از تجربیاتم فیلم می سازم
جلسه نقد و بررسی فیلم « نزدیکتر » نخستین ساخته مصطفی احمدی شامگاه 2 اسفند ماه 1394 در سالن آمفی‌تئاتر فرهنگسرای ارسباران برگزار شد. در این جلسه مصطفی احمدی کارگردان، پوریا ذوالفقاری منتقد میهمان، بهرام دهقانی تدوینگر، بهرام بدخشانی فیلمبردار و نازنین فراهانی بازیگر، حضور داشتند و ضمن صحبت درباره فیلم «نزدیکتر» به پاسخگویی به پرسش‌های حاضران پرداختند. مصطفی احمدی: آدم متوسطی هستم کارگردان فیلم «نزدیکتر» در مورد چگونگی ساخته شدن این فیلم گفت: من فکر می‌کنم برای هر کارگردانی بهترین کار این است که فیلمسازی را با پرداختن به موضوعات و مسایلی که می‌شناسد شروع کند. در طول تمام این سال‌هایی که به عنوان دستیار کارگردان حرفه‌ای در سینمای ایران مشغول به کار بودم با خودم فکر می‌کردم که روزی راجع به این آدم‌ها فیلم خواهم ساخت. وی افزود: این آدم‌ها تعریف و جایگاه ویژه‌ای در زندگی من داشته‌اند اما از آنجایی که در نوشتن آدم تنبلی هستم دائم نگارش فیلمنامه را به تعویق می‌انداختم. تا اینکه در نهایت روزی با خانم هستی بشروتنی درباره این طرح صحبت کردم و ایشان پس از حدود 20 روزی طرحی کامل به من تحویل دادند و این آغازی شد بر نگارش کامل فیلمنامه که چندین ماه به طول انجامید. اما هر دوی ما با تکمیل شدن فیلمنامه به این نتیجه رسیدیم که از افرادی دیگری نیز کمک بگیریم. بنابراین از آقای توکلی خواهش کردیم که در کار نگارش فیلمنامه با ما همکاری داشته باشند و او نیز خواهش ما را پذیرفت. من به فیلمنامه خانم بشروتنی احترام می‌گذارم اما کاری که آقای توکلی با این فیلمنامه کرد این بود که فرم فیلمنامه را به لحاظ تکنیکی نه محتوایی ارتقا داد. برنامه‌ریز فیلم صداها افزود: من و خانم بشروتنی دائما به اتفاقات نمایشی رجوع می‌کردیم و راجع به آنها حرف می‌زدیم تا ذهن‌هایمان را به هم نزدیکتر کنیم. من آدم متوسط هستم و فیلم متوسط می‌سازم و عاشق فیلم‌های متوسط فیلمسازها هستم و آنقدر که فیلم‌های متوسط آنها را دوست دارم فیلم‌های شاخص شان را نمی‌فهمم. بنابراین علاقه داشتم که در فیلم به حالت نمایشی نزدیک شوم. تفاوت تکنیکال این فیلم با فیلم‌های توکلی این است که در فیلم‌های وی اتفاقی در گذشته پیش آمده است و اثرات آن امروز نمایان شده است اما در فیلم ما اتفاقی که در گذشته افتاده یک اتفاق عینی نیست بلکه یک اتفاق ذاتی و حسی است. پوریا ذوالفقاری: نقطه جذابیت فیلم پایبندی آن به سنت‌های نمایشی است پوریا ذوالفقاری، منتقد مهمان این جلسه در خصوص این فیلم گفت: جذابیت این فیلم برایم ریشه داشتن آن در سنت‌های نمایشی است. این شب نشینی و دور هم جمع شدن و بعد آمدن آدمی از بیرون تا نگفته‌ها گفته شود و کینه‌ها به زبان بیاید و یک تلنگری به این جمع بزند و پس از آن اتفاقات مانند دومینو پشت سر هم جریان پیدا کنند، یک سنت نمایشی است. از این سنت نمایشی در سینمای ایران کم استفاده شده است. وی گفت: کارگردان فیلم هوشمندانه چندین کار را به درستی انجام داده است، یکی اینکه وقتی نمی‌توانسته نوشتن فیلمنامه را انجام دهد آن را به فرد دیگری واگذار کرده و سعی داشته تا از توانایی‌های افراد حرفه‌ای استفاده کند و دوم اینکه از آدم‌ها و اتفاقاتی که