد. در اینجا اگر برای اسطوره‌ها مجسمه نمی‌سازند امیدواریم فقط آنها را لگدمال نکنند.
پس از اینکه کرایف درگذشت، صحبت‌هایی مطرح شد مبنی براینکه نام ورزشگاه جدید نیوکمپ را به نام این اسطوره هلندی کنند. برخی باشگاه‌ها مجسمه نامداران خود را در ورودی ورزشگاه نصب می‌کنند. باشگاه فوتبال پرسپولیس که پسوند فرهنگی - ورزشی را هم یدک می‌کشد، دوشنبه گذشته در مراسم پایان فصل از عملکرد بازیکنان و مربیان خود در طول برگزاری یک فصل قدردانی کرد. البته در این مراسم اتفاقاتی روی داد که نه‌تنها برای پرسپولیس که برای هیچ باشگاهی خوشایند نیست. اینکه مراسم به گونه‌ای مدیریت شود که حاضران در آن برای ساعتی شاد باشند با به سخره گرفتن کسانی که برای این باشگاه زحمت کشیده‌اند منافات دارد. مجری بخش تفریحی این مراسم اقدام به تقلید صدای علی پروین و علی دایی کرد که این امر موجبات ناراحتی این دو پیشکسوت پرسپولیس را به همراه داشته است. در همه جای دنیا رسم بر این است که به اسطوره‌های باشگاه احترام گذاشته شود و حتی در بدو ورود به ورزشگاه، مجسمه‌های آنان نصب می‌شود اما اینجا به نظر می‌رسد نه‌تنها طراحی مجسمه‌ای در کار نیست بلکه لگدمال کردن افراد در دستور کار قرار دارد. جالب اینکه هیچ‌کدام از باشگاه‌های دنیا پسوند فرهنگی را هم یدک نمی‌کشند. در ورزشگاه اولدترافورد علاوه بر اینکه مجسمه سرالکس فرگوسن را ساخته‌اند بلکه نام یکی از جایگاه‌های ورزشگاه هم به اسم این مربی اسکاتلندی است. در باشگاه آرسنال مجسمه تونی آدامز و تیه‌ری آنری را نصب کرده‌اند و باشگاه‌های سانتیاگو برنابئو، جوزپه مه‌آتزا و ویسنته کالدرون نام اسطوره‌های باشگاه‌هاست که بر ورزشگاه‌ها نهاده شده است. بهتر آن است که مسوولان باشگاه‌های ما ترتیب اساسی بدهند تا از اسطوره‌های تیم، آن هم نه به صورت کلیشه‌ای و تکراری، تقدیر کنند. مثلا چرا تمبر افتخاری اسطوره‌های باشگاه‌ها نباید چاپ شود؟ چرا باشگاه‌های ما به معنای واقعی موزه ندارند؟ مانند باشگاه‌های اروپایی که به عنوان مثال کفش سال‌های دور اسطوره‌های خود را پشت شیشه گذاشته‌اند، چرا اینجا چنین خدماتی به بازیکن و هوادار ارائه نمی‌شود؟ به نوشته مهر، از این بایدها و نبایدها بسیار است فقط امیدواریم گوش شنوایی وجود داشته باشد. در اینجا اگر برای اسطوره‌ها مجسمه نمی‌سازند امیدواریم فقط آنها را لگدمال نکنند.