بازگشت به دوران صامت!
کیفیت پایین صدای سالن پخش فیلم در کاخ جشنواره از جمله مسائلی است که باعث گلایه سینماگران، به خصوص صدابرداران و صداگذاران شده است. نمایش آثار سی‌و‌چهارمین جشنواره فیلم فجر در حالی به هفتمین روز از برگزاری این رویداد سینمایی رسیده که برخی کارگردان‌ها، صدابرداران و صداگذارانی که تاکنون آثارشان در کاخ جشنواره فیلم فجر نمایش داده شده، به کیفیت صدای سالن برج میلاد معترض هستند و معتقدند فیلم‌ها به لحاظ کیفیت پخش صدا و تا اندازه‌ای تصویر به بدترین شکل ممکن روی پرده رفته‌اند. مرکز همایش‌های برج میلاد برای نمایش فیلم طراحی نشده است مهرشاد ملکوتی، صداگذار فیلم سینمایی «ایستاده در غبار» معتقد است نسبت اندازه پرده نمایش مرکز همایش‌های برج میلاد به اندازه سیستم صدای سالن بزرگ است. البته مشکلات صدا در برج میلاد در سال‌های گذشته نیز وجود داشت. به یاد دارم صدای فیلم «ناهید» نیز با کیفیت نامطلوب در سالن پخش شد. محمود موسوی‌نژاد، صداگذار سینمای ایران که در این دوره از جشنواره چهار فیلم «هفت ماهگی»، «کفش‌هایم کو؟»، «لاک قرمز» و «اینجا کسی نمی‌میرد» را در بخش‌های مختلف «سودای سیمرغ»، «هنر و تجربه» و «نگاه نو» صداگذاری کرده است، درباره مشکل صدای سالن نمایش آثار خود در برج میلاد گفت: مرکز همایش‌های برج میلاد برای نمایش فیلم طراحی نشده است و به هیچ عنوان استاندارد نیست. یکی دیگر از نکات مهم که در صدای سالن همایش‌های برج میلاد وجود دارد، این است که بر اساس مدیوم مشخصی تنظیم نمی‌شود و معمولا صداها سانس به سانس برای هر فیلم تنظیم می‌شود. صداگذار فیلم «هفت ماهگی» تاکید کرد: این فیلم سینمایی را در سالن «چارسو» هم دیدم که کیفیت صدای خوبی نداشت اما نسبت به سالن همایش‌های برج میلاد از صدای خوبی برخوردار بود ولی فکر می‌کنم تنها پردیس سینمایی که هم تصویر و هم صدای استانداردی دارد، پردیس سینما کورش است که فیلم را بدون اشتباه اکران می‌کند. افشین عزیزی، آهنگساز که در این دوره از جشنواره فیلم فجر ساخت موسیقی فیلم «هفت ماهگی» و مستند «رویاهای دم صبح» را بر عهده داشته است، نیز نسبت به صدای فیلم معترض بود. این آهنگساز درباره کیفیت پخش موسیقی در برج میلاد گفت: موسیقی فیلم «هفت ماهگی» بر اساس یک اثر ارکسترال با سازبندی متنوع ساخته شده بود و بسیاری از صداها را برای خوش‌ریتم بودن فیلم به موسیقی اضافه کردم و معتقدم موسیقی آماده و سرحال برای «هفت ماهگی» ساخته بودم. وی ادامه داد: ولی زمانی که در سالن همایش‌های برج میلاد نمایش داده شد، با بدترین کیفیت ممکن موسیقی فیلم را شنیدم و هیچ یک از ریزه‌کاری‌های موسیقی در این فیلم شنیده نشد. عزیزی با بیان این مطلب که از آهنگسازان جوان است و دوست دارد کیفیت آثاری که می‌سازد به بهترین شکل ممکن شنیده شوند، گفت: در حوزه آهنگسازی فیلم جوان هستم و کارم را با فیلم‌های هاتف علیمردانی آغاز کردم. در واقع علیمردانی