وزیر راه و شهرسازی با تاکید بر اینکه قصد دارد تا تصویری از وضعیت توسعه شهری ایران هم از جهت مفهومی و هم از جهت کارکردی و عملیاتی شدن مفاهیمی همچون حرکت‌پذیری و امکان زندگی در شهرهای ایران ارائه کند، گفت که دچار از جاکندگی اجتماعی شده‌ایم که نتیجه آن کالایی شدن همه چیز است. عباس آخوندی در سلسله نشست‌های توسعه شهری و منطقه‌ای پایدار دانشگاه شهید بهشتی گفت: نیازی به توضیح فراوان درباره این موضوع نیست که ایران‌شهر ما در چه وضعیت پرچالشی قرار دارد. در همین زمستان امسال دیدید که برای نفس کشیدن در تهران با مشکل جدی مواجه بودیم؛ در حال حاضر نیز امکان زندگی در تهران از جهت منابع زیستی و هم از جهت روابط اقتصادی وجود ندارد. ما نزدیک به پنج میلیون فقیر در پیرامون شهر تهران بزرگ با ۱۲ تا ۱۳ میلیون نفر جمعیت داریم. از جهت انواع بزه‌ها هم نیازی به گفتن نیست. وجود ازهم‌گسیختگی اجتماعی و بحران هویت در تهران و دیگر شهرهای ایران نیاز به اثبات ندارد و می‌خواهم در این نشست درباره ریشه‌های آنها سخن بگویم.وی افزود: وجود مشکل در حرکت‌پذیری و حرکت در فضای شهری کشور کاملا قابل مشاهده است. برای جابه‌جایی در تهران روزانه ساعت‌ها باید وقت گذاشت، از همه مهم‌تر مشکل حرکت در اندیشه‌ها و نمادها را داریم. در زمینه تاریخ و مشکلات تاریخی حرکت در طول زمان نیز حرف برای گفتن بسیار است. ما در ایران‌شهر دچار یک چالش بنیادین هم از جهت حرکت و هم زیست و زندگی هستیم.آخوندی اظهار کرد: در نتیجه رضایتمندی طبقات مختلف اجتماعی اندک است. ما نمی‌توانیم به عنوان یک مسوول از این مشکلات چشم‌پوشی کنیم، واقعیت این است که جوانان ما هراس سنگینی نسبت به آینده دارند. نکته کلیدی و بنیادی سخنم این است که ریشه مشکلات در از جاکندگی اجتماعی است؛ ما دچار از جاکندگی هویتی، تاریخی، اجتماعی، فرهنگی و... هستیم.وزیر راه و شهرسازی در ادامه افزود: کسانی که می‌خواستند شهر را اداره کنند دیدند به وضعیت امتناع و غیر قابل اداره شدن شهر رسیده‌اند. اولین چیزی که به ذهنشان رسید این بود که شهر را بفروشند. در اوایل فقط پایه کوه را می‌فروختند و ساختمان می‌ساختند اما بعد به تدریج همه منابع زیستی، آب و هوا، رودخانه و همه چیز را به فروش گذاشتند بنابراین بلافاصله بعد از بحث از جاکندگی با مفهوم کالایی شدن مواجه شدیم که در این مفهوم، همه چیز کالاست.وی بیان کرد: حتی کسانی که می‌خواستند راه‌حل دهند هم در چنبره کالایی شدن گرفتار شدند. مگر مسکن مهر غیر از این است که برخی می‌خواستند یکسری انسان‌هایی که کالا هستند را در خانه‌هایی که قفسه‌اند، جای دهند؟ در هر جای کشور که خواستند قفسه ساختند و مردم را در آنها چیدند. در مسکن مهر نه شهر می‌بینیم، نه مقام انسان. در مسکن مهر نه ساختار اجتماعی وجود دارد و نه حتی ساماندهی شهری دیده شده است، فقط یکسری قفسه هستند که می‌توانید در آن انسان یا هر کالای دیگری بگذارید.
