حکومت بارسا و یووه مازیار اسکوئی- فوتبال باشگاهی اسپانیا امسال نیز با داشتن سه نماینده در فینال دو لیگ قهرمانان و لیگ اروپا، همچنان به یکه تازی مقتدرانه چندین سال اخیر خود در قاره سبز ادامه داد. در لیگی که دوغول فوتبال اروپا یعنی بارسلونا و رئال‌مادرید با درآمدزایی سرشار و سرمایه‌ای هنگفت و بهره‌مندی ازکلکسیونی از برترین ستاره‌های فوتبال جهان، حکومتی ابدی برای خود ساخته‌اند، ظهور پدیده‌ای به نام اتلتیکومادرید که با وجود در اختیار داشتن بودجه‌ای به مراتب کمتر توانسته دوش به دوش رئال و بارسلونا در چند فصل اخیر حرکت کند، اتفاقی مثبت و سازنده محسوب می‌شود. مدیریت صحیح و با ثبات انریکه سرزوکه از سال 2002 سکان مدیریت باشگاه رابرعهده دارد، در کنار اندیشه‌های ناب دیگو سیمئونه که با سیستم الچولیسم خود انقلابی جدید در دنیای فوتبال ایجاد کرده است، باعث شده روخی بلانکو در چهار فصل اخیر نه‌تنها فاتح لالیگا، کوپا دل ری، لیگ اروپا و سوپرلیگ اروپا شود، بلکه امسال نیز برای دومین‌بار درسه سال اخیر جواز حضور در فینال لیگ قهرمانان را به دست آورد. به این ترتیب لالیگا را می‌توان به دو لیگ مجزا از هم تقسیم کرد؛ نخست لیگی متشکل از سه قدرت برتر فوتبال اروپا که ازهفته اول مسیر خود را از سایر رقبا مجزا می‌کنند، به‌گونه‌ای که امسال اختلاف امتیاز بین تیم سوم و چهارم یعنی ویارئال به عدد عجیب 24 امتیاز رسید و لیگ دومی شامل 17 تیم دیگر. در رقابت‌های این فصل، بارسلونا در حساس‌ترین زمان دچارافتی عجیب شد تا نه تنها ازگردونه لیگ اروپا حذف شود بلکه با چند شکست پی‌درپی اختلاف 12 امتیازی خود با دوتیم مادریدی را نیز از دست داد تا جدال قهرمانی به هفته آخر کشیده شود. ولی سرانجام باز هم آبی اناری‌ها بودند که با اتکا به مثلث مرگبار خط حمله‌شان، با ثبت 130 گل دراین فصل رکوردی شگفت‌انگیز ازخود به جا گذاشتند، موفق شدند از مقام قهرمانی‌شان دفاع کنند تا بارسا موفق به فتح ششمین جام لالیگایی خود در هشت فصل اخیر شود. اکنون بلوگرانا این فرصت را دارد تا با پایان یافتن دوره محرومیت خود با خرید چند مهره موثر درخط دفاع و به‌ویژه جایگزینی برای ژاوی و اینیستایی که آهسته پا به سن می‌گذارد، همچنان به سلطه مقتدرانه خود بر فوتبال اسپانیا و اروپا ادامه دهد. برخلاف بارسا که در آن اصول و قواعد باشگاه فراتر از تصمیمات مدیر و مربی قرار دارد، باشگاه سلطنتی پایتخت مانند حکومتی دیکتاتوری اداره می‌شود که در آن تنها یک نفر تمام تصمیم‌ها و قوانین را مشخص می‌کند. فلورنتینو پرز که در دوره هفت ساله دوم خود در رئال با وجود صرف بیش از 700 میلیون یورو موفقیتی جز کسب تنها یک لالیگا نداشته، امسال نیز با تصمیمی اشتباه ابتدا کارلو آنچلوتی را برکنار کرد و رافا بنیتس را بدون آنکه خرید مناسبی در ابتدای فصل انجام دهد، جایگزین وی کرد. بنیتس هر چند درفاز تدافی استحکام خوبی به رئال بخشید ولی هیچ‌گاه نتوانست محبوبیت لازم در بین بازیکنان و هواداران را به دست آورد و پس ازشکست تحقیرآمیز 4 بر صفر درال‌کلاسیکوی رفت و بدون آنکه زمان لازم برای پیاده کردن تفکرات خود را داشته باشد، در یک تصمیم عجولانه دیگر توسط پرز جای خود را به زیدان داد. زیزو نیز هرچند توانست انسجام را مجددا به رئال بازگرداند و حتی تا فینال لیگ قهرمانان نیز پیش رود ولی ضعف‌های اساسی موجود در ساختار تیمی و اتکای بیش از