گستردگی قاچاق محصولات پلیمری از مرزهای عراق، روزانه به خروج ٥٠ کامیون و بعضا بیشتر رسیده و بسیاری از منابع خبری خروج محموله های بزرگ محصولات پلیمری از مرزهای عراق را تایید می کنند و این سوال مطرح می شود که چرا گمرکات مرزی عراق بر قاچاق گسترده محصولات پلیمری اینگونه چشم خود را بسته اند.
گستردگی قاچاق محصولات پلیمری از مرزهای عراق در هفته های اخیر به خروج ٥٠ کامیون و بعضا بیشتر به صورت روزانه رسیده است، رقمی که نمی تواند از چشم گمرک و ماموران آن دور بماند.
بسیاری از منابع خبری خروج محموله های بزرگ محصولات پلیمری از مرزهای عراق را تایید می کنند و این سوال مطرح می شود که چرا گمرکات مرزی عراق چشمش را بر قاچاق گسترده محصولات پلیمری مصرف داخل بسته است.
محصولاتی که سرمایه ملی ایران است و ادامه آن می تواند ما را در سال های آینده محتاج عراق کند.
به نظر می رسد با توجه به حجم گسترده قاچاق محصولات پلیمری که شامل اکثر پلی اتیلن های سبک و سنگین، پی وی سی و... می شود، ردپای سازمان، ارگان و یا نهادی قدرتمند وجود دارد که بدون مجوز اقدام به قاچاق محصولات می کند.
این در حالی است که نادیده گرفتن بازارهای صادراتی و قاچاق گسترده محموله های پلیمری، ارزش صادراتی بسیاری از کالاها را از بین برده است.
بسیاری از کارخانه داران بزرگ در عراق در ماههای اخیر به قاچاق محصولات پلیمری از ایران روی آورده اند و حاضر نیستند محموله های پلیمری را از شرکتهای پتروشیمی ایرانی خریداری کنند؛ چرا که به راحتی می توانند بارهای پلیمری ارزان قیمت و ریالی را بخرند.
حال این سوال مطرح می شود که ماموران گمرک مقصر خروج این محصولات هستند و یا سازمان یا ارگانی قدرتمند سبب سکوت گمرک شده است؟
این در حالی است که پیش تر صادرات محصولات پلیمری صرفا به شرکتهای پتروشیمی واگذار شد، اما این شرکت ها اقدام به صادرات به صورت ریالی نمی کنند، بنابراین این سوال مطرح می شود که این کالاها با ارزش ریالی چگونه از مرزهای ایران خارج می شوند؟
بسیاری از پلی اتیلن های سبک و سنگین مانند گرید ٥١١٠ پلیمر آریاساسول و گرید پایپ پتروشیمی جم در حجم های بالا و به دلیل مصرف زیاد در عراق، چگونه با نرخ ریالی و از کجا از مرزهای ایران خارج و به صورت قاچاق وارد خاک عراق می شود؟
به نظر می رسد نظارت دقیق تر و بررسی چگونگی خروج کامیون های قاچاق از مرز ایران به عراق با توجه به از دست رفتن بازار صادراتی شرکتهای پتروشیمی و ارزش گذاری این محموله ها به صورت ریالی ضرورت دارد؛ چرا که این موضوع می تواند علاوه براتلاف سرمایه های ملی، سبب ضعیف شدن صنایع پایین دست ایرانی و از دست رفتن بازارهای صادراتی شرکتهای تولیدکننده ایرانی شود.