گروه فرهنگ- نگارخانه‌ای به وسعت یک شهر که برای نخستین‌بار سال گذشته در خیابان‌های تهران برپا شد در آن زمان به قدری مورد استقبال مردم قرار گرفت که امسال شهرداری مجددا آن را برپا کرد. اما از آنجایی که هر جریانی مورد استقبال مردم قرار گیرد قطعا مورد انتقاد یکی از مسوولان هم قرار خواهد گرفت. پرویز سروری، عضو شورای اسلامی شهر تهران در گفت‌وگو با یکی از خبرگزاری‌ها درباره طرح نگارخانه‌ای به وسعت یک شهر که از سوی سازمان زیباسازی شهر تهران از اول تا 15 خرداد در شهر تهران برگزار شود، گفت: یک جریان سکولار و غیرانقلابی به شهرداری و برخی زیر مجموعه‌های آن نفوذ کرده‌اند. او این طرح را کاملا بی‌ثمر خوانده و عنوان کرد: بارها پیرامون آن تذکراتی به شهردار داده شده. در حالی که به نیمه شعبان به عنوان مهم‌ترین اتفاق بشریت و همچنین روز سوم خرداد که قله پیروزی ملت ایران است بی‌توجهی می‌کند و شهر خالی از نمادهای مقاومت و نیمه‌شعبان است. سروری در حالی این طرح را سکولار و غیرانقلابی می‌داند که احمد دنیامالی 4 خردادماه در تذکر پیش از دستور خود درباره نگارخانه‌ای به وسعت یک شهر گفت: این طرح به مهم‌ترین بحث سوژه رسانه‌ها در روزهای اخیر بدل شده، دو سوم آثار متعلق به هنرمندان ایرانی است و در کل حرکت قابل قبولی صورت گرفته که قابل نکوهش نیست. همچنین بهمن نامورمطلق در انتقاد به این طرح می‌گوید: ما از شهرداری درخواست کردیم که به مناسبت هفته صنایع‌دستی این هنر ایرانی را در سطح شهر تبلیغ کند، اما شهرداری پاسخ داد تا زمانی که «نگارخانه‌ای به وسعت یک شهر» در سطح تهران برقرار است، امکان تبلیغ برای صنایع‌دستی وجود ندارد. او ادامه داد: سهم صنایع‌دستی در «نگارخانه‌ای به وسعت یک شهر» رعایت نمی‌شود و حقی که باید برای دیده شدن هنرمندان صنایع‌دستی داده می‌شد به نقاشی مدرن هنرمندان آمریکایی و اروپایی داده شده است. هنرمندان ایرانی که تنها یک هفته فرصت نشان دادن هنر خودشان را دارند. معاون صنایع‌دستی افزود: صنایع‌دستی که می‌تواند در اقتصاد مقاومتی نقش مهمی ایفا کند در فعالیت‌های مقاومتی غایب است. انتظار ما از شهرداری این بود که سهم ویژه‌ای را در هفته صنایع‌دستی به هنرمندان این حوزه اختصاص دهد. نامورمطلق اظهار امیدواری کرد: آقای قالیباف نسبت به هویت هنری و سنتی ما حساسیت بیشتری نشان دهد و امسال توجه بیشتری به صنایع‌دستی داشته باشد. این در حالی است که بیش از 450 دانشجوی رشته‌های مختلف هنری با انتشار بیانیه‌ای از اجرای طرح «نگارخانه‌ای به وسعت یک شهر» توسط شهرداری حمایت کردند. ایده انتشار فراخوانی برای حمایت گروهی از طرح «نگارخانه‌ای به وسعت یک شهر» اول خردادماه توسط دکتر حامد بیدی- مدرس دانشگاه‌های علم و فرهنگ و سوره- مطرح و با استقبال دانشجویان مواجه شد. بیش از 450 نفر از دانشجویان رشته هنر، بیانیه‌ای را با ثبت اطلاعات خود امضا کردند. حدود 60 درصد امضاکنندگان دانشجوی رشته‌های هنرهای تجسمی (نقاشی، گرافیک، عکاسی، تصویرسازی و...)، حدود 20 درصد از آنها دانشجوی رشته‌های هنرهای کاربردی (طراحی صنعتی، پارچه، چاپ، صنایع‌دستی و...) و بقیه از رشته‌های سینما و تئاتر، معماری و شهرسازی و سایر گرایش‌های هنری بوده‌اند. در متن این بیانیه آمده است: «ما دانشجویان رشته‌های هنری از حرکت جسورانه و بزرگ سازمان زیباسازی تهران در اجرای طرح «نگارخانه‌ای به وسعت یک شهر» برای دومین سال در بیلبوردهای شهر تهران تشکر می‌کنیم و این اقدام فرهنگی هنری و از آن مهم‌تر، تکرار آن برای سال دوم را به فال نیک می‌گیریم. در روزگاری که آثار هنری فاخر و اصیل جایگاه کمرنگی در زندگی