برجام در تابستان اعلام و چندی پیش عملیاتی شد اما تعجب همه فعالان بازار سرمایه در این بود که همگی انتظار رشد بازار را از آغاز توافق و برجام داشتند اما بازیگران بازار سرمایه واکنششان را به بعد از اجرایی شدن برجام موکول کردند. رامین ربیعی، مدیرعامل گروه مالی فیروزه با بیان مطلب فوق درباره واکنش بازار سرمایه به پسابرجام به سنا گفت: همه فعالان بازار سرمایه انتظار داشتند که افول بورس امسال به پایان برسد و حتی رشد بازار سرمایه از تابستان آغاز شود و رشد 25 درصدی را تا پایان سال ثبت کند که انتظار عجیبی نبود اما اینکه بازار مسیر رشد در یک دوره شش ماهه تا یک ساله را در یک بازه کوتاهمدت یک ماهه طی کند برای همه عجیب بود. وی در ادامه افزود: عملا تغییر در سودآوری شرکتها در کوتاهمدت رخ نمی دهد و تاثیرات اجرایی شدن برجام در میانمدت و بلندمدت روی شرکتها اثرگذار خواهد بود. بنابراین بورس ایران در بلندمدت یکی از بهترین گزینههای سرمایهگذاری در دنیاست. این کارشناس بازار سرمایه با بیان اینکه با رفع تحریمها سه اتفاق میافتد، گفت: با رفع تحریمها امکان اینکه شرکتها سطح تولید را به ظرفیت اسمی برسانند، افزایش پیدا میکند که این امر باعث رشد سودآوری آنها میشود. ربیعی به رویدادهای دوم و سوم پسابرجام اشاره کرد و گفت: انجام پروژههای جدید و توسعهمحور با کمک فاینانس و تکنولوژی خارجی در بلندمدت در سودآوری شرکتها تاثیرگذار است همچنین وقتی دروازههای ایران روی سرمایهگذار خارجی باز شود و سرمایهگذار خارجی بتواند به راحتی نقل و انتقال پول داشته باشد شاهد رشد در بازار اولیه و ثانویه خواهیم بود. مدیرعامل گروه مالی فیروزه خاطرنشان کرد: اگر به ایران به عنوان یک کشور در حال توسعه عادی نگاه شود، ضریب P/E بازار، همگون با میانگین کشورهای در حال توسعه که هماکنون بین 12-10 است، نزدیک میشود. 3 منبع بورس ایران ربیعی با بیان اینکه از این سه منبع مختلف، بورس ایران در میانمدت و بلندمدت رشد خوبی خواهد داشت، درباره اشتیاق سرمایهگذاران خارجی به بازار سرمایه ایران گفت: سرمایهگذاران خارجی در یک سال و نیم گذشته و در حین مذاکرات هستهای به بورس ایران اقبال نشان دادند و تعدادشان بیشتر شد به طوریکه تعداد هیاتهایی که از طریق شرکت فیروزه در 18 ماه گذشته از بورس بازدید کردند به 150 هیات خارجی رسید. وی ادامه داد: سرمایهگذاران خارجی در یک سال اول با هدف آشنایی، مظنه کردن بازار سرمایه به ایران سفر میکردند و در شش ماهه اخیر تبدیل به سرمایهگذاری و باز کردن حساب و آوردن پول شده است. ربیعی تصریح کرد: شاهد ورود نقدینگی از کدهای خارجی به صندوقهای سرمایهگذاری و حسابهای کارگزاریها هستیم اما رقمها همچنان ناچیز است. البته درست است که در یک ماه گذشته این ارقام خیلی رشد کرده و حتی سخن از 10 برابر شدن آن میشود اما پایه عدد سرمایههای خارجی آنقدر کوچک است که چند برابر شدن آن هم با پتانسیلهای بازار ما فاصله خیلی زیادی دارد. این کارشناس بازار سرمایه گفت: کل رقمی که در شش ماهه اخیر وارد کشور شده بین 10 تا 20 میلیون دلار است که رقم قابل توجهی در مقایسه با کشورهای همسایه نیست. به