به من اعتماد کرده است و باید نتیجه این اعتماد به بهترین کیفیت ممکن در سالن پخش می‌شد اما کیفیت پایین پخش صدا در فیلم نه‌تنها پاسخگوی این اعتماد نبود بلکه مخاطب برج میلاد که همگی از اهالی رسانه هستند آن‌گونه که باید، نتوانستند موسیقی این دو فیلم را گوش دهند. برزو نیک‌نژاد، کارگردان فیلم «زاپاس» نیز به پخش صدای فیلم خود در برج میلاد معترض بود و در نشست خبری این فیلم سینمایی عنوان کرد بخشی از جمعیتی که از سالن بیرون آمدند به دلیل کیفیت نامطلوب صدای فیلم بوده است. نیک‌نژاد تاکید کرد: برخورد با یک فیلم در کاخ جشنواره، متفاوت‌تر از برخورد با سینماهای مردمی است و افرادی که به این سالن می‌آیند سلیقه‌های متفاوتی دارند که برای جلب نظر این سلیقه‌ها علاوه بر فیلم خوب باید کیفیت نمایش آثار نیز بالا باشد. پرس‌و‌جو درباره کیفیت پخش فیلم در برج میلاد تنها به عوامل فیلم‌های حاضر در این دوره از جشنواره ختم نشد و کارشناسان امور فنی نیز درباره کیفیت نمایش آثار صحبت کردند. سامان مجدوفایی، کارشناس امور فنی که امور تصحیح رنگ و «DCP» بخش قابل توجهی از فیلم‌های حاضر در سی‌و‌چهارمین جشنواره فیلم فجر را انجام داده است، در پاسخ به این پرسش که نظارت بر کیفیت فیلم‌های حاضر در این دوره از جشنواره در برج میلاد چگونه بوده است، گفت: بر‌خلاف هر سال اجازه ورود به هیچ نماینده‌ای از لابراتوارهای دیجیتال به سالن نمایش برج میلاد را ندادند و کارتی برای اهالی فن در این حوزه صادر نشد. به همین دلیل رنگ و نور پروژکتور این سالن را ندیدم. این کارشناس امور فنی تاکید کرد: این مشکل در سالن‌های دیگر وجود نداشت، به عنوان مثال این فیلم در سینما کورش با بهترین کیفیت نمایش داده شد. سیدوحید میریونسی، کارشناس فنی برج میلاد نیز درباره کم و کیف بررسی کیفیت نمایش آثار در کاخ جشنواره گفت: روال بررسی کیفیت نمایش آثار در سال‌های گذشته به این شکل بود که ۳۰ دقیقه قبل از آغاز فیلم کیفیت صدا و تصویر توسط نماینده و ناظر کیفی فیلم‌ها مورد ارزیابی قرار می‌گرفت و بعد فیلم روی پرده می‌رفت. وی در توضیح تکمیلی صحبت‌های خود گفت: متاسفانه نمایندگان و ناظران کیفی اغلب فیلم‌ها برای بررسی کیفیت صدا و تصویر آثارشان در زمان تعیین‌شده نیامدند و من به شخصه شاهد حضور ناظران کیفی فیلم‌های «هنر و تجربه» و «سینما حقیقت» بودم. از همین رو پخش بخشی از آثار با کیفیت پایین به دلیل کوتاهی خود فیلمسازان و دست‌اندرکاران اجرایی آثار است. ضمن اینکه برنامه نمایش فیلم در برج میلاد فشرده است و نمی‌توان در مدت ۱۰ دقیقه بررسی‌های لازم را انجام داد. در میان گله‌مندی عوامل سینما از پخش با کیفیت پایین فیلم‌های خود، برخی فیلمسازان نیز رضایت نسبی خود را از کیفیت پخش آثارشان اعلام کردند. مهرداد اسکویی که با فیلم «رویاهای دم صبح» در سی‌و‌چهارمین جشنواره فیلم فجر حضور دارد، گفت که جز دو مورد، مشکلی در کیفیت صدا و تصویر این فیلم