قلعه سلجوقی را تصرف کرده‌اند و بخش کوچک‌ترش را «تخریب» که نه، بلکه با بهره‌برداری از سنگ‌هایش آن را به طور کامل حذف کرده‌اند و حالا با کشیدن جاده تا مسیر اصلی، عرصه «قلعه سموران» را جایگاه جولان لودرها و پتک‌ها کرده‌اند تا سنگ ساختمانی استخراج کنند! اما جالب‌تر از هر چیز سند مالکیت قلعه است که بهره‌بردار اصفهانی کوه موسوم به «قلعه سموران» در منطقه عنبرآباد جیرفت در استان کرمان، در مقابل اعتراض‌ها به تخریب این قلعه تاریخی، آن را رو می‌کند، انگار این‌بار می‌خواهد خود قلعه را برای مالکیتش سورپرایز کند. برج‌های دیده‌بانی، فضاهای تراشیده شده در سنگ، تعدادی گور، یک کوره پخت آجر و قطعات پرشمار سفال بدون لعاب و لعابدار ساده و منقوش و ساختارهای معماری باقیمانده از دوره سلجوقی در این قلعه تاریخی حال وضعیتی نامشخص دارند، آن هم از زمانی که بهره‌بردار معدن سنگ که لودر و پتک‌هایش را در عرصه و در وسط قلعه جاسازی کرده و اجازه ورود هیچ‌کس را به این قلعه تاریخی نمی‌دهد و پیامک‌هایی که خبر از تخریب بیش از یک‌ساله قلعه سلجوقی می‌دهند، اتفاقی که به نظر می‌رسد دیگر چیزی از این بنای تاریخی باقی نگذاشته است. پیامک‌هایی با این محتوا که «اگر میراث فرهنگی نتواند جلوی این تخریب واضح و آشکار و غیرقانونی را بگیرد، باید به عزای میراث فرهنگی نشست.» سالار سالاری‌فر، از دوستداران میراث فرهنگی شهرستان عنبرآباد کرمان در این زمینه می‌گوید: وزارت صنایع و معادن مجوز فعالیت معدن سنگ آقای ... را حدود سه سال پیش صادر کرد، مجوزی که اگر مانند دیگر مجوزهای سازمان صنایع و معادن باشد، اعتبار آن پنج‌ساله است و این یعنی تا حدود دو سال آینده با وضعیت کنونی بهره‌برداری از سنگ‌های کوه «قلعه سموران» دیگر چیزی از این بنای تاریخی که روزگاری امن‌ترین مکان برای سربازان در زمان جنگ بود، باقی نمی‌ماند. او با بیان اینکه وزارت صنایع و معادن با صدور مجوز به یک شخص حقیقی و بدون استعلام از میراث فرهنگی استان کرمان، امکان بهره‌برداری از کوه نزدیک قلعه سموران که در واقع در عرصه این قلعه تاریخی است را صادر کرده تا سنگ‌هایی که به اصطلاح «تراورتن» نامیده می‌شوند، برای ساختمان‌سازی بهره‌برداری شوند، ادامه می‌دهد: مالک کنونی معدن در سال 1392 و قبل از ثبت ملی «قلعه سموران» کوه‌ها و زمین‌های اطراف قلعه را به نام خود ثبت کرد! وی با تشریح وضعیت قلعه که در دو بخش کوچک و بزرگ شکل گرفته و بخش کوچک آن به نظر یک برج دیده‌بانی بوده است، می‌افزاید: تا امروز می‌دانیم که این بخش از قلعه، آخور و اصطبل اسب‌ها به طور کامل تخریب شده‌اند تا سنگ از دل کوه به دست آورند و حالا در عرصه قلعه در حال استخراج سنگ هستند. از سوی دیگر، با تخریب قلعه کوچک یک جاده ایجاد کرده‌اند تا مسیر دسترسی به نقاط بالاتر و حتی قلعه اصلی «سموران» به راحتی فراهم شود. همچنین در بالای قلعه سنگ‌های باارزش و بزرگ را نابود کردند و برجک و دیوارِ دور تا دور قلعه را از بین بردند. او با تاکید بر اینکه قلعه «سموران» در معرض تخریب جدی است، ادامه می‌دهد: با توجه به اینکه قلعه درست بالای مکان اصلی معدن و در فاصله 10 متری دیوار قلعه است، در حالت کلی شاکله قلعه از بین رفته است اما هنوز مسوولان نتوانسته‌اند جلوی کار را بگیرند. البته بجز تلاش‌های دوستداران میراث فرهنگی منطقه عنبرآباد و هشدارها و نگرانی‌هایی که برای تخریب این بنا دارند، اقدامات دیگری نیز برای جلوگیری از تخریب بیشتر قلعه انجام داده‌اند، اقداماتی قابل ستایش چون تجمع مردم بومی منطقه، پیگیری برای تشکیل نهادی مردمی تا به هر نحو از تخریب بیشتر آن جلوگیری کنند، شکایت به مقامات قضایی و حتی برگزاری دادگاه و نوشتن نامه‌ای اعتراضی به رییس‌جمهور و طومار 13 متری که در نماز جمعه توسط معترضان به امضا رسیده است.
