اهالی بازار از کسادی کسب و کار خود راضی نیستند و همیشه منتظر این هستند که بازار تکانی بخورد تا بتوانند شرایط را برای رونق هر چند موقتی مهیا ببینند. حال این بهانه مهیاست و ماه رمضان، خود سوژه‌ای برای سرعت‌بخشی به خریدها در بازار شده است. مردم خواه ناخواه برای تامین بخشی از مایحتاج خود به فروشگاه‌ها و مغازه‌های خرده‌فروشی مراجعه می‌کنند. نانوایی‌ها شلوغ‌تر از قبل می‌شود و در هر گوشه و کناری از شهر، بساط فروش آش و حلیم خانگی مهیا می‌شود. قنادان و خشکبار‌فروشان هم از فضای ماه رمضان استفاده و تلاش می‌کنند پاسخگوی تقاضای مردم در این ماه باشند. در این میان البته برخی فروشگاه‌ها نیز درصدهای تخفیف خود را کم کرده‌اند. برخی دیگر نیز برای جذب مشتریان، کالاهایی که برندهای جدیدی داشته یا برندهایی که محصولات جدیدی را تولید می‌کنند، در سبدهای تخفیفی خود قرار داده‌اند تا بلکه مشتری بیشتری جذب کنند و برخی دیگر هم با پافشاری روی قیمت تلاش دارند جبران کسادی ماه‌های گذشته خود را از رونق موقتی که در ماه رمضان حاکم خواهد شد، داشته باشند.گشت و گذاری در بازار کالاهای اساسی هم این را به خوبی نشان می‌دهد. در واقع مروری بر تحرکات تولیدکنندگان در بازار کالاهای اساسی نشان می‌دهد آنها از چند ماه قبل، شروع به افزایش قیمت‌ها به خصوص در حوزه کالاهای مورد نیاز خانوارهای ایرانی در ایامی همچون ماه رمضان کرده بودند تا با تخفیفی که به مناسبت این ماه ارائه می‌دهند، داستان را به نفع خود رقم زنند. افزایش قیمت برنج، حبوبات و حتی قند و شکر، همین را به خوبی نشان می‌دهد که در گزارشات بانک مرکزی نیز به خوبی ملموس است.به هر حال تولیدکنندگان در دوران رکود یاد گرفته‌اند که چطور با هیجانات مردم در ایام پرمصرف بازی کنند و اتفاقا بازی را هم به نفع خود رقم زنند اما دولت هم به هرحال هیچ برنامه‌ای برای حمایت از بنگاه‌های تولیدی ندارد و شاید هر تولیدکننده‌ای برای حفظ و بقای خود مجبور باشد به چنین راهکارهایی دست زند، یعنی ابتدا قیمت را بالا ببرد و در نهایت تخفیفی به مشتری دهد که هم او را وادار به خرید کالا کند و هم اینکه سودی نیز خودش برده باشد.
اهالی بازار از کسادی کسب و کار خود راضی نیستند و همیشه منتظر این هستند که بازار تکانی بخورد تا بتوانند شرایط را برای رونق هر چند موقتی مهیا ببینند. حال این بهانه مهیاست و ماه رمضان، خود سوژه‌ای برای سرعت‌بخشی به خریدها در بازار شده است. مردم خواه ناخواه برای تامین بخشی از مایحتاج خود به فروشگاه‌ها و مغازه‌های خرده‌فروشی مراجعه می‌کنند. نانوایی‌ها شلوغ‌تر از قبل می‌شود و در هر گوشه و کناری از شهر، بساط فروش آش و حلیم خانگی مهیا می‌شود. قنادان و خشکبار‌فروشان هم از فضای ماه رمضان استفاده و تلاش می‌کنند پاسخگوی تقاضای مردم در این ماه باشند. در این میان البته برخی فروشگاه‌ها نیز درصدهای تخفیف خود را کم کرده‌اند. برخی دیگر نیز برای جذب مشتریان، کالاهایی که برندهای جدیدی داشته یا برندهایی که محصولات جدیدی را تولید می‌کنند، در سبدهای تخفیفی خود قرار داده‌اند تا بلکه مشتری بیشتری جذب کنند و برخی دیگر هم با پافشاری روی قیمت تلاش دارند جبران کسادی ماه‌های گذشته خود را از رونق موقتی که در ماه رمضان حاکم خواهد شد، داشته باشند.گشت و گذاری در بازار کالاهای اساسی هم این را به خوبی نشان می‌دهد. در واقع مروری بر تحرکات تولیدکنندگان در بازار کالاهای اساسی نشان می‌دهد آنها از چند ماه قبل، شروع به افزایش قیمت‌ها به خصوص در حوزه کالاهای مورد نیاز خانوارهای ایرانی در ایامی همچون ماه رمضان کرده بودند تا با تخفیفی که به مناسبت این ماه ارائه می‌دهند، داستان را به نفع خود رقم زنند. افزایش قیمت برنج، حبوبات و حتی قند و شکر، همین را به خوبی نشان می‌دهد که در گزارشات بانک مرکزی نیز به خوبی ملموس است.به هر حال تولیدکنندگان در دوران رکود یاد گرفته‌اند که چطور با هیجانات مردم در ایام پرمصرف بازی کنند و اتفاقا بازی را هم به نفع خود رقم زنند اما دولت هم به هرحال هیچ برنامه‌ای برای حمایت از بنگاه‌های تولیدی ندارد و شاید هر تولیدکننده‌ای برای حفظ و بقای خود مجبور باشد به چنین راهکارهایی دست زند، یعنی ابتدا قیمت را بالا ببرد و در نهایت تخفیفی به مشتری دهد که هم او را وادار به خرید کالا کند و هم اینکه سودی نیز خودش برده باشد.