هنگام نمایش در برج میلاد نداشتند. احسان افشاریان، صدابردار مستند «زمناکو» در سی‌و‌چهارمین جشنواره فیلم فجر نیز اظهار کرد: مشکل صدا در سالن‌های سینما یکی از مشکلات همیشه ما صداگذاران و صدابرداران است و دلیل اصلی این مشکل کالیبره نبودن سالن‌های سینماست یعنی صدایی که در استودیو صداگذاری می‌شنویم در هر سالن سینما در ایران به یک صورت پخش می‌شود. وی ادامه داد: انجمن صدای سینمای ایران برای رفع این مشکل چندین جلسه با صداگذاران و استودیو‌داران برگزار کرد، به خصوص آقای یدالله نجفی که من هنوز نبودن‌شان را باور ندارم، بسیار این مساله را پیگیری کرد و با مهندس مسچی جلسات گوناگونی گذاشت. ولی رفع این مشکل به همت و پشتیبانی و هزینه دولتی نیاز دارد. در دنیا یک استاندارد تعریف شده وجود دارد مثل THX که آن استاندارد مشخص می‌کند اگر استودیو‌ها از دستگاه‌های مشخصی استفاده کنند و در سینماها هم از دستگاه‌های تعریف‌شده برای این استاندارد استفاده شود، صدایی که در سینماها می‌شنوید همان صدایی است که در استودیو‌های صداگذاری تولید شده است. پویان باقرزاده، کارگردان فیلم «برداشت دوم از قضیه اول» که فیلمش در روز اول جشنواره فیلم فجر در برج میلاد به نمایش درآمد و با مشکلات صدا نیز همراه بود، گفت: حامد جلالی برای صداگذاری این فیلم خیلی زحمت کشیده بود ولی نمایش این فیلم در برج میلاد با بدترین کیفیت اتفاق افتاد و اصلا صدای واقعی فیلم ما شنیده نشد. شاید بهتر بود من اصلا اجازه نمایش فیلم را نمی‌دادم تا مخاطبان ناگزیر نمی‌شدند چنان نسخه بی‌کیفیتی را تماشا کنند. وی با اشاره به اینکه در روز اول جشنواره فیلم فجر مسوول صدای سالن در دسترس نبود، بیان کرد: مشکل این بود که صدای آمبیانس از مستر پخش می‌شد و صدای مستر از آمبیانس و همین امر باعث شده بود که جزییات صدا شنیده نشود و یک ربع اول هم صداها سوخته بود. همچنین دیالوگ‌ها هم به درستی شنیده نمی‌شد. این کارگردان جوان با تاکید بر اینکه کاخ جشنواره که محل نمایش فیلم برای اهالی رسانه و منتقدان است باید بهترین کیفیت پخش را داشته باشد، گفت: وقتی قرار است صاحبنظران سینما درباره یک اثر اظهار نظر کنند انتظار می‌رود نسخه با کیفیتی از فیلم‌ها به نمایش درآید ولی آنچه در برج میلاد اتفاق می‌افتد اینگونه نیست و خستگی به تن عوامل فیلم‌ها می‌ماند. گروه تولید فیلم «برداشت دوم از قضیه اول» افراد جوانی هستند که آن روز پس از نمایش فیلم‌شان مانند افراد شکست خورده از سالن بیرون آمدند. باقرزاده افزود: کسانی که می‌خواهند نتیجه کارشان را نزد منتقدان به نمایش درآورند، نباید در شرایطی آثارشان به نمایش درآید که کیفیت لازم را ندارد زیرا این نوعی ظلم محسوب می‌شود. وقتی فیلم‌هایی مثل «ابد و یک روز» با آن دیالوگ‌های شلاقی یا «ایستاده در غبار» با آن درجه از اهمیت صدا را در برج میلاد دیدم، بسیار متاسف شدم زیرا کیفیت کار همکاران حرفه‌ای ما به درستی نمایش داده نشد.
