سمفونی با سازهای ناکوک
مصطفی داننده- عصر ایران: به نظر می‌رسد سمفونی وحدت اصولگرایان به مدیریت موحدی کرمانی و حداد عادل به مرحله آخر اجرا رسیده و قرار است لیست نهایی این جریان طی روزهای اخیر منتشر شود. لیستی که البته زودتر در رسانه‌ها منتشر شده است. آنگونه که کانال روزنامه ایران در فضای مجازی منتشر کرده است، در این لیست سهم پایداری: ١۴ نفر معادل ۴۶ درصد، سهم جمعیت ایثارگران: ٩ نفر معادل ٣٠ درصد، سهم موتلفه: سه نفر از معادل ١٠ درصد، جامعه روحانیت: دو نفر از معادل شش درصد است. در همین ارتباط سجادی، سخنگوی جبهه پیروان خط امام و رهبری به عنوان بزرگ‌ترین تشکل سیاسی اصولگرایان در اعتراض به این لیست منتشره گفت: «جبهه پیروان جایی ندارد ولی از موتلفه و ایثارگران در این لیست هستند. افرادی که این لیست را بسته‌اند باید بگویند بر چه مبنایی بسته‌اند». حدادعادل، سخنگوی ائتلاف اصولگرایان از نامزدهای این جریان که در لیست اصولگرایان حضور ندارند نیز خواسته است که از انتخابات کنار بکشند و اجازه دهند راست گرایان تنها با یک لیست پای به عرصه انتخابات بگذارد. با توجه به کنار گذاشته شدن بسیاری از چهره‌های سرشناس جریان اصولگرا به ویژه نیروهای نزدیک به لاریجانی و قالیباف از این لیست مانند کاظم جلالی و حیدرپور، اصولگرایان با یک انشقاق بزرگ در جریان انتخابات روبه‌رو خواهند شد. به نظر می‌رسد ائتلاف اصولگرایان که حداد در آن نقش پررنگی دارد باید برای انتخابات خود را آماده رقابت با اصلاح‌طلبان و اصولگرایان معترض کند. اصولگرایان در انتخابات مجلس هشتم از مدل ائتلافی 5+6 استفاده کردند. اختلاف شدید اصولگرایان در آن زمان باعث شد تا زعمای این جریان تصمیم گرفتند راهی برای رسیدن به وحدت پیدا کنند. تلاش‌ها در این راستا به تشکیل نشستی 15 نفره منجر شد. پس از برگزاری این نشست هم کارگروهی 9 نفره ماموریت تدوین منشور اصولگرایی و توافق برای حصول به وحدت را برعهده گرفت که در نهایت، سه طیف از جریان اصولگرا، شورایی را تشکیل دادند که جبهه متحد اصولگرایان نام گرفت. در انتخابات مجلس نهم هم اصولگرایان به دلیل نبود جریان اصلاحات در رقابت‌های انتخاباتی دچار اختلافات شدیدی شدند. در این میان ظهور جبهه جدیدی به نام پایداری، بر آتش این اختلاف‌ها دمید. از یک سال مانده به انتخابات بحث اجماع در میان اصولگرایان با محوریت جامعتین آغاز شد. نتیجه این اقدامات با محوریت آیت‌الله مهدوی کنی، دبیرکل فقید جامعه روحانی منجر به شکل گیری جبهه متحد اصولگرایان با فرمول ۷+۸ شد که در آن هفت نفر به عنوان کمیته داوری و هشت نفر به عنوان نمایندگان گروه‌های مختلف سیاسی حضور داشتند؛ جبهه پایداری اما این شرایط را نپذیرفت و تصمیم گرفت با لیست و سرلیست خود وارد رقابت شود. حضور نامزدهای مختلف اصولگرا در انتخابات ریاست‌جمهوری یازدهم باعث شد تا بازهم این جریان به فکر راه‌اندازی ائتلافی تازه باشد. از میان اصولگرایان، قالیباف، ولایتی، حداد عادل، جلیلی و محسن رضایی از جبهه اصولگرایی کاندیدا شده و به رقابت با هم پرداختند. سه نفر از این نامزدها به نام حداد، ولایتی و قالیباف تصمیم گرفتند ائتلافی را با نام 2+1 شکل دهند. قرار بود یک نفر از میان سه چهره اصولگرا یعنی قالیباف، ولایتی و حداد عادل در میدان رقابت باقیمانده و دو نفر دیگر به نفع آنها از انتخابات کنار بکشند اما هر سه آنها در انتخابات حاضر شدند و تنها در روزهای آخر حداد عادل از رقابت‌های انتخاباتی کنار کشید و ولایتی و قالیباف به رقابت با یکدیگر پرداختند تا این ائتلاف نیز به شکست منجر شود. با مرور این ائتلاف‌ها مشخص می‌شود که اصولگرایان جز یک مورد، توفیق چندانی در رسیدن به وحدت نداشته‌اند.