با آن آشنایی داشته کار فیلمسازی خود را شروع کرده و سوم اینکه پس از سال‌ها دستیاری و تلاش در سطح حرفه‌ای سینما به سراغ فیلمسازی آمده است. پیمودن این مسیر درست باعث شده تا ما فیلمی مواجه باشیم که همه چیز آن درست است و یک فیلم اول خوب به حساب می‌آید. نازنین فراهانی: از مطبوعات انتظار دارم نگاه ریزبین‌تر و حرفه‌ای‌تری به مقوله بازیگری داشته باشند نازنین فراهانی بازیگر نقش رعنا در فیلم «نزدیکتر» گفت: من سال‌ها بعد از ساخته شدن فیلم صداها منتظر بودم که روزی احمدی فیلم بسازد و من با وی همکاری داشته باشم. اینکه چگونه با نقش ارتباط برقرار می‌کنم برایم یک مساله درونی و شخصی است و همواره سعی می‌کنم نقشی را که می‌خواهم بازی کنم، بشناسم و از توضیح دادن راجع به آن ناتوان هستم. وی گفت: ایفای نقش‌های درونی تر به نظرم کار سخت‌تری است تا نقش‌هایی که عصبی هستند و سرو صدا دارند و... من این بی‌توجهی به ایفای نقش‌های درونی‌تر را از کم لطفی مطبوعات می‌دانم. همواره بازی‌هایی که بیرونی و پر سروصدا بوده مورد توجه بوده است. اما توقع من از مطبوعات و منتقدان این است که جور دیگری به بازیگری نگاه کنند و منتظر نباشند تا من یک اکت بیرونی انجام دهم تا دیده شوم. این گلایه من است که مطبوعاتی‌ها هم مثل مردم عادی انتظار دارند تا اکت بیرونی داشته باشی تا دیده شوی. بهرام بدخشانی: فضای فیلم به واسطه حضور مادر گرم است بهرام بدخشانی فیلمبردار فیلم نزدیکتر گفت: از ابتدای 23 سالی که احمدی به عنوان دستیار در سینمای ایران حضور پیدا کرد با او همکاری داشته‌ام و خوشحالم که به سینمای ایران یک کارگردان تکنیکی دیگر اضافه شد و ناراحتم از اینکه سینمای ایران یک دستیار حرفه‌ای را از دست داد زیرا ما که سر صحنه کار می‌کنیم متوجه می‌شویم که حضور یک دستیار حرفه‌ای و خوب چقدر ارزشمند است. وی در خصوص فضای فیلم نیز گفت: داستان فیلم روان پیش می‌رود و قصه از جایی شروع می‌شود و در جایی دیگر پایان می‌یابد اما در مورد فضای فیلم باید بگویم که قسمت ابتدایی فیلم که بیرون از خانه است فضایی تیره و تار دارد اما قسمت دوم فیلم که در خانه است به واسطه حضور مادر گرم و روشن است. به محض ورود به خانه آرامشی بر فیلم حکمفرما می‌شود. ما طبق صحبت‌هایمان بنا را بر این گذاشتیم تا هرجا که مادر هست فضا گرم و صمیمی باشد زیرا مادر در تمام دنیا گرمای جهان است. بهرام دهقانی: جهان این فیلم متعلق به مصطفی احمدی است بهرام دهقانی، تدوینگر این فیلم نیز گفت: درباره ارتباط این فیلم با فیلم‌های آقای توکلی باید بگویم که جهان این فیلم متعلق به آقای احمدی است و آقای توکلی به واسطه توانایی که دارد برای کمک به کار انتخاب شده و کاری را که احمدی خواسته انجام داده و استراکچر موجود را بازنویسی کرده است. این فیلم باید مستقل از آقای توکلی دیده شود و نباید زیر سایه ایشان قرار گیرد. نظر شخصی من در مورد فیلم این است که بازی‌ها به خوبی انجام شده و فکر می‌کنم اگر روی روز دوم فیلم که آش پشت پا پخته می‌شود بیشتر کار می‌شد و این دور هم جمع شدن کمی پیچیده‌تر می‌شد و به آسانی اتفاق نمی‌افتاد، خیلی بهتر بود. جلسه نقد و بررسی این فیلم با انجام پرسش و پاسخ میان عوامل و مخاطبان ادامه پیدا کرد و خاتمه یافت.