حد به کریستیانو رونالدو باز هم دست کهکشانی‌ها را از کسب لالیگا کوتاه گذاشت. نکته جالب این فصل لالیگا، آقای گلی لوییز سوارز با 40 گل زده بود که سرانجام موفق شد عنوان پی‌چی‌چی را از سلطه هشت ساله رونالدو و مسی خارج سازد. ضمن آنکه با سقوط دو تیم مادریدی رایووایکانو و ختافه به دسته پایین‌تر، سهمیه پایتخت در فصل آینده به دو تیم کاهش پیدا کرد. لالیگا در این فصل همچنین موفق به معرفی پدیده‌هایی همچون دنیس سوارز، سرخی روبرتو و آیمریک لاپورته شد که در سال‌های آینده از آنها بیشتر خواهیم شنید. سری آ ایتالیا: یک بانوی پیر و دیگر هیچ! پس از گذشت یک دهه از رسوایی کالچوپولی و شوک حاصل از آن، فوتبال ایتالیا هنوز نتوانسته به دوران باشکوه دهه 90 و اوایل هزاره سوم بازگردد. هرچند حضور یوونتوس در فینال سال گذشته لیگ قهرمانان نوید روزهای روشن برای فوتبال باشگاهی کشور چکمه‌ای اروپا را می‌داد ولی حذف زودهنگام تمام نمایندگان آن در هر دو جام اروپایی امسال، نشان داد که فوتبال این کشور مانند اقتصادش همچنان روی خط ورشکستگی و نزول حرکت می‌کند. در این میان یوونتوس که توسط خاندان آنیلی، مالکان شرکت فیات و یکی از غول‌های صنعت خودروسازی جهان اداره می‌شود توانسته خود را از شرایط بد اقتصادی سایر تیم‌های سری آ جدا کند و بی‌رقیب، تمام افتخارات چند سال اخیر را از آن خود سازد. یووه که سه ستاره تاثیرگذار خود یعنی آندره‌آ پیرلو، آرتورو ویدال و کارلوس توز را از دست داده بود، ابتدای فصل را با نتایج ضعیف شروع کرد. در این میان درخشش تیم‌هایی چون ناپولی، رم، اینتر و فیورنتینا در هفته‌های ابتدایی، نوید فصلی هیجان‌انگیز با حضور چند مدعی قهرمانی را می‌داد ولی به مرور زمان، بانوی پیر ریتم همیشگی خود را به دست آورد و در مقابل سایر مدعیان به تدریج از کورس رقابت بازماندند تا در پایان بیانکونری برای پنجمین‌بار متوالی قهرمان سری آ شود. جی‌جی بوفون نیز با بسته نگه داشتن دروازه خود به مدت 973 دقیقه، رکوردی جدید در تاریخ این رقابت‌ها ثبت کرد. در ضمن باید به افت شدید دو تیم شهر میلان به ویژه آث میلان نیز اشاره کرد که حتی تعویض‌های مکرر مربی نیز هرگز نتوانست گره از کار روسونری‌ها باز کند تا برلوسکونی و گالیانی به فکر فروش باشگاه به تاجران شرق آسیا باشند. نراتزوری نیز که این فصل مانچنینی را روی نیمکت خویش می‌دید هرچند به انسجام بهتری نسبت به فصول پیش دست یافته ولی همچنان با آن تیم قدرتمند دوران مورینیو فاصله فراوان دارد. ناپولی تیم جنوب ایتالیا همچون چند فصل پیش به روند بی‌نوسان و موفق خود ادامه داد و توانست مقام نایب قهرمانی را تصاحب کند، ضمن آنکه گونزالو هیگواین مهاجم آرژانتینی فیروزه‌ای‌پوشان با ثبت 36 گل رکورد گلزنی در سری آ که تا پیش از این در اختیار گونار نورداهل، مهاجم سوئدی و افسانه‌ای میلان در دهه 50، بود را شکست. آ‌‌‌اس‌رم نیز با تغییر مربی و سپردن مجدد سکان هدایت خود به دست اسپالتی سرانجام با کسب جایگاه سوم جواز حضور در رقابت‌های لیگ قهرمانان را به دست آورد. سری آ با وجود تمام کمبودهای خود موفق به معرفی پدیده‌های ارزشمندی شد که در راس آنها دیبالای آرژانتینی که بسیاری او را جانشین لئو مسی می‌دانند و دوناروما، سنگربان 17 ساله آث میلان که با نمایش‌های درخشان خود خیال هواداران ایتالیا برای جانشینی بوفون افسانه‌ای را راحت کرده است، قرار دارند.
