شاید تیتر امروزمان برایتان کمی عجیب و غریب است اما وقتی مروری بر اخبار منتشرشده در خبرگزاری‌ها داشته باشید، متوجه خواهید شد که علی کفاشیان، رییس فعلی و احتمالا کاندیدای ریاست دوره چهار ساله بعدی از سازمان صداوسیمای جمهوری اسلامی مبنی بر عدم پرداخت حق پخش شکایت کرده است و طی مهلت یک هفته‌ای از آنها درخواست کرده هرچه زودتر چاره‌ای برای این مشکل بیندیشند. در نگاه اول به نظر می‌رسد شخص رییس فدراسیون ظاهرا طی چند ماه گذشته و پس از کشمکش‌هایی که برای راه ندادن دوربین‌ها به ورزشگاه‌ها با صداوسیما داشت، مدتی این قضیه را مسکوت نگه داشت و اکنون که به زمان انتخابات نزدیک شده‌ایم، بهترین دستاویز برای مطرح شدن و نشان دادن خود را مساله حق پخش پنداشته و اکنون دست به دامن این موضوع بسیار حیاتی در صنعت فوتبال که تاکنون از دید وی و همکارانش مغفول بوده، افتاده است. اما مساله مهم‌تر اینجاست که وقتی تمام هزینه‌های فدراسیون فوتبال و وزارت ورزش و جوانان و همچنین سازمان صداوسیما از جیب دولت پرداخت می‌شود، پس نمی‌توان انتظار داشت تا این موضوع خیلی راحت حل‌وفصل شود چراکه وقتی منابع مالی سازمان صداوسیمای جمهوری اسلامی از سوی دولت محترم کافی نبوده یا تامین نشده باشد بنابراین نمی‌توان این انتظار را از این سازمان وابسته به دولت داشت تا حق پخش چند میلیاردی فوتبال را پرداخت کند. این بسیار ساده‌انگارانه است که از چنین ارگانی که در پرداخت حق و حقوق کارمندان خودش دچار مشکل است، انتظار پرداخت حق پخش میلیاردی داشت. از سوی دیگر وزارت ورزش و جوانان هم به اذعان مدیر روابط عمومی خود وقتی پول به فدراسیون فوتبال پرداخت می‌کند، باید حق دخالت یا به گفته ایشان حق نظارت داشته باشد و اینجاست که سیاست و جناح‌بندی‌ها نه‌تنها در ورزش بلکه در صنعت، اقتصاد و حتی صداوسیما نیز دخیل می‌شود. وقتی بخش‌خصوصی در سایه قرار می‌گیرد و دولت سکاندار همه مسوولیت‌های کشور می‌شود، بیش از این نمی‌توان انتظار داشت. این سکانداری در حالی است که آقای دکتر روحانی دو روز قبل در جمع خودروسازان از حضور دولت در همه بخش‌ها انتقاد و اقتصاد و صنعت دولتی را کاملا نفی کرد اما ظاهرا گوش شنوا یا بهتر بگوییم عزم جدی برای برون‌رفت از این بحران اساسی در کشور وجود ندارد و ظاهرا فوتبال هم باید به پای این ندانم‌کاری‌ها و خودخواهی‌ها و سیاست‌های منفعت‌طلبانه بسوزد.
شاید تیتر امروزمان برایتان کمی عجیب و غریب است اما وقتی مروری بر اخبار منتشرشده در خبرگزاری‌ها داشته باشید، متوجه خواهید شد که علی کفاشیان، رییس فعلی و احتمالا کاندیدای ریاست دوره چهار ساله بعدی از سازمان صداوسیمای جمهوری اسلامی مبنی بر عدم پرداخت حق پخش شکایت کرده است و طی مهلت یک هفته‌ای از آنها درخواست کرده هرچه زودتر چاره‌ای برای این مشکل بیندیشند. در نگاه اول به نظر می‌رسد شخص رییس فدراسیون ظاهرا طی چند ماه گذشته و پس از کشمکش‌هایی که برای راه ندادن دوربین‌ها به ورزشگاه‌ها با صداوسیما داشت، مدتی این قضیه را مسکوت نگه داشت و اکنون که به زمان انتخابات نزدیک شده‌ایم، بهترین دستاویز برای مطرح شدن و نشان دادن خود را مساله حق پخش پنداشته و اکنون دست به دامن این موضوع بسیار حیاتی در صنعت فوتبال که تاکنون از دید وی و همکارانش مغفول بوده، افتاده است. اما مساله مهم‌تر اینجاست که وقتی تمام هزینه‌های فدراسیون فوتبال و وزارت ورزش و جوانان و همچنین سازمان صداوسیما از جیب دولت پرداخت می‌شود، پس نمی‌توان انتظار داشت تا این موضوع خیلی راحت حل‌وفصل شود چراکه وقتی منابع مالی سازمان صداوسیمای جمهوری اسلامی از سوی دولت محترم کافی نبوده یا تامین نشده باشد بنابراین نمی‌توان این انتظار را از این سازمان وابسته به دولت داشت تا حق پخش چند میلیاردی فوتبال را پرداخت کند. این بسیار ساده‌انگارانه است که از چنین ارگانی که در پرداخت حق و حقوق کارمندان خودش دچار مشکل است، انتظار پرداخت حق پخش میلیاردی داشت. از سوی دیگر وزارت ورزش و جوانان هم به اذعان مدیر روابط عمومی خود وقتی پول به فدراسیون فوتبال پرداخت می‌کند، باید حق دخالت یا به گفته ایشان حق نظارت داشته باشد و اینجاست که سیاست و جناح‌بندی‌ها نه‌تنها در ورزش بلکه در صنعت، اقتصاد و حتی صداوسیما نیز دخیل می‌شود. وقتی بخش‌خصوصی در سایه قرار می‌گیرد و دولت سکاندار همه مسوولیت‌های کشور می‌شود، بیش از این نمی‌توان انتظار داشت. این سکانداری در حالی است که آقای دکتر روحانی دو روز قبل در جمع خودروسازان از حضور دولت در همه بخش‌ها انتقاد و اقتصاد و صنعت دولتی را کاملا نفی کرد اما ظاهرا گوش شنوا یا بهتر بگوییم عزم جدی برای برون‌رفت از این بحران اساسی در کشور وجود ندارد و ظاهرا فوتبال هم باید به پای این ندانم‌کاری‌ها و خودخواهی‌ها و سیاست‌های منفعت‌طلبانه بسوزد.