روزمره مردم دارند و رسانه‌های رسمی و دولتی نیز کمتر فرصتی را برای ترویج ارزش‌های هنری، بدون پیش‌قضاوت و ارزش‌گذاری‌های سطحی می‌گذارند و در شرایطی که غالب ارگان‌های فرهنگی بودجه‌های کلان خود را صرف طرح‌هایی می‌کنند که هیچ تاثیری در جامعه ندارند، مایه بسی خرسندی است که برای 10 روز شاهد آثار هنرمندانی از ایران و غرب و شرق در سرتاسر شهر باشیم. این اتفاق زیبا و شاعرانه، هر چند ایرادات و نقدهایی بر آن وارد باشد، باعث شده که 10 روز از سال را از «شهروند تهران بودن» لذت ببریم و با امید بیشتری به فعالیت‌های هنری خود ادامه دهیم. امید که این حرکت باعث شود سایر کمپین‌های ضعیف تبلیغاتی چه در حوزه تجاری و چه فرهنگی نیز کم کم از شهر تهران رخت بربسته و همچنین دیگر سازمان‌های فرهنگی و هنری از پتانسیل‌های نهفته خود برای طرح‌های بزرگ بیشتر استفاده کنند.» البته این اظهار نظر‌های ضد و نقیض به هیچ‌وجه تعجب‌برانگیز نیست. هر کس از منظر خود به قضیه نگاه می‌کند. برخی در هر شرایطی در حال مبارزه با دشمن فرضی‌اند و درباره یک اتفاق فرهنگی اظهار نظر سیاسی می‌کنند و برخی ذات هنر را جدای از مرزها می‌دانند! اگر با این فرض به مساله نگاه کنیم که این طرح صرفا برای آشنایی بیشتر مردم با هنرهای تجسمی است احتمالا خیلی ایرانی یا خارجی بودن آثار مطرح نخواهد بود. همه این آثار میراث فرهنگی کره ماست! حال آنکه این انتقادات کمی هم بی‌انصافی به نظر می‌رسد. همین‌جور که در عکس‌ها می‌بینید در میان این آثار بسیاری از عکس‌های دوران جنگ و نقاشی‌های دفاع مقدس که ارزش آنها بر هیچ ایرانی پوشیده نیست دیده می‌شود. حالا اگر در کنار اینها چند نقاشی هم از هنرمندان خارجی باشد آسمان به زمین می‌آید؟ واقعا کی قرار است سایه اظهارنظرهای شخصیمان را از سر جامعه کم کنیم؟
گروه فرهنگ- نگارخانه‌ای به وسعت یک شهر که برای نخستین‌بار سال گذشته در خیابان‌های تهران برپا شد در آن زمان به قدری مورد استقبال مردم قرار گرفت که امسال شهرداری مجددا آن را برپا کرد. اما از آنجایی که هر جریانی مورد استقبال مردم قرار گیرد قطعا مورد انتقاد یکی از مسوولان هم قرار خواهد گرفت. پرویز سروری، عضو شورای اسلامی شهر تهران در گفت‌وگو با یکی از خبرگزاری‌ها درباره طرح نگارخانه‌ای به وسعت یک شهر که از سوی سازمان زیباسازی شهر تهران از اول تا 15 خرداد در شهر تهران برگزار شود، گفت: یک جریان سکولار و غیرانقلابی به شهرداری و برخی زیر مجموعه‌های آن نفوذ کرده‌اند. او این طرح را کاملا بی‌ثمر خوانده و عنوان کرد: بارها پیرامون آن تذکراتی به شهردار داده شده. در حالی که به نیمه شعبان به عنوان مهم‌ترین اتفاق بشریت و همچنین روز سوم خرداد که قله پیروزی ملت ایران است بی‌توجهی می‌کند و شهر خالی از نمادهای مقاومت و نیمه‌شعبان است. سروری در حالی این طرح را سکولار و غیرانقلابی می‌داند که احمد دنیامالی 4 خردادماه در تذکر پیش از دستور خود درباره نگارخانه‌ای به وسعت یک شهر گفت: این طرح به مهم‌ترین بحث سوژه رسانه‌ها در روزهای اخیر بدل شده، دو سوم آثار متعلق به هنرمندان ایرانی است و در کل حرکت قابل قبولی صورت گرفته که قابل نکوهش نیست. همچنین بهمن نامورمطلق در انتقاد به این طرح می‌گوید: ما از شهرداری درخواست کردیم که به مناسبت هفته صنایع‌دستی این هنر ایرانی را در سطح شهر تبلیغ کند، اما شهرداری پاسخ داد تا زمانی که «نگارخانه‌ای به وسعت یک شهر» در سطح تهران برقرار است، امکان تبلیغ برای صنایع‌دستی وجود ندارد. او ادامه داد: سهم صنایع‌دستی در «نگارخانه‌ای به وسعت یک شهر» رعایت نمی‌شود و حقی که باید برای دیده شدن هنرمندان