کیفیت پایین صدای سالن پخش فیلم در کاخ جشنواره از جمله مسائلی است که باعث گلایه سینماگران، به خصوص صدابرداران و صداگذاران شده است. نمایش آثار سی‌و‌چهارمین جشنواره فیلم فجر در حالی به هفتمین روز از برگزاری این رویداد سینمایی رسیده که برخی کارگردان‌ها، صدابرداران و صداگذارانی که تاکنون آثارشان در کاخ جشنواره فیلم فجر نمایش داده شده، به کیفیت صدای سالن برج میلاد معترض هستند و معتقدند فیلم‌ها به لحاظ کیفیت پخش صدا و تا اندازه‌ای تصویر به بدترین شکل ممکن روی پرده رفته‌اند. مرکز همایش‌های برج میلاد برای نمایش فیلم طراحی نشده است مهرشاد ملکوتی، صداگذار فیلم سینمایی «ایستاده در غبار» معتقد است نسبت اندازه پرده نمایش مرکز همایش‌های برج میلاد به اندازه سیستم صدای سالن بزرگ است. البته مشکلات صدا در برج میلاد در سال‌های گذشته نیز وجود داشت. به یاد دارم صدای فیلم «ناهید» نیز با کیفیت نامطلوب در سالن پخش شد. محمود موسوی‌نژاد، صداگذار سینمای ایران که در این دوره از جشنواره چهار فیلم «هفت ماهگی»، «کفش‌هایم کو؟»، «لاک قرمز» و «اینجا کسی نمی‌میرد» را در بخش‌های مختلف «سودای سیمرغ»، «هنر و تجربه» و «نگاه نو» صداگذاری کرده است، درباره مشکل صدای سالن نمایش آثار خود در برج میلاد گفت: مرکز همایش‌های برج میلاد برای نمایش فیلم طراحی نشده است و به هیچ عنوان استاندارد نیست. یکی دیگر از نکات مهم که در صدای سالن همایش‌های برج میلاد وجود دارد، این است که بر اساس مدیوم مشخصی تنظیم نمی‌شود و معمولا صداها سانس به سانس برای هر فیلم تنظیم می‌شود. صداگذار فیلم «هفت ماهگی» تاکید کرد: این فیلم سینمایی را در سالن «چارسو» هم دیدم که کیفیت صدای خوبی نداشت اما نسبت به سالن همایش‌های برج میلاد از صدای خوبی برخوردار بود ولی فکر می‌کنم تنها پردیس سینمایی که هم تصویر و هم صدای استانداردی دارد، پردیس سینما کورش است که فیلم را بدون اشتباه اکران می‌کند. افشین عزیزی، آهنگساز که در این دوره از جشنواره فیلم فجر ساخت موسیقی فیلم «هفت ماهگی» و مستند «رویاهای دم صبح» را بر عهده داشته است، نیز نسبت به صدای فیلم معترض بود. این آهنگساز درباره کیفیت پخش موسیقی در برج میلاد گفت: موسیقی فیلم «هفت ماهگی» بر اساس یک اثر ارکسترال با سازبندی متنوع ساخته شده بود و بسیاری از صداها را برای خوش‌ریتم بودن فیلم به موسیقی اضافه کردم و معتقدم موسیقی آماده و سرحال برای «هفت ماهگی» ساخته بودم. وی ادامه داد: ولی زمانی که در سالن همایش‌های برج میلاد نمایش داده شد، با بدترین کیفیت ممکن موسیقی فیلم را شنیدم و هیچ یک از ریزه‌کاری‌های موسیقی در این فیلم شنیده نشد. عزیزی با بیان این مطلب که از آهنگسازان جوان است و دوست دارد کیفیت آثاری که می‌سازد به بهترین شکل ممکن شنیده شوند، گفت: در حوزه آهنگسازی فیلم جوان هستم و کارم را با فیلم‌های هاتف علیمردانی آغاز کردم. در واقع علیمردانی به من اعتماد