عنوان مثال حجم سرمایه خارجی بورس ایران کمتر از نیم درصد است درحالیکه 60 درصد ارزش بازار ترکیه در مالکیت سرمایههای خارجی است که اگر ما بخواهیم با ارزش بازار 120 میلیارد دلاری (بورس– فرابورس) مثل ترکیه باشیم، باید 70 میلیارد دلار وارد کشور شود. مدیرعامل گروه مالی فیروزه با تاکید بر این نکته که هنوز فاصله زیادی با پتانسیلهایمان داریم، گفت: پسابرجام سیگنال مثبت به سرمایهگذار خارجی داده به طوریکه تعداد کدهای خارجی، میزان نقدینگی وارد شده و حجم معاملات سرمایهگذاران خارجی رشدهای خوبی پیدا کرده اما چون عدد اولی کم است افزایش 10 برابری آن هم، عدد قابل توجهی برای بازار محسوب نمیشود. ظرفیتهای سرمایهگذاری خارجی وی درباره اینکه چگونه میتوان ظرفیتهای سرمایهگذاری خارجی را در بازار سرمایه ایران آزاد کرد، گفت: اگر بخواهیم خیلی واقعگرایانه به این ماجرا نگاه کنیم باید چند اتفاق بیفتد از جمله اینکه باید بورس تهران از نظر قانون و قواعد سرمایهگذاری شبیه بورسهای بینالمللی شود. ربیعی ادامه داد: البته در این مدت تا حد زیای سرمایهگذاری خارجی تسهیل شده اما به عنوان مثال هنوز سپردهگذاری مرکزی ما تنها نهادی است که میتواند عملا کار تسویه پایاپای و امانتداری سهام را انجام دهد. درحالی که حتی در کشورهای همسایه مثل ترکیه و پاکستان بانکهای بینالمللی کار امانتداری و تسویه پایاپای سهام را در کنار CSDها انجام میدهند. این کارشناس بازار سرمایه زمان لازم برای حضور بانکهای بینالمللی را بین دو تا سه سال تخمین زد و گفت: ورود این بانکها زمانبر است، علاوه بر اینکه پس از شروع فعالیت بانکی در داخلی ایران باید کارشان را در گذر زمان تا حدی توسعه دهند که بتوانند کار امانتداری و تسویه پایاپای را به عهده بگیرند. ربیعی در ادامه یکی دیگر از عوامل موثر در جذب سرمایهگذار خارجی را ورود امارجیمارکتها که عمدتا سرمایهگذاران آمریکایی هستند، خواند و گفت: برجام هنوز بخشی از تحریمها را که به قبل از داستان هستهای مربوط میشود نگه داشته است و از آنجایی که بزرگترین بازیگران بازارهای نوظهور و بزرگترین نهادهای سرمایهگذاری در دنیا آمریکایی هستند تا وقتی که زمینه سرمایهگذاری این نهادها در ایران فراهم نشود، انتظار ورود پولهای بزرگ به کشور بسیار بعید است. وی اظهار داشت: بزرگترین نهادهای سرمایهگذاری حرفهای در کشورهای در حال توسعه و بازارهای نوظهور، صندوقهای بازنشستگی آمریکایی و بنگاههای خیریه متصل به دانشگاههای آمریکا هستند بنابراین به دلیل قوانین تحریمهای آمریکا نمیتوانند وارد ایران شوند پس هر چقدر هم قوانین خودمان را تسهیل کنیم این مشکل همچنان پا برجا میماند. ربیعی با بیان اینکه سرمایهگذاری آمریکاییها کاملا بستگی به رابطه دو کشور دارد و فراتر از بحث برجام است، تصریح کرد: در دنیای امروز در اروپا، در شرق آسیا و چین پول زیاد است اما این کشورها سرمایهگذاران حرفهای بازارهای نوظهور نیستند. به عنوان نمونه شاید یک چینی خیلی بیشتر از یک آمریکایی پول داشته باشد اما یک چینی هنوز به طور سنتی عادت دارد در بازار خودش سرمایهگذاری کند نه اینکه پولش را به یک کشور خارجی ببرد.
