مدیرعامل شرکت پارسا پلیمر شریف گفت: صادرات بیش از دوازده میلیارد دلار محصولات پتروشیمی به شکل خام به نفع ملّت نیست. چرا که در صورت قرار گرفتن این حجم مواد در زنجیره‌ی تکمیلی، ارزش صادراتی آن حداقل دو برابر خواهد شد و چنانچه این مواد بر پایه‌ی محصولات صنعتی دانش‌بنیان صادر گردد، ارزش صادراتی آن حداقل چهار برابر خواهد شد.
حضرت آیت‌الله خامنه‌ای رهبر انقلاب اسلامی شب سه‌شنبه ۱۳۹۸/۰۸/۲۸ در دیدار ۲۵۰۰ نفر از تولیدکنندگان، کارآفرینان و فعالان اقتصادی با اشاره به اهمیت ثروت ملی و گسترش رفاه عمومی در نظام اسلامی و ضرورت امید نبستن به خارج از کشور، تأکید کردند: کار و راهبرد اساسی «مصون‌سازی اقتصاد از آسیب تحریمها از طریق تقویت و رونق تولید داخلی» است و بنده پشت این قضیه ایستاده‌ام و از مسیر پیشرفت حقیقی کشور کاملاً دفاع میکنم.
در ابتدای این دیدار و پیش از سخنان رهبر انقلاب، چند تن از تولیدکنندگان، کارآفرینان و فعالان اقتصادی، دیدگاه‌های خود را بیان کردند. یکی از این افراد آقای سعید زکایی، مدیرعامل شرکت پارسا پلیمر شریف بود که سخنان خود را به شرح زیر بیان کرد:
"با سلام و عرض ادب خدمت حضرتعالی و حضار محترم. ضمن تشکر از فرصتی که در اختیار اینجانب قرار گرفته، علاقمندم بخشی از نکاتی را که از دیدگاه یک فعال صنعت پلیمر و مدیر یک شرکت دانش‌بنیان مهم میباشد به عرض شما برسانم. صنایع پلیمری و شیمیایی به دلیل زیرساخت ایجاد شده، مواد اولیه‌ی موجود و مهم‌تر از همه نیروی انسانی متخصص، از جایگاه مهم و کلیدی در اقتصاد کشور برخوردار میباشد. صادرات بیش از دوازده میلیارد دلار محصولات پتروشیمی به شکل خام به نفع ملّت نیست. چرا که در صورت قرار گرفتن این حجم مواد در زنجیره‌ی تکمیلی، ارزش صادراتی آن حداقل دو برابر خواهد شد و چنانچه این مواد بر پایه‌ی محصولات صنعتی دانش‌بنیان صادر گردد، ارزش صادراتی آن حداقل چهار برابر خواهد شد. این امر علاوه بر ورود ثروت به کشور، ایجاد اشتغال گسترده بخصوص برای نیروهای جوان تحصیلکرده را به همراه خواهد داشت. پراکنده شدن طیف صادرات در چنین شرایطی، اجرای سیاستهای تحریمی برای دشمنان خارجی کشور را نیز بسیار مشکل خواهد نمود.
خوشوقتم از اینکه عرض کنم شرکت دانش‌بنیان پارسا پلیمر شریف در سالهای اخیر با علم به موارد فوق‌الذکر، تمام تلاش خود را برای تولید ترکیبات پلیمری پیشرفته بر پایه‌ی پلیمرهای تولید داخل مصروف داشته و موفق به ارائه‌ی مواد مورد نیاز صنایع مختلف از خودرو، لوله، لوازم خانگی، بسته‌بندی و غیره شده و سهم قابل توجهی در قطع مواد واردتی داشته است. به علاوه این شرکت توانسته است قدمهای مؤثری برای ایجاد مسیرهای پایدار صادراتی بردارد و در این راه تعاملات با صنایع بالادستی و سازمانها و ارگانهای مربوطه برقرار نماید ولکن واقعیت این است که متأسفانه مشکلات ساختاری موجود در نظام مدیریت کشور مانع از دست‌یابی به اهداف ارزشمند در این مسیر میباشد و اتلاف انرژی و بی‌انگیزه شدن فعالان صنعت را به دنبال دارد.
در ادامه برخی نکات حائز اهمیت در این مقوله را به صورت خلاصه خدمت شما عرض میکنم، یقیناً دستورات و پیگیری‌های حضرتعالی نقش به سزایی در همگرایی نظام برای توسعه و تعالی کشور خواهد داشت.
۱) شفافیت در نظام اقتصادی کشور؛ محدودیت فروش نفتی در کنار مشکلات جاری، فرصتی است تا کشور وابسته به منابع مالیاتی و به طبع آن وابسته به اشتغال، تولید و ارزش افزوده‌ی واقعی گردد اما این کار زمانی تحقق مییابد که هیچ نهاد، فرد یا صنفی و حتی مصرف‌کننده‌ی نهایی مستثنا از نظام مالیاتی بالاخص مالیات بر ارزش افزوده نگردد. در حال حاضر این صنعتگر است که زیر ذره‌بین سختگیرانه‌ی سازمان مالیاتی و بیمه‌ای کشور رفته و حتی تاوان عدم پرداخت دیگر فعالان اقتصادی بالاخص آنان که در زنجیره‌ی تکمیلی عرضه‌ی محصولاتش قرار گرفته‌اند را میپردازد.