کرده است و باید نتیجه این اعتماد به بهترین کیفیت ممکن در سالن پخش می‌شد اما کیفیت پایین پخش صدا در فیلم نه‌تنها پاسخگوی این اعتماد نبود بلکه مخاطب برج میلاد که همگی از اهالی رسانه هستند آن‌گونه که باید، نتوانستند موسیقی این دو فیلم را گوش دهند. برزو نیک‌نژاد، کارگردان فیلم «زاپاس» نیز به پخش صدای فیلم خود در برج میلاد معترض بود و در نشست خبری این فیلم سینمایی عنوان کرد بخشی از جمعیتی که از سالن بیرون آمدند به دلیل کیفیت نامطلوب صدای فیلم بوده است. نیک‌نژاد تاکید کرد: برخورد با یک فیلم در کاخ جشنواره، متفاوت‌تر از برخورد با سینماهای مردمی است و افرادی که به این سالن می‌آیند سلیقه‌های متفاوتی دارند که برای جلب نظر این سلیقه‌ها علاوه بر فیلم خوب باید کیفیت نمایش آثار نیز بالا باشد. پرس‌و‌جو درباره کیفیت پخش فیلم در برج میلاد تنها به عوامل فیلم‌های حاضر در این دوره از جشنواره ختم نشد و کارشناسان امور فنی نیز درباره کیفیت نمایش آثار صحبت کردند. سامان مجدوفایی، کارشناس امور فنی که امور تصحیح رنگ و «DCP» بخش قابل توجهی از فیلم‌های حاضر در سی‌و‌چهارمین جشنواره فیلم فجر را انجام داده است، در پاسخ به این پرسش که نظارت بر کیفیت فیلم‌های حاضر در این دوره از جشنواره در برج میلاد چگونه بوده است، گفت: بر‌خلاف هر سال اجازه ورود به هیچ نماینده‌ای از لابراتوارهای دیجیتال به سالن نمایش برج میلاد را ندادند و کارتی برای اهالی فن در این حوزه صادر نشد. به همین دلیل رنگ و نور پروژکتور این سالن را ندیدم. این کارشناس امور فنی تاکید کرد: این مشکل در سالن‌های دیگر وجود نداشت، به عنوان مثال این فیلم در سینما کورش با بهترین کیفیت نمایش داده شد. سیدوحید میریونسی، کارشناس فنی برج میلاد نیز درباره کم و کیف بررسی کیفیت نمایش آثار در کاخ جشنواره گفت: روال بررسی کیفیت نمایش آثار در سال‌های گذشته به این شکل بود که ۳۰ دقیقه قبل از آغاز فیلم کیفیت صدا و تصویر توسط نماینده و ناظر کیفی فیلم‌ها مورد ارزیابی قرار می‌گرفت و بعد فیلم روی پرده می‌رفت. وی در توضیح تکمیلی صحبت‌های خود گفت: متاسفانه نمایندگان و ناظران کیفی اغلب فیلم‌ها برای بررسی کیفیت صدا و تصویر آثارشان در زمان تعیین‌شده نیامدند و من به شخصه شاهد حضور ناظران کیفی فیلم‌های «هنر و تجربه» و «سینما حقیقت» بودم. از همین رو پخش بخشی از آثار با کیفیت پایین به دلیل کوتاهی خود فیلمسازان و دست‌اندرکاران اجرایی آثار است. ضمن اینکه برنامه نمایش فیلم در برج میلاد فشرده است و نمی‌توان در مدت ۱۰ دقیقه بررسی‌های لازم را انجام داد. در میان گله‌مندی عوامل سینما از پخش با کیفیت پایین فیلم‌های خود، برخی فیلمسازان نیز رضایت نسبی خود را از کیفیت پخش آثارشان اعلام کردند. مهرداد اسکویی که با فیلم «رویاهای دم صبح» در سی‌و‌چهارمین جشنواره فیلم فجر حضور دارد، گفت که جز دو مورد، مشکلی در کیفیت صدا و تصویر این فیلم هنگام نمایش