شاید این روزها شما هم مباحثی درباره انتشار نامه رییس فدراسیون کشتی کشورمان به دکتر روحانی ریاست محترم جمهوری ایران را شنیده باشید و بلکه یکی از منتقدین وی درباره نوشتن این نامه باشید. برخی‌های دیگر هم این انتقاد را به وی داشتند که چرا باید ایشان بدون رعایت سلسله مراتب به جای نوشتن نامه به وزیر ورزش و جوانان، نامه را خطاب به رییس‌جمهور نوشته است اما به این افراد که دکتر گودرزی هم یکی از معترضان این کار است، باید عرض کنیم که بارها و بارها در رسانه‌ها در جلسات خصوصی و مشترک با فدراسیون‌ها و طبق گفته اهالی فدراسیون‌ها از کمبودها سخن به میان آمده است اما ظاهرا گوش شنوایی وحود نداشته یا مسایل مهم‌تری با اولویت بالاتری برای آقایان در ورزش کشور وجود داشته است که به این اعتراضات توجهی نشده است. یکی از این جلسات در روزهای پایانی دولت قبل تشکیل شد و قرار بر آن شد تا به مشکلات ورزشکاران و به خصوص ورزش اول کشور یعنی کشتی پرداخته شود اما خیلی زود به دست فراموشی سپرده شد. این نکته را هم باید بر این مساله بیفزاییم که یکی از معاونان محترم وزیر کنونی ورزش و جوانان، اعضای آن کارگروه یا کمیسیون یا شورا بود که هنوز هم هیچ اقدام عاجلی برای رشته‌های غیرفوتبالی انجام نشده است. شاید 20 سال، شاید 30 سال و شاید هم بیشتر 40، 50 یا حتی 60 سال باشد که به ورزش کشور و به خصوص ورزش اول ایران‌زمین بی‌اعتنایی یا بهتر بگوییم ستم می‌شود. حالا فردی با این شجاعت پیدا شده که به رییس‌جمهوری که منتخب مردم است و خودش نیز ورزشکار است و عکس‌هایش در صفحات مجازی هنگام تماشای مسابقات جام جهانی 2014 و کوهپیمایی از خاطرها محو نمی‌شود، نامه بنویسد تا بلکه این شخص اول دولت که ورزشکار و ورزش‌دوست هم هست گرهی از مشکلات ورزشی‌مان آن هم در آستانه رقابت‌های مهمی همچون المپیک بگشاید. بله هرگز نباید به ورزش، سیاسی، جناحی و شخصی نگاه کرد، ورزش ایران‌زمین تنها نیازمند نگاهی ملی و عزمی همگانی است تا بتواند از زیر یوغ دلال‌ها، ناکارآمدها، کارنابلدها و خودخواهان نجات یابد. قطعا با شناختی که از دکتر روحانی پیدا کرده‌ایم و نامه بی‌پرده‌ای که از سوی ایشان منتشر شده و همچنین لیاقت و کاربلدی که نزد دکتر گودرزی و معاونان محترم‌شان به خصوص دکتر نصراللهی سراغ داریم، این اطمینان را داریم که اوضاع ورزش کشور در سال پیش‌رو به واسطه نامه تلنگرآمیز رسول خادم بهبود خواهد یافت. البته باید اضافه کنیم که این نامه تنها حرف رسول خادم نبود بلکه حرف خیلی از اهالی ورزش و دوستداران ورزش هم بود.
شاید این روزها شما هم مباحثی درباره انتشار نامه رییس فدراسیون کشتی کشورمان به دکتر روحانی ریاست محترم جمهوری ایران را شنیده باشید و بلکه یکی از منتقدین وی درباره نوشتن این نامه باشید. برخی‌های دیگر هم این انتقاد را به وی داشتند که چرا باید ایشان بدون رعایت سلسله مراتب به جای نوشتن نامه به وزیر ورزش و جوانان، نامه را خطاب به رییس‌جمهور نوشته است اما به این افراد که دکتر گودرزی هم یکی از معترضان این کار است، باید عرض کنیم که بارها و بارها در رسانه‌ها در جلسات خصوصی و مشترک با فدراسیون‌ها و طبق گفته اهالی فدراسیون‌ها از کمبودها سخن به میان آمده است اما ظاهرا گوش شنوایی وحود نداشته یا مسایل مهم‌تری با اولویت بالاتری برای آقایان در ورزش کشور وجود داشته است که به این اعتراضات توجهی نشده است. یکی از این جلسات در روزهای پایانی دولت قبل تشکیل شد و قرار بر آن شد تا به مشکلات ورزشکاران و به خصوص ورزش اول کشور یعنی کشتی پرداخته شود اما خیلی زود به دست فراموشی سپرده شد. این نکته را هم باید بر این مساله بیفزاییم که یکی از معاونان محترم وزیر کنونی ورزش و جوانان، اعضای آن کارگروه یا کمیسیون یا شورا بود که هنوز هم هیچ اقدام عاجلی برای رشته‌های غیرفوتبالی انجام نشده است. شاید 20 سال، شاید 30 سال و شاید هم بیشتر 40، 50 یا حتی 60 سال باشد که به ورزش کشور و به خصوص ورزش اول ایران‌زمین بی‌اعتنایی یا بهتر بگوییم ستم می‌شود. حالا فردی با این شجاعت پیدا شده که به رییس‌جمهوری که منتخب مردم است و خودش نیز ورزشکار است و عکس‌هایش در صفحات مجازی هنگام تماشای مسابقات جام جهانی 2014 و کوهپیمایی از خاطرها محو نمی‌شود، نامه بنویسد تا بلکه این شخص اول دولت که ورزشکار و ورزش‌دوست هم هست گرهی از مشکلات ورزشی‌مان آن هم در آستانه رقابت‌های مهمی همچون المپیک بگشاید. بله هرگز نباید به ورزش، سیاسی، جناحی و شخصی نگاه کرد، ورزش ایران‌زمین تنها نیازمند نگاهی ملی و عزمی همگانی است تا بتواند از زیر یوغ دلال‌ها، ناکارآمدها، کارنابلدها و خودخواهان نجات یابد. قطعا با شناختی که از دکتر روحانی پیدا کرده‌ایم و نامه بی‌پرده‌ای که از سوی ایشان منتشر شده و همچنین لیاقت و کاربلدی که نزد دکتر گودرزی و معاونان محترم‌شان به خصوص دکتر نصراللهی سراغ داریم، این اطمینان را داریم که اوضاع ورزش کشور در سال پیش‌رو به واسطه نامه تلنگرآمیز رسول خادم بهبود خواهد یافت. البته باید اضافه کنیم که این نامه تنها حرف رسول خادم نبود بلکه حرف خیلی از اهالی ورزش و دوستداران ورزش هم بود.