جلسه نقد و بررسی فیلم « نزدیکتر » نخستین ساخته مصطفی احمدی شامگاه 2 اسفند ماه 1394 در سالن آمفی‌تئاتر فرهنگسرای ارسباران برگزار شد. در این جلسه مصطفی احمدی کارگردان، پوریا ذوالفقاری منتقد میهمان، بهرام دهقانی تدوینگر، بهرام بدخشانی فیلمبردار و نازنین فراهانی بازیگر، حضور داشتند و ضمن صحبت درباره فیلم «نزدیکتر» به پاسخگویی به پرسش‌های حاضران پرداختند. مصطفی احمدی: آدم متوسطی هستم کارگردان فیلم «نزدیکتر» در مورد چگونگی ساخته شدن این فیلم گفت: من فکر می‌کنم برای هر کارگردانی بهترین کار این است که فیلمسازی را با پرداختن به موضوعات و مسایلی که می‌شناسد شروع کند. در طول تمام این سال‌هایی که به عنوان دستیار کارگردان حرفه‌ای در سینمای ایران مشغول به کار بودم با خودم فکر می‌کردم که روزی راجع به این آدم‌ها فیلم خواهم ساخت. وی افزود: این آدم‌ها تعریف و جایگاه ویژه‌ای در زندگی من داشته‌اند اما از آنجایی که در نوشتن آدم تنبلی هستم دائم نگارش فیلمنامه را به تعویق می‌انداختم. تا اینکه در نهایت روزی با خانم هستی بشروتنی درباره این طرح صحبت کردم و ایشان پس از حدود 20 روزی طرحی کامل به من تحویل دادند و این آغازی شد بر نگارش کامل فیلمنامه که چندین ماه به طول انجامید. اما هر دوی ما با تکمیل شدن فیلمنامه به این نتیجه رسیدیم که از افرادی دیگری نیز کمک بگیریم. بنابراین از آقای توکلی خواهش کردیم که در کار نگارش فیلمنامه با ما همکاری داشته باشند و او نیز خواهش ما را پذیرفت. من به فیلمنامه خانم بشروتنی احترام می‌گذارم اما کاری که آقای توکلی با این فیلمنامه کرد این بود که فرم فیلمنامه را به لحاظ تکنیکی نه محتوایی ارتقا داد. برنامه‌ریز فیلم صداها افزود: من و خانم بشروتنی دائما به اتفاقات نمایشی رجوع می‌کردیم و راجع به آنها حرف می‌زدیم تا ذهن‌هایمان را به هم نزدیکتر کنیم. من آدم متوسط هستم و فیلم متوسط می‌سازم و عاشق فیلم‌های متوسط فیلمسازها هستم و آنقدر که فیلم‌های متوسط آنها را دوست دارم فیلم‌های شاخص شان را نمی‌فهمم. بنابراین علاقه داشتم که در فیلم به حالت نمایشی نزدیک شوم. تفاوت تکنیکال این فیلم با فیلم‌های توکلی این است که در فیلم‌های وی اتفاقی در گذشته پیش آمده است و اثرات آن امروز نمایان شده است اما در فیلم ما اتفاقی که در گذشته افتاده یک اتفاق عینی نیست بلکه یک اتفاق ذاتی و حسی است. پوریا ذوالفقاری: نقطه جذابیت فیلم پایبندی آن به سنت‌های نمایشی است پوریا ذوالفقاری، منتقد مهمان این جلسه در خصوص این فیلم گفت: جذابیت این فیلم برایم ریشه داشتن آن در سنت‌های نمایشی است. این شب نشینی و دور هم جمع شدن و بعد آمدن آدمی از بیرون تا نگفته‌ها گفته شود و کینه‌ها به زبان بیاید و یک تلنگری به این جمع بزند و پس از آن اتفاقات مانند دومینو پشت سر هم جریان پیدا کنند، یک سنت نمایشی است. از این سنت نمایشی در سینمای ایران کم استفاده شده است. وی گفت: کارگردان فیلم هوشمندانه چندین کار را به درستی انجام داده است، یکی اینکه وقتی نمی‌توانسته نوشتن فیلمنامه را انجام دهد آن را به فرد دیگری واگذار کرده و سعی داشته تا از توانایی‌های افراد حرفه‌ای استفاده کند و دوم اینکه از آدم‌ها و اتفاقاتی که با آن آشنایی