حکومت بارسا و یووه مازیار اسکوئی- فوتبال باشگاهی اسپانیا امسال نیز با داشتن سه نماینده در فینال دو لیگ قهرمانان و لیگ اروپا، همچنان به یکه تازی مقتدرانه چندین سال اخیر خود در قاره سبز ادامه داد. در لیگی که دوغول فوتبال اروپا یعنی بارسلونا و رئال‌مادرید با درآمدزایی سرشار و سرمایه‌ای هنگفت و بهره‌مندی ازکلکسیونی از برترین ستاره‌های فوتبال جهان، حکومتی ابدی برای خود ساخته‌اند، ظهور پدیده‌ای به نام اتلتیکومادرید که با وجود در اختیار داشتن بودجه‌ای به مراتب کمتر توانسته دوش به دوش رئال و بارسلونا در چند فصل اخیر حرکت کند، اتفاقی مثبت و سازنده محسوب می‌شود. مدیریت صحیح و با ثبات انریکه سرزوکه از سال 2002 سکان مدیریت باشگاه رابرعهده دارد، در کنار اندیشه‌های ناب دیگو سیمئونه که با سیستم الچولیسم خود انقلابی جدید در دنیای فوتبال ایجاد کرده است، باعث شده روخی بلانکو در چهار فصل اخیر نه‌تنها فاتح لالیگا، کوپا دل ری، لیگ اروپا و سوپرلیگ اروپا شود، بلکه امسال نیز برای دومین‌بار درسه سال اخیر جواز حضور در فینال لیگ قهرمانان را به دست آورد. به این ترتیب لالیگا را می‌توان به دو لیگ مجزا از هم تقسیم کرد؛ نخست لیگی متشکل از سه قدرت برتر فوتبال اروپا که ازهفته اول مسیر خود را از سایر رقبا مجزا می‌کنند، به‌گونه‌ای که امسال اختلاف امتیاز بین تیم سوم و چهارم یعنی ویارئال به عدد عجیب 24 امتیاز رسید و لیگ دومی شامل 17 تیم دیگر. در رقابت‌های این فصل، بارسلونا در حساس‌ترین زمان دچارافتی عجیب شد تا نه تنها ازگردونه لیگ اروپا حذف شود بلکه با چند شکست پی‌درپی اختلاف 12 امتیازی خود با دوتیم مادریدی را نیز از دست داد تا جدال قهرمانی به هفته آخر کشیده شود. ولی سرانجام باز هم آبی اناری‌ها بودند که با اتکا به مثلث مرگبار خط حمله‌شان، با ثبت 130 گل دراین فصل رکوردی شگفت‌انگیز ازخود به جا گذاشتند، موفق شدند از مقام قهرمانی‌شان دفاع کنند تا بارسا موفق به فتح ششمین جام لالیگایی خود در هشت فصل اخیر شود. اکنون بلوگرانا این فرصت را دارد تا با پایان یافتن دوره محرومیت خود با خرید چند مهره موثر درخط دفاع و به‌ویژه جایگزینی برای ژاوی و اینیستایی که آهسته پا به سن می‌گذارد، همچنان به سلطه مقتدرانه خود بر فوتبال اسپانیا و اروپا ادامه دهد. برخلاف بارسا که در آن اصول و قواعد باشگاه فراتر از تصمیمات مدیر و مربی قرار دارد، باشگاه سلطنتی پایتخت مانند حکومتی دیکتاتوری اداره می‌شود که در آن تنها یک نفر تمام تصمیم‌ها و قوانین را مشخص می‌کند. فلورنتینو پرز که در دوره هفت ساله دوم خود در رئال با وجود صرف بیش از 700 میلیون یورو موفقیتی جز کسب تنها یک لالیگا نداشته، امسال نیز با تصمیمی اشتباه ابتدا کارلو آنچلوتی را برکنار کرد و رافا بنیتس را بدون آنکه خرید مناسبی در ابتدای فصل انجام دهد، جایگزین وی کرد. بنیتس هر چند درفاز تدافی استحکام خوبی به رئال بخشید ولی هیچ‌گاه نتوانست محبوبیت لازم در بین بازیکنان و هواداران را به دست آورد و پس ازشکست تحقیرآمیز 4 بر صفر درال‌کلاسیکوی رفت و بدون آنکه زمان لازم برای پیاده کردن تفکرات خود را داشته باشد، در یک تصمیم عجولانه دیگر توسط پرز جای خود را به زیدان داد. زیزو نیز هرچند توانست انسجام را مجددا به رئال بازگرداند و حتی تا فینال لیگ قهرمانان نیز پیش رود ولی ضعف‌های اساسی موجود در ساختار تیمی و اتکای بیش از