هر سال دریغ از پارسال
صدا و سیما هر ساله سعی دارد در تعطیلات عید، با ساخت و پخش برنامه‌های متعدد، مخاطبان از دست رفته‌اش را پس بگیرد؛ مخاطبانی که در سالیان گذشته و افت کیفیت برنامه‌های رسانه ملی و جهت‌گیری‌های سیاسی این مجموعه، به دامان شبکه‌های ماهواره‌ای پناه بردند و دیگر کاری به کار رسانه ملی‌شان ندارند. از جمله برنامه‌هایی که در تعطیلات عید از شبکه‌های متعدد صدا و سیما پخش می‌شود، سریال‌های مناسبتی است؛ سریال‌هایی که به فراخور زمان، کمدی هستند و سعی دارند غمی از چهره مردم پاک کنند اما اولین و مهم‌ترین هدف‌شان تبدیل می‌شود به سدی برای جذب مخاطب. سریال‌هایی که مردم را نمی‌خندانند، موضوعات تکراری، شخصیت‌های کلیشه‌ای و داستانی که از همان دقایق اولیه می‌توان آخرش را حدس زد. امسال صدا و سیما با سریال‌های قرعه، خانواده زعفرانی و بیمار استاندارد مهمان خانه‌های مردم بود. سه سریالی که هیچ چیز از ساخته‌های قبلی صدا و سیما بیشتر نداشتند. شاید بدترینش را باید سریال خانواده زعفرانی بدانیم؛ سریالی با بازیگرهای خوب و فیلمنامه بد. داد و بیداد‌های بی‌اثر و اداهایی که دیگر مردم را نمی‌خندانند. قرعه هم کار مشترکی از برادران تنابنده بود. فیلمنامه‌ای شلوغ و فضایی شبیه به ساخته‌های گذشته‌شان. اما قرعه هم نتوانست آنطور که باید و شاید در جذب مخاطب موفق باشد. دیگر سریالی که امیدهای فراوانی به پخشش بود، بیمار استاندارد بود. سریالی به نویسندگی بهرام توکلی و کارگردانی سعید آقاخانی که قرار بود با سر و شکلی جدید و ژانری متفاوت مخاطب تلویزیون را غافلگیر کند اما سرانجامش شلختگی خسته‌کننده‌ای بود که گاهی با نبوغ کارگردان و متن قابل تحمل توکلی، امیدوارمان می‌کرد اما باز هم نتوانست مخاطبان صدا و سیما را راضی کند. سریال‌ها در کنار خیل عظیمی از برنامه‌های بدون مخاطب در حالی روی آنتن صدا و سیما رفت که مجموعه پرمخاطبی مثل «کلاه قرمزی» به دلیل آنچه مسایل مالی گفته شد، جایی در پخش برنامه‌های نوروز صدا و سیما نداشت.
صدا و سیما هر ساله سعی دارد در تعطیلات عید، با ساخت و پخش برنامه‌های متعدد، مخاطبان از دست رفته‌اش را پس بگیرد؛ مخاطبانی که در سالیان گذشته و افت کیفیت برنامه‌های رسانه ملی و جهت‌گیری‌های سیاسی این مجموعه، به دامان شبکه‌های ماهواره‌ای پناه بردند و دیگر کاری به کار رسانه ملی‌شان ندارند. از جمله برنامه‌هایی که در تعطیلات عید از شبکه‌های متعدد صدا و سیما پخش می‌شود، سریال‌های مناسبتی است؛ سریال‌هایی که به فراخور زمان، کمدی هستند و سعی دارند غمی از چهره مردم پاک کنند اما اولین و مهم‌ترین هدف‌شان تبدیل می‌شود به سدی برای جذب مخاطب. سریال‌هایی که مردم را نمی‌خندانند، موضوعات تکراری، شخصیت‌های کلیشه‌ای و داستانی که از همان دقایق اولیه می‌توان آخرش را حدس زد. امسال صدا و سیما با سریال‌های قرعه، خانواده زعفرانی و بیمار استاندارد مهمان خانه‌های مردم بود. سه سریالی که هیچ چیز از ساخته‌های قبلی صدا و سیما بیشتر نداشتند. شاید بدترینش را باید سریال خانواده زعفرانی بدانیم؛ سریالی با بازیگرهای خوب و فیلمنامه بد. داد و بیداد‌های بی‌اثر و اداهایی که دیگر مردم را نمی‌خندانند. قرعه هم کار مشترکی از برادران تنابنده بود. فیلمنامه‌ای شلوغ و فضایی شبیه به ساخته‌های گذشته‌شان. اما قرعه هم نتوانست آنطور که باید و شاید در جذب مخاطب موفق باشد. دیگر سریالی که امیدهای فراوانی به پخشش بود، بیمار استاندارد بود. سریالی به نویسندگی بهرام توکلی و کارگردانی سعید آقاخانی که قرار بود با سر و شکلی جدید و ژانری متفاوت مخاطب تلویزیون را غافلگیر کند اما سرانجامش شلختگی خسته‌کننده‌ای بود که گاهی با نبوغ کارگردان و متن قابل تحمل توکلی، امیدوارمان می‌کرد اما باز هم نتوانست مخاطبان صدا و سیما را راضی کند. سریال‌ها در کنار خیل عظیمی از برنامه‌های بدون مخاطب در حالی روی آنتن صدا و سیما رفت که مجموعه پرمخاطبی مثل «کلاه قرمزی» به دلیل آنچه مسایل مالی گفته شد، جایی در پخش برنامه‌های نوروز صدا و سیما نداشت.