داشته کار فیلمسازی خود را شروع کرده و سوم اینکه پس از سال‌ها دستیاری و تلاش در سطح حرفه‌ای سینما به سراغ فیلمسازی آمده است. پیمودن این مسیر درست باعث شده تا ما فیلمی مواجه باشیم که همه چیز آن درست است و یک فیلم اول خوب به حساب می‌آید. نازنین فراهانی: از مطبوعات انتظار دارم نگاه ریزبین‌تر و حرفه‌ای‌تری به مقوله بازیگری داشته باشند نازنین فراهانی بازیگر نقش رعنا در فیلم «نزدیکتر» گفت: من سال‌ها بعد از ساخته شدن فیلم صداها منتظر بودم که روزی احمدی فیلم بسازد و من با وی همکاری داشته باشم. اینکه چگونه با نقش ارتباط برقرار می‌کنم برایم یک مساله درونی و شخصی است و همواره سعی می‌کنم نقشی را که می‌خواهم بازی کنم، بشناسم و از توضیح دادن راجع به آن ناتوان هستم. وی گفت: ایفای نقش‌های درونی تر به نظرم کار سخت‌تری است تا نقش‌هایی که عصبی هستند و سرو صدا دارند و... من این بی‌توجهی به ایفای نقش‌های درونی‌تر را از کم لطفی مطبوعات می‌دانم. همواره بازی‌هایی که بیرونی و پر سروصدا بوده مورد توجه بوده است. اما توقع من از مطبوعات و منتقدان این است که جور دیگری به بازیگری نگاه کنند و منتظر نباشند تا من یک اکت بیرونی انجام دهم تا دیده شوم. این گلایه من است که مطبوعاتی‌ها هم مثل مردم عادی انتظار دارند تا اکت بیرونی داشته باشی تا دیده شوی. بهرام بدخشانی: فضای فیلم به واسطه حضور مادر گرم است بهرام بدخشانی فیلمبردار فیلم نزدیکتر گفت: از ابتدای 23 سالی که احمدی به عنوان دستیار در سینمای ایران حضور پیدا کرد با او همکاری داشته‌ام و خوشحالم که به سینمای ایران یک کارگردان تکنیکی دیگر اضافه شد و ناراحتم از اینکه سینمای ایران یک دستیار حرفه‌ای را از دست داد زیرا ما که سر صحنه کار می‌کنیم متوجه می‌شویم که حضور یک دستیار حرفه‌ای و خوب چقدر ارزشمند است. وی در خصوص فضای فیلم نیز گفت: داستان فیلم روان پیش می‌رود و قصه از جایی شروع می‌شود و در جایی دیگر پایان می‌یابد اما در مورد فضای فیلم باید بگویم که قسمت ابتدایی فیلم که بیرون از خانه است فضایی تیره و تار دارد اما قسمت دوم فیلم که در خانه است به واسطه حضور مادر گرم و روشن است. به محض ورود به خانه آرامشی بر فیلم حکمفرما می‌شود. ما طبق صحبت‌هایمان بنا را بر این گذاشتیم تا هرجا که مادر هست فضا گرم و صمیمی باشد زیرا مادر در تمام دنیا گرمای جهان است. بهرام دهقانی: جهان این فیلم متعلق به مصطفی احمدی است بهرام دهقانی، تدوینگر این فیلم نیز گفت: درباره ارتباط این فیلم با فیلم‌های آقای توکلی باید بگویم که جهان این فیلم متعلق به آقای احمدی است و آقای توکلی به واسطه توانایی که دارد برای کمک به کار انتخاب شده و کاری را که احمدی خواسته انجام داده و استراکچر موجود را بازنویسی کرده است. این فیلم باید مستقل از آقای توکلی دیده شود و نباید زیر سایه ایشان قرار گیرد. نظر شخصی من در مورد فیلم این است که بازی‌ها به خوبی انجام شده و فکر می‌کنم اگر روی روز دوم فیلم که آش پشت پا پخته می‌شود بیشتر کار می‌شد و این دور هم جمع شدن کمی پیچیده‌تر می‌شد و به آسانی اتفاق نمی‌افتاد، خیلی بهتر بود. جلسه نقد و بررسی این فیلم با انجام پرسش و پاسخ میان عوامل و مخاطبان ادامه پیدا کرد و خاتمه یافت.