به رغم گذشت چند دهه، جهان سرانجام به آلودگی بیش از حد پلاستیک آگاهی پیدا کرده است. اما در حالی که کشورهای دنیا تازه شروع به پیاده‌سازی استراتژی‌های رفع این مشکل کرده‌اند، نروژ با فاصله‌ای قابل توجه از تمام کشورها پیشی گرفته است: آنها 97 درصد از کل بطری‌های پلاستیکی خود را بازیافت می‌کنند. نروژ برای رسیدن به این نرخ عجیب بازیافت از مکانیسمی بهره‌ برد که در تمام اقتصادهای مدرن جهان وجود دارد: سرمایه‌داری.

فرایند اجرای سیاست بازیافت اساساً مانند وام عمل می‌کند. زمانی که مشتریان بطری پلاستیکی خریداری می‌کنند مبلغ افزوده‌ای می‌پردازند که عموماً معادل 15 تا 30 سنت آمریکایی است. سپس مشتری می‌تواند با قرار دادن بطری پلاستیکی در دستگاه‌های ذخیره مجدد یا بازگرداندن آن به پمپ‌بنزین‌ها یا دیگر فروشگاه‌ها این مقدار هزینه را پس بگیرد. صاحبان مغازه نیز درصد کمی از هزینه را دریافت می‌کنند و مهم‌تر از این، مشتری‌هایی دارند که وارد فروشگاه آنها می‌شوند- که درصدی از آنها نیز خرید می‌کنند. کشور نروژ همزمان کار دیگری را هم انجام داد: وضع مالیات محیط‌‌ زیست برای تولید‌کنندگان ظروف پلاستیک که در صورت بهبود استانداردهای محیط‌زیستی کاهش داده می‌شود.

در نتیجه، نروژ نه تنها مقدار شگفت‌انگیزی از بطری‌های پلاستیکی را بازیافت می‌کند، بلکه به دلیل تهیه این بطری‌ها از مواد اولیه نسبتاً خوب، آنها را بارها بازیافت می‌کند؛ 92 درصد از بطری‌های بازیافت‌شده قابل استفاده مجدد هستند و در مواردی نیز بیش از 50 بار از آنها استفاده شده است.

استراتژی نروژ بر اساس این درک ساده بنا شده: هزینه‌ بازیافت پلاستیک بیش از تولید پلاستیک جدید است، بنابراین بدون مشوق‌های مالی هیچ دلیلی برای بازیافت آن وجود نخواهد داشت. بازیافت پلاستیک به طور قطع کاری مفید و به نفع محیط‌زیست است، اما این عوامل کمک چندانی به پیشبرد کار نمی‌کند. به همین دلیل بود که نروژ به بازیافت ارزش مالی داد. همچنین باید افزود وجود شرکت‌های همکار می‌تواند اجرای این پروژه را بهبود بخشد.

آلمان، یکی از دیگر از کشورهای پیشتاز در بازیافت پلاستیک، توانسته با استفاده از سیستمی مشابه موفقیت‌های زیادی کسب کند. این در حالی است که نرخ بازیافت بطری‌های پلاستیک در ایالات متحده حدود 30 درصد، اما در انگلستان حدود 20 تا 45 درصد است.

<همکو: اخبار و تحلیل صنعت پلیمر>

قیمت مواد اولیه پلاستیک و پلیمر