قلعه سلجوقی را تصرف کرده‌اند و بخش کوچک‌ترش را «تخریب» که نه، بلکه با بهره‌برداری از سنگ‌هایش آن را به طور کامل حذف کرده‌اند و حالا با کشیدن جاده تا مسیر اصلی، عرصه «قلعه سموران» را جایگاه جولان لودرها و پتک‌ها کرده‌اند تا سنگ ساختمانی استخراج کنند! اما جالب‌تر از هر چیز سند مالکیت قلعه است که بهره‌بردار اصفهانی کوه موسوم به «قلعه سموران» در منطقه عنبرآباد جیرفت در استان کرمان، در مقابل اعتراض‌ها به تخریب این قلعه تاریخی، آن را رو می‌کند، انگار این‌بار می‌خواهد خود قلعه را برای مالکیتش سورپرایز کند. برج‌های دیده‌بانی، فضاهای تراشیده شده در سنگ، تعدادی گور، یک کوره پخت آجر و قطعات پرشمار سفال بدون لعاب و لعابدار ساده و منقوش و ساختارهای معماری باقیمانده از دوره سلجوقی در این قلعه تاریخی حال وضعیتی نامشخص دارند، آن هم از زمانی که بهره‌بردار معدن سنگ که لودر و پتک‌هایش را در عرصه و در وسط قلعه جاسازی کرده و اجازه ورود هیچ‌کس را به این قلعه تاریخی نمی‌دهد و پیامک‌هایی که خبر از تخریب بیش از یک‌ساله قلعه سلجوقی می‌دهند، اتفاقی که به نظر می‌رسد دیگر چیزی از این بنای تاریخی باقی نگذاشته است. پیامک‌هایی با این محتوا که «اگر میراث فرهنگی نتواند جلوی این تخریب واضح و آشکار و غیرقانونی را بگیرد، باید به عزای میراث فرهنگی نشست.» سالار سالاری‌فر، از دوستداران میراث فرهنگی شهرستان عنبرآباد کرمان در این زمینه می‌گوید: وزارت صنایع و معادن مجوز فعالیت معدن سنگ آقای ... را حدود سه سال پیش صادر کرد، مجوزی که اگر مانند دیگر مجوزهای سازمان صنایع و معادن باشد، اعتبار آن پنج‌ساله است و این یعنی تا حدود دو سال آینده با وضعیت کنونی بهره‌برداری از سنگ‌های کوه «قلعه سموران» دیگر چیزی از این بنای تاریخی که روزگاری امن‌ترین مکان برای سربازان در زمان جنگ بود، باقی نمی‌ماند. او با بیان اینکه وزارت صنایع و معادن با صدور مجوز به یک شخص حقیقی و بدون استعلام از میراث فرهنگی استان کرمان، امکان بهره‌برداری از کوه نزدیک قلعه سموران که در واقع در عرصه این قلعه تاریخی است را صادر کرده تا سنگ‌هایی که به اصطلاح «تراورتن» نامیده می‌شوند، برای ساختمان‌سازی بهره‌برداری شوند، ادامه می‌دهد: مالک کنونی معدن در سال 1392 و قبل از ثبت ملی «قلعه سموران» کوه‌ها و زمین‌های اطراف قلعه را به نام خود ثبت کرد! وی با تشریح وضعیت قلعه که در دو بخش کوچک و بزرگ شکل گرفته و بخش کوچک آن به نظر یک برج دیده‌بانی بوده است، می‌افزاید: تا امروز می‌دانیم که این بخش از قلعه، آخور و اصطبل اسب‌ها به طور کامل تخریب شده‌اند تا سنگ از دل کوه به دست آورند و حالا در عرصه قلعه در حال استخراج سنگ هستند. از سوی دیگر، با تخریب قلعه کوچک یک جاده ایجاد کرده‌اند تا مسیر دسترسی به نقاط بالاتر و حتی قلعه اصلی «سموران» به راحتی فراهم شود. همچنین در بالای قلعه سنگ‌های باارزش و بزرگ را نابود کردند و برجک و دیوارِ دور تا دور قلعه را از بین بردند. او با تاکید بر اینکه قلعه «سموران» در معرض تخریب جدی است، ادامه می‌دهد: با توجه به اینکه قلعه درست بالای مکان اصلی معدن و در فاصله 10 متری دیوار قلعه است، در حالت کلی شاکله قلعه از بین رفته است اما هنوز مسوولان نتوانسته‌اند جلوی کار را بگیرند. البته بجز تلاش‌های دوستداران میراث فرهنگی منطقه عنبرآباد و هشدارها و نگرانی‌هایی که برای تخریب این بنا دارند، اقدامات دیگری نیز برای جلوگیری از تخریب بیشتر قلعه انجام داده‌اند، اقداماتی قابل ستایش چون تجمع مردم بومی منطقه، پیگیری برای تشکیل نهادی مردمی تا به هر نحو از تخریب بیشتر آن جلوگیری کنند، شکایت به مقامات قضایی و حتی برگزاری دادگاه و نوشتن نامه‌ای اعتراضی به رییس‌جمهور و طومار 13 متری که در نماز جمعه توسط معترضان به امضا رسیده است.