مینو خالقی!
علی مطهری در مورد ماجرای مینو خالقی گفته: وزیر کشور در این زمینه کم‌کاری و از حقوق ملت دفاع نکرده و مستحق استیضاح است. علی لاریجانی گفت: با نظر شورای نگهبان مخالفیم. اما من نشنیدم که آقای عارف نظر خاصی در مورد خانم مینو خالقی داشته باشد! وقتی علی لاریجانی هم با شورای نگهبان مخالف می‌شود یعنی در حال حاضر فقط چند نفر در کشور مثل آقای شجونی، حسین‌الله کرم و روح‌الله حسینیان از حذف مینو خالقی حمایت می‌کنند. حتی خود شورای نگهبان هم با حذف خالقی مخالف است اما چون سال‌های سال عادت کرده‌اند، نمی‌توانند او را حذف نکنند! در همه جای جهان هر دولتی یک وزیر کشور دارد تا در این‌گونه مواقع از قانون و حقوق مردمی که به آن دولت رای داده‌اند، دفاع کند و در حال حاضر هر چه سریع‌تر یک نفر باید برود و این مساله را برای آقای رحمانی‌فضلی توضیح دهد که الان شما به جای رایزنی باید اعتبارنامه این خانم را به مجلس ارائه کنی. در مسیر برگشت هم یک سر به نهاد ریاست‌جمهوری بزند و به روحانی بگوید: «چرا همه فقط نظرتونو اعلام می‌کنین؟ چرا هیچ‌کس دست به عمل نمی‌زنه ؟ اون جنبش عمل چی بود توی فلسطین! بریم به اونا بگیم بیان یه کاری بکنن. شما که فقط نظرتونو میگین!» بذارید یه کم‌ریشه‌ای‌تر با مساله برخورد کنیم. اینجا چرا انقد همه چی داغونه؟ چرا ما سر هر مساله‌ای انقد باید بحث کنیم؟ چرا انقدر درگیری داریم؟ چرا هیچ چیز توی روال طبیعی خودش انجام نمیشه؟ چرا از هر چیزی بالاخره یه چیزی در میاد؟! چرا تو این مملکت انقد مشکل و معضل و بدبختی هست که من هر روز برای نوشتن یه مطلب باید از بین سه تا موضوع یکی رو انتخاب کنم؟!
علی مطهری در مورد ماجرای مینو خالقی گفته: وزیر کشور در این زمینه کم‌کاری و از حقوق ملت دفاع نکرده و مستحق استیضاح است. علی لاریجانی گفت: با نظر شورای نگهبان مخالفیم. اما من نشنیدم که آقای عارف نظر خاصی در مورد خانم مینو خالقی داشته باشد! وقتی علی لاریجانی هم با شورای نگهبان مخالف می‌شود یعنی در حال حاضر فقط چند نفر در کشور مثل آقای شجونی، حسین‌الله کرم و روح‌الله حسینیان از حذف مینو خالقی حمایت می‌کنند. حتی خود شورای نگهبان هم با حذف خالقی مخالف است اما چون سال‌های سال عادت کرده‌اند، نمی‌توانند او را حذف نکنند! در همه جای جهان هر دولتی یک وزیر کشور دارد تا در این‌گونه مواقع از قانون و حقوق مردمی که به آن دولت رای داده‌اند، دفاع کند و در حال حاضر هر چه سریع‌تر یک نفر باید برود و این مساله را برای آقای رحمانی‌فضلی توضیح دهد که الان شما به جای رایزنی باید اعتبارنامه این خانم را به مجلس ارائه کنی. در مسیر برگشت هم یک سر به نهاد ریاست‌جمهوری بزند و به روحانی بگوید: «چرا همه فقط نظرتونو اعلام می‌کنین؟ چرا هیچ‌کس دست به عمل نمی‌زنه ؟ اون جنبش عمل چی بود توی فلسطین! بریم به اونا بگیم بیان یه کاری بکنن. شما که فقط نظرتونو میگین!» بذارید یه کم‌ریشه‌ای‌تر با مساله برخورد کنیم. اینجا چرا انقد همه چی داغونه؟ چرا ما سر هر مساله‌ای انقد باید بحث کنیم؟ چرا انقدر درگیری داریم؟ چرا هیچ چیز توی روال طبیعی خودش انجام نمیشه؟ چرا از هر چیزی بالاخره یه چیزی در میاد؟! چرا تو این مملکت انقد مشکل و معضل و بدبختی هست که من هر روز برای نوشتن یه مطلب باید از بین سه تا موضوع یکی رو انتخاب کنم؟!