کارلوس کی‌روش که بحق دنبال امکانات برای تیم ملی فوتبال ایران است و می‌خواهد این تیم را به بهترین شکل ممکن برای حضور در جام جهانی آماده کند، گاهی اوقات پا را از اختیاراتش فراتر می‌گذارد. نصرالله سجادی در حالی که زمین کمپ را جلوی رویش شخم زده‌اند و در حال زهکشی هستند و تیم ملی ایران عملا زمین اختصاصی ندارد و بین زمین‌های دستگردی و نفت که استانداردهای بین‌المللی ندارند، در رفت و آمد و از خوابگاه و هتل و رستوران دور است، می‌گوید: کی‌روش صحبت‌های زیادی می‌کند اما ما همه‌جوره امکانات را برای تیم ملی فراهم کردیم و حتی دو زمین تمرینی نفت و دستگردی را در اختیار تیم ملی قرار دادیم و همه‌جوره به این تیم کمک می‌کنیم و فدراسیون فوتبال نیز توان خود را می‌گذارد و نمی‌دانم چرا کی‌روش همیشه معترض است! این نوع نگاه‌ها قابل پذیرش نیست؛ چه مردم معمولی در اجابت با یکدیگر چنین حرف‌هایی را بر زبان آورند و چه فرد بزرگی چون معاون وزیر چنین بگوید. تیم ملی ایران نباید آواره این زمین و آن زمین باشد، حتی تیم‌های باشگاهی معمولی هم در کشورهای مدرن حداقل شش زمین فوتبال دارند و اگر تیم ملی ما ندارد این درد است و می‌تواند- بخوانید باید- مورد اعتراض سرمربی تیم ملی و بازیکنان و مردم قرار بگیرد. مطالبه داشتن زمین مناسب اصلا موضوع عجیبی نیست. خواسته زیادی هم محسوب نمی‌شود و زمانی که این موضوع ساده به چنین ادبیاتی تبدیل می‌شود و اصراری هم در کنارش می‌بینیم که امکانات کافی است تازه متوجه می‌شویم که چرا گاهی اوقات کی‌روش منفجر می‌شود و از عدم حمایت حرف می‌زند آن هم در حالی که داشتن یک زمین چمن حتی اسمش حمایت هم محسوب نمی‌شود. به گزارش مهر، این روزها در آسیا هم تیم‌های ملی 10 زمین تمرین دارند و درد چمن ندارند، آیا این یعنی آنکه کی‌روش صحبت‌های زیادی می‌کند؟ از سجادی باید پرسید که اولین امکانات تیم ملی فوتبال چیست؟ آیا زمین چمن استاندارد نیست؟ آیا وجود استادیوم با صندلی و حمایت تماشاگر نیست؟ زمینی که شما روی آن ایستاده بودید و در موردش حرف می‌زدید زیر کشت بود، کمی آن طرف‌تر هم طبقه دوم ورزشگاه آزادی به دلیل صندلی نداشتن با قوانین کنفدراسیون فوتبال آسیا عملا قابل استفاده نخواهد بود. حال منصفانه به ماجرا نگاه کنید، آیا تیم ملی حمایت کافی و وافی را از مسوولان دریافت کرده است؟ آیا کی‌روش صحبت‌های زیادی انجام می‌دهد؟
کارلوس کی‌روش که بحق دنبال امکانات برای تیم ملی فوتبال ایران است و می‌خواهد این تیم را به بهترین شکل ممکن برای حضور در جام جهانی آماده کند، گاهی اوقات پا را از اختیاراتش فراتر می‌گذارد. نصرالله سجادی در حالی که زمین کمپ را جلوی رویش شخم زده‌اند و در حال زهکشی هستند و تیم ملی ایران عملا زمین اختصاصی ندارد و بین زمین‌های دستگردی و نفت که استانداردهای بین‌المللی ندارند، در رفت و آمد و از خوابگاه و هتل و رستوران دور است، می‌گوید: کی‌روش صحبت‌های زیادی می‌کند اما ما همه‌جوره امکانات را برای تیم ملی فراهم کردیم و حتی دو زمین تمرینی نفت و دستگردی را در اختیار تیم ملی قرار دادیم و همه‌جوره به این تیم کمک می‌کنیم و فدراسیون فوتبال نیز توان خود را می‌گذارد و نمی‌دانم چرا کی‌روش همیشه معترض است! این نوع نگاه‌ها قابل پذیرش نیست؛ چه مردم معمولی در اجابت با یکدیگر چنین حرف‌هایی را بر زبان آورند و چه فرد بزرگی چون معاون وزیر چنین بگوید. تیم ملی ایران نباید آواره این زمین و آن زمین باشد، حتی تیم‌های باشگاهی معمولی هم در کشورهای مدرن حداقل شش زمین فوتبال دارند و اگر تیم ملی ما ندارد این درد است و می‌تواند- بخوانید باید- مورد اعتراض سرمربی تیم ملی و بازیکنان و مردم قرار بگیرد. مطالبه داشتن زمین مناسب اصلا موضوع عجیبی نیست. خواسته زیادی هم محسوب نمی‌شود و زمانی که این موضوع ساده به چنین ادبیاتی تبدیل می‌شود و اصراری هم در کنارش می‌بینیم که امکانات کافی است تازه متوجه می‌شویم که چرا گاهی اوقات کی‌روش منفجر می‌شود و از عدم حمایت حرف می‌زند آن هم در حالی که داشتن یک زمین چمن حتی اسمش حمایت هم محسوب نمی‌شود. به گزارش مهر، این روزها در آسیا هم تیم‌های ملی 10 زمین تمرین دارند و درد چمن ندارند، آیا این یعنی آنکه کی‌روش صحبت‌های زیادی می‌کند؟ از سجادی باید پرسید که اولین امکانات تیم ملی فوتبال چیست؟ آیا زمین چمن استاندارد نیست؟ آیا وجود استادیوم با صندلی و حمایت تماشاگر نیست؟ زمینی که شما روی آن ایستاده بودید و در موردش حرف می‌زدید زیر کشت بود، کمی آن طرف‌تر هم طبقه دوم ورزشگاه آزادی به دلیل صندلی نداشتن با قوانین کنفدراسیون فوتبال آسیا عملا قابل استفاده نخواهد بود. حال منصفانه به ماجرا نگاه کنید، آیا تیم ملی حمایت کافی و وافی را از مسوولان دریافت کرده است؟ آیا کی‌روش صحبت‌های زیادی انجام می‌دهد؟