برجام در تابستان اعلام و چندی پیش عملیاتی شد اما تعجب همه فعالان بازار سرمایه در این بود که همگی انتظار رشد بازار را از آغاز توافق و برجام داشتند اما بازیگران بازار سرمایه واکنششان را به بعد از اجرایی شدن برجام موکول کردند. رامین ربیعی، مدیرعامل گروه مالی فیروزه با بیان مطلب فوق درباره واکنش بازار سرمایه به پسابرجام به سنا گفت: همه فعالان بازار سرمایه انتظار داشتند که افول بورس امسال به پایان برسد و حتی رشد بازار سرمایه از تابستان آغاز شود و رشد 25 درصدی را تا پایان سال ثبت کند که انتظار عجیبی نبود اما اینکه بازار مسیر رشد در یک دوره شش ماهه تا یک ساله را در یک بازه کوتاهمدت یک ماهه طی کند برای همه عجیب بود. وی در ادامه افزود: عملا تغییر در سودآوری شرکتها در کوتاهمدت رخ نمی دهد و تاثیرات اجرایی شدن برجام در میانمدت و بلندمدت روی شرکتها اثرگذار خواهد بود. بنابراین بورس ایران در بلندمدت یکی از بهترین گزینههای سرمایهگذاری در دنیاست. این کارشناس بازار سرمایه با بیان اینکه با رفع تحریمها سه اتفاق میافتد، گفت: با رفع تحریمها امکان اینکه شرکتها سطح تولید را به ظرفیت اسمی برسانند، افزایش پیدا میکند که این امر باعث رشد سودآوری آنها میشود. ربیعی به رویدادهای دوم و سوم پسابرجام اشاره کرد و گفت: انجام پروژههای جدید و توسعهمحور با کمک فاینانس و تکنولوژی خارجی در بلندمدت در سودآوری شرکتها تاثیرگذار است همچنین وقتی دروازههای ایران روی سرمایهگذار خارجی باز شود و سرمایهگذار خارجی بتواند به راحتی نقل و انتقال پول داشته باشد شاهد رشد در بازار اولیه و ثانویه خواهیم بود. مدیرعامل گروه مالی فیروزه خاطرنشان کرد: اگر به ایران به عنوان یک کشور در حال توسعه عادی نگاه شود، ضریب P/E بازار، همگون با میانگین کشورهای در حال توسعه که هماکنون بین 12-10 است، نزدیک میشود. 3 منبع بورس ایران ربیعی با بیان اینکه از این سه منبع مختلف، بورس ایران در میانمدت و بلندمدت رشد خوبی خواهد داشت، درباره اشتیاق سرمایهگذاران خارجی به بازار سرمایه ایران گفت: سرمایهگذاران خارجی در یک سال و نیم گذشته و در حین مذاکرات هستهای به بورس ایران اقبال نشان دادند و تعدادشان بیشتر شد به طوریکه تعداد هیاتهایی که از طریق شرکت فیروزه در 18 ماه گذشته از بورس بازدید کردند به 150 هیات خارجی رسید. وی ادامه داد: سرمایهگذاران خارجی در یک سال اول با هدف آشنایی، مظنه کردن بازار سرمایه به ایران سفر میکردند و در شش ماهه اخیر تبدیل به سرمایهگذاری و باز کردن حساب و آوردن پول شده است. ربیعی تصریح کرد: شاهد ورود نقدینگی از کدهای خارجی به صندوقهای سرمایهگذاری و حسابهای کارگزاریها هستیم اما رقمها همچنان ناچیز است. البته درست است که در یک ماه گذشته این ارقام خیلی رشد کرده و حتی سخن از 10 برابر شدن آن میشود اما پایه عدد سرمایههای خارجی آنقدر کوچک است که چند برابر شدن آن هم با پتانسیلهای بازار ما فاصله خیلی زیادی دارد. این کارشناس بازار سرمایه گفت: کل رقمی که در شش ماهه اخیر وارد کشور شده بین 10 تا 20 میلیون دلار است که رقم قابل توجهی در مقایسه با کشورهای همسایه نیست. به