صنایع‌دستی داده می‌شد به نقاشی مدرن هنرمندان آمریکایی و اروپایی داده شده است. هنرمندان ایرانی که تنها یک هفته فرصت نشان دادن هنر خودشان را دارند. معاون صنایع‌دستی افزود: صنایع‌دستی که می‌تواند در اقتصاد مقاومتی نقش مهمی ایفا کند در فعالیت‌های مقاومتی غایب است. انتظار ما از شهرداری این بود که سهم ویژه‌ای را در هفته صنایع‌دستی به هنرمندان این حوزه اختصاص دهد. نامورمطلق اظهار امیدواری کرد: آقای قالیباف نسبت به هویت هنری و سنتی ما حساسیت بیشتری نشان دهد و امسال توجه بیشتری به صنایع‌دستی داشته باشد. این در حالی است که بیش از 450 دانشجوی رشته‌های مختلف هنری با انتشار بیانیه‌ای از اجرای طرح «نگارخانه‌ای به وسعت یک شهر» توسط شهرداری حمایت کردند. ایده انتشار فراخوانی برای حمایت گروهی از طرح «نگارخانه‌ای به وسعت یک شهر» اول خردادماه توسط دکتر حامد بیدی- مدرس دانشگاه‌های علم و فرهنگ و سوره- مطرح و با استقبال دانشجویان مواجه شد. بیش از 450 نفر از دانشجویان رشته هنر، بیانیه‌ای را با ثبت اطلاعات خود امضا کردند. حدود 60 درصد امضاکنندگان دانشجوی رشته‌های هنرهای تجسمی (نقاشی، گرافیک، عکاسی، تصویرسازی و...)، حدود 20 درصد از آنها دانشجوی رشته‌های هنرهای کاربردی (طراحی صنعتی، پارچه، چاپ، صنایع‌دستی و...) و بقیه از رشته‌های سینما و تئاتر، معماری و شهرسازی و سایر گرایش‌های هنری بوده‌اند. در متن این بیانیه آمده است: «ما دانشجویان رشته‌های هنری از حرکت جسورانه و بزرگ سازمان زیباسازی تهران در اجرای طرح «نگارخانه‌ای به وسعت یک شهر» برای دومین سال در بیلبوردهای شهر تهران تشکر می‌کنیم و این اقدام فرهنگی هنری و از آن مهم‌تر، تکرار آن برای سال دوم را به فال نیک می‌گیریم. در روزگاری که آثار هنری فاخر و اصیل جایگاه کمرنگی در زندگی روزمره مردم دارند و رسانه‌های رسمی و دولتی نیز کمتر فرصتی را برای ترویج ارزش‌های هنری، بدون پیش‌قضاوت و ارزش‌گذاری‌های سطحی می‌گذارند و در شرایطی که غالب ارگان‌های فرهنگی بودجه‌های کلان خود را صرف طرح‌هایی می‌کنند که هیچ تاثیری در جامعه ندارند، مایه بسی خرسندی است که برای 10 روز شاهد آثار هنرمندانی از ایران و غرب و شرق در سرتاسر شهر باشیم. این اتفاق زیبا و شاعرانه، هر چند ایرادات و نقدهایی بر آن وارد باشد، باعث شده که 10 روز از سال را از «شهروند تهران بودن» لذت ببریم و با امید بیشتری به فعالیت‌های هنری خود ادامه دهیم. امید که این حرکت باعث شود سایر کمپین‌های ضعیف تبلیغاتی چه در حوزه تجاری و چه فرهنگی نیز کم کم از شهر تهران رخت بربسته و همچنین دیگر سازمان‌های فرهنگی و هنری از پتانسیل‌های نهفته خود برای طرح‌های بزرگ بیشتر استفاده کنند.» البته این اظهار نظر‌های ضد و نقیض به هیچ‌وجه تعجب‌برانگیز نیست. هر کس از منظر خود به قضیه نگاه می‌کند. برخی در هر شرایطی در حال مبارزه با دشمن فرضی‌اند و درباره یک اتفاق فرهنگی اظهار نظر سیاسی می‌کنند و برخی ذات هنر را جدای از مرزها می‌دانند! اگر با این فرض به مساله نگاه کنیم که این طرح صرفا برای آشنایی بیشتر مردم با هنرهای تجسمی است احتمالا خیلی ایرانی یا خارجی بودن آثار مطرح نخواهد بود. همه این آثار میراث فرهنگی کره ماست! حال آنکه این انتقادات کمی هم بی‌انصافی به نظر می‌رسد. همین‌جور که در عکس‌ها می‌بینید در میان این آثار بسیاری از عکس‌های دوران جنگ و نقاشی‌های دفاع مقدس که ارزش آنها بر هیچ ایرانی پوشیده نیست دیده می‌شود. حالا اگر در کنار اینها چند نقاشی هم از هنرمندان خارجی باشد آسمان به زمین می‌آید؟ واقعا کی قرار است سایه اظهارنظرهای شخصیمان را از سر جامعه کم کنیم؟