جایی برای نفس کشیدن

ترانه گنجی- هوا و عرصه تهران هر قدر هم که آلوده و گرفته باشد هنوز هم گوشه‌های دنج و آرامی هستند که نفس عمیق کشیدن در آن کار دشواری نیست. تهران هنوز هم باغ‌های کوچکی دارد که خشک نشده‌اند و هنوز هم زندگی در این باغ‌ها جاری است. در خیابان بهارستان که قدم می‌زنی و هوا نیست و آلودگی خفه‌ات می‌کند، گوشه‌ای پر از گل و زندگی دارد که می‌شود گاهی در آن ‌جا خوش کرد و نگران این نبود که شاید یک اتوبوس از روی کودکی که در خیابان فال می‌فروشد عبور کند. می‌شود نشست و چای نوشید و فقط چند لحظه فراموش کرد چایکارهای گیلان چه دردی می‌کشند وقتی چای خارجی در قوری‌های ساخت چین و نه ساخت میبد ایران رنگ می‌دهد. همین که در نقطه‌ای از تاریخ تهران زندگی می‌کنیم که هنوز هم باغی زنده است تا بشود نفس کشید یعنی هنوز هم تهران زنده است و نفس می‌کشد.