۲) محوریت صنعت بالاخص صنعت مبتنی بر دانش و فناوری؛ چه زمانی که بتوان نفت را بی‌مشکل صادر نمود و چه زمانی که ظالمانه برای فروش آن مشکل ایجاد میگردد، صنعت مبتنی بر دانش و توسعه‌ی صادرات باید اولویت تمام ارکان نظام و نه یک وزارتخانه و یا نهاد و سازمان باشد. در حال حاضر مسیر تولید، توسعه و صادرات در میان انواع بخشنامه‌ها و دستورالعملهای محدودکننده و همچنان بی‌عملی و کُندی تصمیم‌گیری، بسیار پرچالش و سخت شده است. در این شرایط بسیاری از مدیران به جای همراهی جدی و تصمیم‌گیری جسورانه بیشتر نگران نقد تصمیمات‌شان توسط دیگر بخشها و نهادهای نظارتی هستند، درواقع کسی را به دلیل عدم تصمیم‌گیری باعث کُندی تولید و توقف فعالیتهای صادراتی میگردد نقد و بازخواست نمیکنند، پس در این شرایط راحت‌ترین تصمیم، تصمیم نگرفتن است.
۲) تولید و صادرات مبتنی بر دانش و نوآوری در تکمیل زنجیره‌ی تولید؛ همانگونه که در مقدمه اشاره شد، تکمیل زنجیره‌ی تولید و توسعه‌ی صادرات آنها اشتغال، ثروت‌آفرینی، و تحریم‌ناپذیری را به ارمغان می‌آورد. تعامل جدی صنایع بزرگ بالاخص پتروشیمی‌ها با صنایع تکمیلی در توسعه‌ی محصولات نوآورانه و دانش‌بنیان هم ضرورت بقا است و هم عامل توسعه؛ باید اولویت شرایط حاضر به جای تقسیم سود و منفعت کوتاه مدت به سهامداران، به سرمایه‌گذاری در جهت نوآوری و تعامل با شرکتهای دانش‌بنیان باشند.
۳) توسعه‌ی برند ملّی؛ در کنار چالشهای فعالی فرصتهای ناب صادراتی پیش آمده است به شرط آن که با تسهیل موانع اشاره شده، به توسعه و رشد برند ملی در کشورهای هدف صادراتی پرداخت. برنامه‌ریزی و اقداماتی همچون ایجاد مراکز رصد نوآوری و بازاریابی و برگزاری تورهای صنعتی برای مدیران صنعتی کشورهای هدف و بازدید آنها از توان و ظرفیت داخل و همراهی تمام نهادهای مرتبط حتی نهاد دیپلماسی کشور در ارتقاع و توسعه‌ی برند ملّی بسیار مؤثر است.
۴) برنامه‌ریزی و تدوین استراتژی صنعتی کشور و همراهی همه‌ی ارکان نظام؛ مهم‌ترین استراتژی تضعیف کشور در بحث اقتصادی به وسیله‌ی بدخواهان این سرزمین، افزایش ریسک فعالیت اقتصادی و عدم امکان برنامه‌ریزی، تعارض داخلی و تصمیم‌گیری منفعلانه و عجولانه در حوزه‌ی اقتصادی کشور میباشد. سؤال مهم این است که ما در مقابل چنین حرکتی چه اقدامی میکنیم؟ ضرورت برنامه‌ریزی دقیق براساس سناریوهای پیش‌رو، تعریف اقدامات مطمئن کوتاه و بلندمدت در جهت رشد اقتصادی و استفاده از فرصتهای شکل گرفته جهت حرکت تهاجمی به بازارهای صادراتی از اقدامهای سنجیده‌ی ما میباشد. البته حرکتهای خوبی در معاونت فناوری ریاست جمهوری و صندوق نوآوری و شکوفایی در حوزه‌ی دانش‌بنیان و وزارت صنعت و معدن و تجارت آغاز شده است که شایسته تقدیر است و نیاز به تقویت و همراهی همه جانبه‌ی نظام و مشارکت دادن جدی‌تر بخش خصوصی دارد تا بتوان فضای امید و آرامش بالاخص در حوزه‌ی اقتصادی را ارتقاء داد.
کلام آخر آنکه صنعتگران و به تعبیر حضرتعالی در شرایط فعلی، فرماندهان جنگ اقتصادی نیاز به همراهی، حمایت، عزّت و برداشتن موانع جهت نقش‌آفرینی برای عبور از شرایط سخت اقتصادی کشور و ایجاد اشتغال و ثروت‌آفرینی برای مردم عزیز این میهن دارند و باید باور داشت هرچه صنعت مبتنی بر دانش ما توسعه یابد و با جهان تعامل و ارتباط بیشتری داشته باشیم، تحریم و منزوی نمودن این تمدن کهن ناممکن خواهد بود."