مصطفی داننده- عصر ایران: به نظر می‌رسد سمفونی وحدت اصولگرایان به مدیریت موحدی کرمانی و حداد عادل به مرحله آخر اجرا رسیده و قرار است لیست نهایی این جریان طی روزهای اخیر منتشر شود. لیستی که البته زودتر در رسانه‌ها منتشر شده است. آنگونه که کانال روزنامه ایران در فضای مجازی منتشر کرده است، در این لیست سهم پایداری: ١۴ نفر معادل ۴۶ درصد، سهم جمعیت ایثارگران: ٩ نفر معادل ٣٠ درصد، سهم موتلفه: سه نفر از معادل ١٠ درصد، جامعه روحانیت: دو نفر از معادل شش درصد است. در همین ارتباط سجادی، سخنگوی جبهه پیروان خط امام و رهبری به عنوان بزرگ‌ترین تشکل سیاسی اصولگرایان در اعتراض به این لیست منتشره گفت: «جبهه پیروان جایی ندارد ولی از موتلفه و ایثارگران در این لیست هستند. افرادی که این لیست را بسته‌اند باید بگویند بر چه مبنایی بسته‌اند». حدادعادل، سخنگوی ائتلاف اصولگرایان از نامزدهای این جریان که در لیست اصولگرایان حضور ندارند نیز خواسته است که از انتخابات کنار بکشند و اجازه دهند راست گرایان تنها با یک لیست پای به عرصه انتخابات بگذارد. با توجه به کنار گذاشته شدن بسیاری از چهره‌های سرشناس جریان اصولگرا به ویژه نیروهای نزدیک به لاریجانی و قالیباف از این لیست مانند کاظم جلالی و حیدرپور، اصولگرایان با یک انشقاق بزرگ در جریان انتخابات روبه‌رو خواهند شد. به نظر می‌رسد ائتلاف اصولگرایان که حداد در آن نقش پررنگی دارد باید برای انتخابات خود را آماده رقابت با اصلاح‌طلبان و اصولگرایان معترض کند. اصولگرایان در انتخابات مجلس هشتم از مدل ائتلافی 5+6 استفاده کردند. اختلاف شدید اصولگرایان در آن زمان باعث شد تا زعمای این جریان تصمیم گرفتند راهی برای رسیدن به وحدت پیدا کنند. تلاش‌ها در این راستا به تشکیل نشستی 15 نفره منجر شد. پس از برگزاری این نشست هم کارگروهی 9 نفره ماموریت تدوین منشور اصولگرایی و توافق برای حصول به وحدت را برعهده گرفت که در نهایت، سه طیف از جریان اصولگرا، شورایی را تشکیل دادند که جبهه متحد اصولگرایان نام گرفت. در انتخابات مجلس نهم هم اصولگرایان به دلیل نبود جریان اصلاحات در رقابت‌های انتخاباتی دچار اختلافات شدیدی شدند. در این میان ظهور جبهه جدیدی به نام پایداری، بر آتش این اختلاف‌ها دمید. از یک سال مانده به انتخابات بحث اجماع در میان اصولگرایان با محوریت جامعتین آغاز شد. نتیجه این اقدامات با محوریت آیت‌الله مهدوی کنی، دبیرکل فقید جامعه روحانی منجر به شکل گیری جبهه متحد اصولگرایان با فرمول ۷+۸ شد که در آن هفت نفر به عنوان کمیته داوری و هشت نفر به عنوان نمایندگان گروه‌های مختلف سیاسی حضور داشتند؛ جبهه پایداری اما این شرایط را نپذیرفت و تصمیم گرفت با لیست و سرلیست خود وارد رقابت شود. حضور نامزدهای مختلف اصولگرا در انتخابات ریاست‌جمهوری یازدهم باعث شد تا بازهم این جریان به فکر راه‌اندازی ائتلافی تازه باشد. از میان اصولگرایان، قالیباف، ولایتی، حداد عادل، جلیلی و محسن رضایی از جبهه اصولگرایی کاندیدا شده و به رقابت با هم پرداختند. سه نفر از این نامزدها به نام حداد، ولایتی و قالیباف تصمیم گرفتند ائتلافی را با نام 2+1 شکل دهند. قرار بود یک نفر از میان سه چهره اصولگرا یعنی قالیباف، ولایتی و حداد عادل در میدان رقابت باقیمانده و دو نفر دیگر به نفع آنها از انتخابات کنار بکشند اما هر سه آنها در انتخابات حاضر شدند و تنها در روزهای آخر حداد عادل از رقابت‌های انتخاباتی کنار کشید و ولایتی و قالیباف به رقابت با یکدیگر پرداختند تا این ائتلاف نیز به شکست منجر شود. با مرور این ائتلاف‌ها مشخص می‌شود که اصولگرایان جز یک مورد، توفیق چندانی در رسیدن به وحدت نداشته‌اند.