در برج میلاد نداشتند. احسان افشاریان، صدابردار مستند «زمناکو» در سی‌و‌چهارمین جشنواره فیلم فجر نیز اظهار کرد: مشکل صدا در سالن‌های سینما یکی از مشکلات همیشه ما صداگذاران و صدابرداران است و دلیل اصلی این مشکل کالیبره نبودن سالن‌های سینماست یعنی صدایی که در استودیو صداگذاری می‌شنویم در هر سالن سینما در ایران به یک صورت پخش می‌شود. وی ادامه داد: انجمن صدای سینمای ایران برای رفع این مشکل چندین جلسه با صداگذاران و استودیو‌داران برگزار کرد، به خصوص آقای یدالله نجفی که من هنوز نبودن‌شان را باور ندارم، بسیار این مساله را پیگیری کرد و با مهندس مسچی جلسات گوناگونی گذاشت. ولی رفع این مشکل به همت و پشتیبانی و هزینه دولتی نیاز دارد. در دنیا یک استاندارد تعریف شده وجود دارد مثل THX که آن استاندارد مشخص می‌کند اگر استودیو‌ها از دستگاه‌های مشخصی استفاده کنند و در سینماها هم از دستگاه‌های تعریف‌شده برای این استاندارد استفاده شود، صدایی که در سینماها می‌شنوید همان صدایی است که در استودیو‌های صداگذاری تولید شده است. پویان باقرزاده، کارگردان فیلم «برداشت دوم از قضیه اول» که فیلمش در روز اول جشنواره فیلم فجر در برج میلاد به نمایش درآمد و با مشکلات صدا نیز همراه بود، گفت: حامد جلالی برای صداگذاری این فیلم خیلی زحمت کشیده بود ولی نمایش این فیلم در برج میلاد با بدترین کیفیت اتفاق افتاد و اصلا صدای واقعی فیلم ما شنیده نشد. شاید بهتر بود من اصلا اجازه نمایش فیلم را نمی‌دادم تا مخاطبان ناگزیر نمی‌شدند چنان نسخه بی‌کیفیتی را تماشا کنند. وی با اشاره به اینکه در روز اول جشنواره فیلم فجر مسوول صدای سالن در دسترس نبود، بیان کرد: مشکل این بود که صدای آمبیانس از مستر پخش می‌شد و صدای مستر از آمبیانس و همین امر باعث شده بود که جزییات صدا شنیده نشود و یک ربع اول هم صداها سوخته بود. همچنین دیالوگ‌ها هم به درستی شنیده نمی‌شد. این کارگردان جوان با تاکید بر اینکه کاخ جشنواره که محل نمایش فیلم برای اهالی رسانه و منتقدان است باید بهترین کیفیت پخش را داشته باشد، گفت: وقتی قرار است صاحبنظران سینما درباره یک اثر اظهار نظر کنند انتظار می‌رود نسخه با کیفیتی از فیلم‌ها به نمایش درآید ولی آنچه در برج میلاد اتفاق می‌افتد اینگونه نیست و خستگی به تن عوامل فیلم‌ها می‌ماند. گروه تولید فیلم «برداشت دوم از قضیه اول» افراد جوانی هستند که آن روز پس از نمایش فیلم‌شان مانند افراد شکست خورده از سالن بیرون آمدند. باقرزاده افزود: کسانی که می‌خواهند نتیجه کارشان را نزد منتقدان به نمایش درآورند، نباید در شرایطی آثارشان به نمایش درآید که کیفیت لازم را ندارد زیرا این نوعی ظلم محسوب می‌شود. وقتی فیلم‌هایی مثل «ابد و یک روز» با آن دیالوگ‌های شلاقی یا «ایستاده در غبار» با آن درجه از اهمیت صدا را در برج میلاد دیدم، بسیار متاسف شدم زیرا کیفیت کار همکاران حرفه‌ای ما به درستی نمایش داده نشد.