سیدحسین میرافضلی درباره مشکل تامین سرمایه گفت: شرایط کنونی مناسب سرمایه‌گذاری نیست، اما این به‌دلیل مسائل خارجی نیست، بلکه مشکلات داخل کشور، دامنگیر سرمایه‌گذاران است. آسیبی که سرمایه‌گذاران و پتروشیمی‌ها از مقررات و موانع کسب‌وکار می‌بینند، بیشتر از تحریم‌هاست.
سیدحسین میرافضلی | آیا خروج ایالات‌متحده از توافق جهانی برنامه جامع اقدام مشترک و تلاش ترامپ برای فعال‌کردن تحریم‌های موسوم به ثانویه که می‌تواند فروش نفت، گاز، میعانات گازی و فرآورده‌های پتروشیمی ایران را دربربگیرد، ایران را به شرایط دوران احمدی‌نژاد بر‌می‌گرداند؟
به این پرسش در دو سطح می‌توان پاسخ داد؛ نخست بحث انتقال فناوری و دوم موضوع خرید نفت و فرآورده‌ها و محصولات پتروشیمی ایران است که موضوع این نوشتار نیست. مشارکت‌نکردن شرکت‌های بزرگ غربی در حوزه نفت و گاز ایران، حتما اتفاق خجسته‌ای نیست. مشکل امروز ایران برای توسعه میادین نفت و گاز، ناظر بر تامین سرمایه است. حجم سرمایه‌گذاری این نوع فعالیت‌ها، چندین‌‌میلیارد دلار است و تامین آن برای وزارت نفت آسان نیست.
از حیث منابع انسانی در بخش بالادستی، ذکر این نکته خالی از لطف نیست که ١٠سال پیش، تعداد مهندسان متخصص بالادستی که خارج از ایران در شرکت‌های بزرگ دنیا درحال فعالیت بودند، ٦هزار نفر بود که با توجه به روند سال‌های اخیر، احتمالا امروز افزایش قابل‌توجهی یافته است.
پس تامین سرمایه، به‌ویژه سرمایه خارجی، مسأله اصلی است، اما بعد از آن موضوع پالایش پدید می‌آید، یعنی زمانی که ماده خام از طریق خطوط لوله به پالایشگاه می‌رود. تاکنون در ٢٠ فاز بهره‌برداری‌شده در پارس‌جنوبی، نیاز اصلی شرکت‌های ایرانی به شرکت‌های خارجی درباره طراحی و نصب پالایشگاه و تامین تجهیزات اصلی، ازجمله ماشین‌آلات دوار بوده است.
با توجه به ماهیت فناوری که هر روز درحال تغییر است، ارتباط با کشورها و شرکت‌های قدرتمند برای دریافت فناوری به‌روز بخش پالایش، امری اجتناب‌ناپذیر است. البته اگر تامین سرمایه از طریق فاینانس صورت بگیرد، حتی می‌توان برای شرکتی نظیر توتال هم جایگزین یافت.
ما درباره پتروشیمی فرآیند کمی متفاوت است. در این صنعت چنانچه تامین مالی صورت بگیرد، دستیابی به دانش کار دشواری نیست، زیرا ساخت واحد‌های الفینی چه آمونیاک و چه متانول تا حدودی بومی شده است، اما در پی‌دی‌اچ و جی‌تی‌ال هنوز نیاز بالایی به شرکت‌های خارجی صاحب تکنولوژی داریم.
با توجه به تلاش‌های صورت‌گرفته از سوی دولت برای ادامه برجام با اروپا، چین و روسیه، اگر کشورهای اتحادیه، چین، روسیه، ژاپن و کره‌جنوبی به تبادل مالی و فناوری با ایران بپردازند، می‌توان از طریق ارزهایی غیر از دلار، منابع مورد نیاز اجرای پروژه‌ها را تامین کرد.
در شرایط تحریم بهای تمام‌شده سرمایه‌گذاری و خرید تجهیزات افزایش قابل‌توجهی یافت. در شرایط تحریم، دستیابی به تکنولوژی‌های خاص که نیاز ما است، سخت و گران خواهد شد و به‌تبع آن ارزش افزوده تولید در برخی حوزه‌ها کاهش می‌یابد. درباره مشکل تامین سرمایه باید گفت شرایط کنونی مناسب سرمایه‌گذاری نیست، اما این به‌دلیل مسائل خارجی نیست، بلکه مشکلات داخل کشور، دامنگیر سرمایه‌گذاران است. آسیبی که سرمایه‌گذاران و پتروشیمی‌ها از مقررات و موانع کسب‌وکار می‌بینند، بیشتر از تحریم‌هاست.
<همکو: اخبار و تحلیل صنعت پلیمر>
قیمت مواد اولیه پلاستیک و پلیمر، قیمت ارز و دلار، قیمت نفت و سوخت