پُل کُل که در راس تیم سازنده این پلیمر قرار دارد، می‌گوید: «این (پلیمر) چیزی نیست که مثل پلاستیک‌های زیست فروپاش که مردم با آن‌ها آشنایی دارند، به آرامی در طول یک سال تجزیه شود. این پلیمر با فشار دادن یک دکمه که یک سازوکار داخلی را فعال می‌کند و یا در اثر مجاورت با نور خورشید، در یک لحظه ناپدید می‌شود.»
پایگاه اینترنتی «دیلی میل» گزارش داد: به گفته دانشمندان این ماده که محققان انجمن شیمی آمریکا به سفارش وزارت دفاع این کشور ساخته‌اند، می‌تواند با انداختن بسته‌هایی که هیچ ردی از خود برجای نمی‌گذارند، به استقرار حسگرهای الکترونیکی و تحویل پنهانی تجهیزات نظامی کمک کند.
پُل کُل که در راس تیم سازنده این پلیمر قرار دارد، می‌گوید: «این (پلیمر) چیزی نیست که مثل پلاستیک‌های زیست فروپاش که مردم با آن‌ها آشنایی دارند، به آرامی در طول یک سال تجزیه شود. این پلیمر با فشار دادن یک دکمه که یک سازوکار داخلی را فعال می‌کند و یا در اثر مجاورت با نور خورشید، در یک لحظه ناپدید می‌شود.»
پژوهشگران می‌گویند برای دستیابی به فرآیند تبدیل سریع از حالت جامد به تجزیه، از نوعی پلیمر با «سقف دمایی پایین» استفاده کرده‌اند، به این معنا که در درماهای بالاتر از یک محدوده خاص، پیوندهای آن فورا می‌شکنند.
دانشمندان در این راستا از یک کاتالیزور حساس به نور برای آغاز فرآیند تجزیه پلیمرها استفاده کردند، به این صورت که این ماده به محض قرار گرفتن در معرض نور خورشید شروع به ناپدیدشدن می‌کند، در نتیجه اگر این پلیمر در شب به محل مورد نظر فرستاده شود، با طلوع خورشید دیگر اثری از آن باقی نخواهد ماند.
محققان می‌گویند با استفاده از این روش همچنین توانسته‌اند با تنظیم زمان‌بندی تجزیه، موادی با دوام و طول عمر بیشتر خلق کنند.
به نقل از کُل، «ما می‌توانیم فرآیند تجزیه پلیمر را برای یک مدت زمان معین چون یک ساعت، دوساعت یا سه ساعت به تاخیر بیاندازیم. می‌توانید آن را تا پیش از مصرف در تاریکی نگه دارید یا در طول روز از آن استفاده کنید و همچنان سه ساعت تا تجزیه آن زمان داشته باشید.»
دانشمندان سال‌ها در پی ساخت چنین ماده‌ای بودند اما به دلیل عدم پایداری پلیمر در دمای اتاق، تاکنون موفق به این کار نشده بودند. با این حال این بار توانستند با از بین بردن ناخالصی‌ها پیش از سنتز، پلیمری بسازند که از نمونه‌های پیشین خود دوام بیشتری دارد.
اگرچه در زمان حاضر کاربرد این نوع پلیمر در فناوری‌های نظامی است، اما به گفته محققان می‌توان از آن در حوزه های غیرنظامی و تجاری نیز استفاده کرد.