حد به کریستیانو رونالدو باز هم دست کهکشانی‌ها را از کسب لالیگا کوتاه گذاشت. نکته جالب این فصل لالیگا، آقای گلی لوییز سوارز با 40 گل زده بود که سرانجام موفق شد عنوان پی‌چی‌چی را از سلطه هشت ساله رونالدو و مسی خارج سازد. ضمن آنکه با سقوط دو تیم مادریدی رایووایکانو و ختافه به دسته پایین‌تر، سهمیه پایتخت در فصل آینده به دو تیم کاهش پیدا کرد. لالیگا در این فصل همچنین موفق به معرفی پدیده‌هایی همچون دنیس سوارز، سرخی روبرتو و آیمریک لاپورته شد که در سال‌های آینده از آنها بیشتر خواهیم شنید. سری آ ایتالیا: یک بانوی پیر و دیگر هیچ! پس از گذشت یک دهه از رسوایی کالچوپولی و شوک حاصل از آن، فوتبال ایتالیا هنوز نتوانسته به دوران باشکوه دهه 90 و اوایل هزاره سوم بازگردد. هرچند حضور یوونتوس در فینال سال گذشته لیگ قهرمانان نوید روزهای روشن برای فوتبال باشگاهی کشور چکمه‌ای اروپا را می‌داد ولی حذف زودهنگام تمام نمایندگان آن در هر دو جام اروپایی امسال، نشان داد که فوتبال این کشور مانند اقتصادش همچنان روی خط ورشکستگی و نزول حرکت می‌کند. در این میان یوونتوس که توسط خاندان آنیلی، مالکان شرکت فیات و یکی از غول‌های صنعت خودروسازی جهان اداره می‌شود توانسته خود را از شرایط بد اقتصادی سایر تیم‌های سری آ جدا کند و بی‌رقیب، تمام افتخارات چند سال اخیر را از آن خود سازد. یووه که سه ستاره تاثیرگذار خود یعنی آندره‌آ پیرلو، آرتورو ویدال و کارلوس توز را از دست داده بود، ابتدای فصل را با نتایج ضعیف شروع کرد. در این میان درخشش تیم‌هایی چون ناپولی، رم، اینتر و فیورنتینا در هفته‌های ابتدایی، نوید فصلی هیجان‌انگیز با حضور چند مدعی قهرمانی را می‌داد ولی به مرور زمان، بانوی پیر ریتم همیشگی خود را به دست آورد و در مقابل سایر مدعیان به تدریج از کورس رقابت بازماندند تا در پایان بیانکونری برای پنجمین‌بار متوالی قهرمان سری آ شود. جی‌جی بوفون نیز با بسته نگه داشتن دروازه خود به مدت 973 دقیقه، رکوردی جدید در تاریخ این رقابت‌ها ثبت کرد. در ضمن باید به افت شدید دو تیم شهر میلان به ویژه آث میلان نیز اشاره کرد که حتی تعویض‌های مکرر مربی نیز هرگز نتوانست گره از کار روسونری‌ها باز کند تا برلوسکونی و گالیانی به فکر فروش باشگاه به تاجران شرق آسیا باشند. نراتزوری نیز که این فصل مانچنینی را روی نیمکت خویش می‌دید هرچند به انسجام بهتری نسبت به فصول پیش دست یافته ولی همچنان با آن تیم قدرتمند دوران مورینیو فاصله فراوان دارد. ناپولی تیم جنوب ایتالیا همچون چند فصل پیش به روند بی‌نوسان و موفق خود ادامه داد و توانست مقام نایب قهرمانی را تصاحب کند، ضمن آنکه گونزالو هیگواین مهاجم آرژانتینی فیروزه‌ای‌پوشان با ثبت 36 گل رکورد گلزنی در سری آ که تا پیش از این در اختیار گونار نورداهل، مهاجم سوئدی و افسانه‌ای میلان در دهه 50، بود را شکست. آ‌‌‌اس‌رم نیز با تغییر مربی و سپردن مجدد سکان هدایت خود به دست اسپالتی سرانجام با کسب جایگاه سوم جواز حضور در رقابت‌های لیگ قهرمانان را به دست آورد. سری آ با وجود تمام کمبودهای خود موفق به معرفی پدیده‌های ارزشمندی شد که در راس آنها دیبالای آرژانتینی که بسیاری او را جانشین لئو مسی می‌دانند و دوناروما، سنگربان 17 ساله آث میلان که با نمایش‌های درخشان خود خیال هواداران ایتالیا برای جانشینی بوفون افسانه‌ای را راحت کرده است، قرار دارند.