مدیرعامل شرکت ملی صنایع پتروشیمی ایران گفت: ما به دانش فنی تولید پروپیلن از متانول دست پیدا کرده‌ایم و مهندسی پایه را انجام داده‌ایم و در حال تجاری‌سازی دانش فنی هستیم که اگر این اتفاق بیفتد باب جدیدی در تولید پروپیلن و تکمیل زنجیره از مسیر گاز طبیعی ایجاد می‌شود.
ساخت طرح جدید 30 هزار تنی پلی‌پروپیلن پتروشیمی تبریز به عنوان «خاویار» صنعت پتروشیمی آغاز شد.
بر اساس این گزارش، طراحی پایه این طرح رو به پایان بوده و از شهریورماه طراحی مهندسی تفصیلی آن آغاز می‌شود. پلی‌پروپیلن که به‌عنوان خاویار صنعت پتروشیمی یاد می‌شود، ارزش افزوده بالایی دارد و مقاصد صادراتی زیادی، خواهان این محصول ارزشمند هستند.
بهزاد محمدی، مدیرعامل شرکت ملی صنایع پتروشیمی ایران در مصاحبه‌ای اعلام کرد که معتقد است پروپیلن محصول بسیار با ارزشی است که در ادامه زنجیره به تولید پلی پروپیلن و سایر محصولات با ارزش می‌انجامد.
وی می‌گوید: ما به دانش فنی تولید پروپیلن از متانول دست پیدا کرده‌ایم و مهندسی پایه را انجام داده‌ایم و در حال تجاری‌سازی دانش فنی هستیم که اگر این اتفاق بیفتد باب جدیدی در تولید پروپیلن و تکمیل زنجیره از مسیر گاز طبیعی ایجاد می‌شود.
محمدی تاکید می‌کند که در سال 1404 از 5 میلیون تن ظرفیت فعلی تولید متانول به 25 میلیون تن می‌رسیم که نشان می‌دهد متانول قابل دسترس زیادی داریم و با تجاری کردن این دانش فنی می‌توانیم به تولید پروپیلن قابل توجهی دست پیدا کنیم. در دنیا از «پروپیلن» به‌عنوان «خاویار صنعت پتروشیمی » نام برده می‌شود که زنجیره پایین دست آن بسیار با ارزش است.
به گزارش تسنیم، پروپیلن به عنوان خاویار صنعت پتروشیمی دومین ماده پایه صنعت پتروشیمی از حیث میزان مصرف در دنیا است (بعد از اتیلن). 92 میلیون تن پروپیلن در سال 2014 روانه بازار مصرف شده است.
پلی پروپیلن با سهم 66 درصدی در زنجیره ارزش این ماده، بیشترین سهم را در مصرف پروپیلن در دنیا داراست. سایر محصولات کلیدی و با ارزش، همچون پروپیلن اکساید با 8 درصد، آکریلونیتریل 7 درصد، آکریلیک اسید با 4 درصد، کیومن با 4 درصد، دو اتیل هگزانول با 4 درصد در جایگاه دوم تا ششم از حیث میزان مصرف پروپیلن قرار دارند. بوتانول و ایزوپروپانول نیز با 3 و 1 درصد در جایگاه‌های بعدی مصرف پروپیلن هستند.
اما اکنون 95 درصد پروپیلن تولیدی در کشور به پلی پروپیلن و تنها 5 درصد آن نیز به دو اتیل هگزانول تبدیل می‌شود. این در حالی است که سایر محصولات با ارزش موجود در "زنجیره ارزش" این ماده استراتژیک به دلایل مختلف از جمله نبود پروپیلن کافی در داخل کشور تولید نمی‌شوند.