عنوان مثال حجم سرمایه خارجی بورس ایران کمتر از نیم درصد است درحالیکه 60 درصد ارزش بازار ترکیه در مالکیت سرمایههای خارجی است که اگر ما بخواهیم با ارزش بازار 120 میلیارد دلاری (بورس– فرابورس) مثل ترکیه باشیم، باید 70 میلیارد دلار وارد کشور شود. مدیرعامل گروه مالی فیروزه با تاکید بر این نکته که هنوز فاصله زیادی با پتانسیلهایمان داریم، گفت: پسابرجام سیگنال مثبت به سرمایهگذار خارجی داده به طوریکه تعداد کدهای خارجی، میزان نقدینگی وارد شده و حجم معاملات سرمایهگذاران خارجی رشدهای خوبی پیدا کرده اما چون عدد اولی کم است افزایش 10 برابری آن هم، عدد قابل توجهی برای بازار محسوب نمیشود. ظرفیتهای سرمایهگذاری خارجی وی درباره اینکه چگونه میتوان ظرفیتهای سرمایهگذاری خارجی را در بازار سرمایه ایران آزاد کرد، گفت: اگر بخواهیم خیلی واقعگرایانه به این ماجرا نگاه کنیم باید چند اتفاق بیفتد از جمله اینکه باید بورس تهران از نظر قانون و قواعد سرمایهگذاری شبیه بورسهای بینالمللی شود. ربیعی ادامه داد: البته در این مدت تا حد زیای سرمایهگذاری خارجی تسهیل شده اما به عنوان مثال هنوز سپردهگذاری مرکزی ما تنها نهادی است که میتواند عملا کار تسویه پایاپای و امانتداری سهام را انجام دهد. درحالی که حتی در کشورهای همسایه مثل ترکیه و پاکستان بانکهای بینالمللی کار امانتداری و تسویه پایاپای سهام را در کنار CSDها انجام میدهند. این کارشناس بازار سرمایه زمان لازم برای حضور بانکهای بینالمللی را بین دو تا سه سال تخمین زد و گفت: ورود این بانکها زمانبر است، علاوه بر اینکه پس از شروع فعالیت بانکی در داخلی ایران باید کارشان را در گذر زمان تا حدی توسعه دهند که بتوانند کار امانتداری و تسویه پایاپای را به عهده بگیرند. ربیعی در ادامه یکی دیگر از عوامل موثر در جذب سرمایهگذار خارجی را ورود امارجیمارکتها که عمدتا سرمایهگذاران آمریکایی هستند، خواند و گفت: برجام هنوز بخشی از تحریمها را که به قبل از داستان هستهای مربوط میشود نگه داشته است و از آنجایی که بزرگترین بازیگران بازارهای نوظهور و بزرگترین نهادهای سرمایهگذاری در دنیا آمریکایی هستند تا وقتی که زمینه سرمایهگذاری این نهادها در ایران فراهم نشود، انتظار ورود پولهای بزرگ به کشور بسیار بعید است. وی اظهار داشت: بزرگترین نهادهای سرمایهگذاری حرفهای در کشورهای در حال توسعه و بازارهای نوظهور، صندوقهای بازنشستگی آمریکایی و بنگاههای خیریه متصل به دانشگاههای آمریکا هستند بنابراین به دلیل قوانین تحریمهای آمریکا نمیتوانند وارد ایران شوند پس هر چقدر هم قوانین خودمان را تسهیل کنیم این مشکل همچنان پا برجا میماند. ربیعی با بیان اینکه سرمایهگذاری آمریکاییها کاملا بستگی به رابطه دو کشور دارد و فراتر از بحث برجام است، تصریح کرد: در دنیای امروز در اروپا، در شرق آسیا و چین پول زیاد است اما این کشورها سرمایهگذاران حرفهای بازارهای نوظهور نیستند. به عنوان نمونه شاید یک چینی خیلی بیشتر از یک آمریکایی پول داشته باشد اما یک چینی هنوز به طور سنتی عادت دارد در بازار خودش سرمایهگذاری کند نه اینکه پولش را به یک کشور خارجی ببرد.