«اعضای فراکسیون امید برای آقای عارف احترام قائل بودند. البته در ابتدا و در اجلاسیه اول برخی از افراد همچون آقای تاجگردون در فراکسیون امید مدعی ریاست بودند و می‌خواستند کاندیدای ریاست شوند. اما این اتفاق نیفتاد. از سوی دیگر فرصت به سایر افراد هم داده نمی‌شد. به عنوان مثال آقای عارف، رئیس فراکسیون و رئیس مجمع نمایندگان استان تهران بودند. در حالی‌که می‌توانستند ریاست مجمع نمایندگان استان تهران را به فرد دیگری بسپارند، اما آنجا نیز ایشان کاندیدا شدند و فضا هم به شکلی نبود که افراد بتوانند مخالفت کنند. یعنی هم همه احترام ایشان را نگه می‌داشتند و هم نمی‌خواستند باعث برهم خوردن انسجام شوند.»
«اعضای فراکسیون امید برای آقای عارف احترام قائل بودند. البته در ابتدا و در اجلاسیه اول برخی از افراد همچون آقای تاجگردون در فراکسیون امید مدعی ریاست بودند و می‌خواستند کاندیدای ریاست شوند. اما این اتفاق نیفتاد. از سوی دیگر فرصت به سایر افراد هم داده نمی‌شد. به عنوان مثال آقای عارف، رئیس فراکسیون و رئیس مجمع نمایندگان استان تهران بودند. در حالی‌که می‌توانستند ریاست مجمع نمایندگان استان تهران را به فرد دیگری بسپارند، اما آنجا نیز ایشان کاندیدا شدند و فضا هم به شکلی نبود که افراد بتوانند مخالفت کنند. یعنی هم همه احترام ایشان را نگه می‌داشتند و هم نمی‌خواستند باعث برهم خوردن انسجام شوند.»