وزیر راه و شهرسازی با تاکید بر اینکه قصد دارد تا تصویری از وضعیت توسعه شهری ایران هم از جهت مفهومی و هم از جهت کارکردی و عملیاتی شدن مفاهیمی همچون حرکت‌پذیری و امکان زندگی در شهرهای ایران ارائه کند، گفت که دچار از جاکندگی اجتماعی شده‌ایم که نتیجه آن کالایی شدن همه چیز است. عباس آخوندی در سلسله نشست‌های توسعه شهری و منطقه‌ای پایدار دانشگاه شهید بهشتی گفت: نیازی به توضیح فراوان درباره این موضوع نیست که ایران‌شهر ما در چه وضعیت پرچالشی قرار دارد. در همین زمستان امسال دیدید که برای نفس کشیدن در تهران با مشکل جدی مواجه بودیم؛ در حال حاضر نیز امکان زندگی در تهران از جهت منابع زیستی و هم از جهت روابط اقتصادی وجود ندارد. ما نزدیک به پنج میلیون فقیر در پیرامون شهر تهران بزرگ با ۱۲ تا ۱۳ میلیون نفر جمعیت داریم. از جهت انواع بزه‌ها هم نیازی به گفتن نیست. وجود ازهم‌گسیختگی اجتماعی و بحران هویت در تهران و دیگر شهرهای ایران نیاز به اثبات ندارد و می‌خواهم در این نشست درباره ریشه‌های آنها سخن بگویم.وی افزود: وجود مشکل در حرکت‌پذیری و حرکت در فضای شهری کشور کاملا قابل مشاهده است. برای جابه‌جایی در تهران روزانه ساعت‌ها باید وقت گذاشت، از همه مهم‌تر مشکل حرکت در اندیشه‌ها و نمادها را داریم. در زمینه تاریخ و مشکلات تاریخی حرکت در طول زمان نیز حرف برای گفتن بسیار است. ما در ایران‌شهر دچار یک چالش بنیادین هم از جهت حرکت و هم زیست و زندگی هستیم.آخوندی اظهار کرد: در نتیجه رضایتمندی طبقات مختلف اجتماعی اندک است. ما نمی‌توانیم به عنوان یک مسوول از این مشکلات چشم‌پوشی کنیم، واقعیت این است که جوانان ما هراس سنگینی نسبت به آینده دارند. نکته کلیدی و بنیادی سخنم این است که ریشه مشکلات در از جاکندگی اجتماعی است؛ ما دچار از جاکندگی هویتی، تاریخی، اجتماعی، فرهنگی و... هستیم.وزیر راه و شهرسازی در ادامه افزود: کسانی که می‌خواستند شهر را اداره کنند دیدند به وضعیت امتناع و غیر قابل اداره شدن شهر رسیده‌اند. اولین چیزی که به ذهنشان رسید این بود که شهر را بفروشند. در اوایل فقط پایه کوه را می‌فروختند و ساختمان می‌ساختند اما بعد به تدریج همه منابع زیستی، آب و هوا، رودخانه و همه چیز را به فروش گذاشتند بنابراین بلافاصله بعد از بحث از جاکندگی با مفهوم کالایی شدن مواجه شدیم که در این مفهوم، همه چیز کالاست.وی بیان کرد: حتی کسانی که می‌خواستند راه‌حل دهند هم در چنبره کالایی شدن گرفتار شدند. مگر مسکن مهر غیر از این است که برخی می‌خواستند یکسری انسان‌هایی که کالا هستند را در خانه‌هایی که قفسه‌اند، جای دهند؟ در هر جای کشور که خواستند قفسه ساختند و مردم را در آنها چیدند. در مسکن مهر نه شهر می‌بینیم، نه مقام انسان. در مسکن مهر نه ساختار اجتماعی وجود دارد و نه حتی ساماندهی شهری دیده شده است، فقط یکسری قفسه هستند که می‌توانید در آن انسان یا هر کالای دیگری بگذارید.