بشر امروز در تقابل بزرگ‌ترین و بی‌سابقه‌ترین آلودگیِ زباله‌های پلاستیکی در تاریخ است و ایران یکی از ۱۰ کشور نخست دنیا در زمینه مصرف پلاستیک است.
در پنجاه سال گذشته، تولید و مصرف جهانی پلاستیک افزایش چشمگیری داشته، طبق گزارش تحلیلگران صنعت جهانی، مصرف این محصول شیمیایی تا پایان سال ۲۰۱۵ به ۲۹۷.۵ میلیون تن رسیده است.
ایران یکی از ۱۰ کشور نخست دنیا در زمینه مصرف پلاستیک است.
بر اساس آمار موجود، میزان پلاستیک تولیدی در ایران بیش از ۱۷ هزار تن در سال تخمین زده شده که این رقم معادل حدود ۵۰ تن در روز می‌شود.
هر شهروند تهرانی به‌طور متوسط روزانه ۳ نایلون پلاستیکی را وارد چرخه محیط زیست می‌کند.
بقایای پلاستیک باعث مرگ بیش از یک میلیون پرنده در هرسال و هم‌چنین مرگ بیش از صد هزار پستاندار می‌شوند.
در جوامع پیشرفته در حال حاضر تنها ۵ درصد از پلاستیک‌های تولیدشده، بازیافت می‌شود و باقی در طبیعت رهاشده و یا بدون هیچ‌گونه تمهیدات خاص دفن می‌شوند.
در ۵۰ درصد موارد ما از هر پلاستیک، تنها یک‌بار استفاده کرده و سپس آن‌را دور می‌اندازیم.
باوجود ده‌ها عامل ترغیب و الزام، هنوز هزینه بازیافت زباله‌های خانگی از انتقال آن‌ها به محل دفن زباله برای شهرداری‌ها بیشتر است.
قیمت مواد بازیافتی، به دلیل نزول قیمت نفت و افول تقاضا برای مواد بازیافتی، کاهش‌یافته است.
این رکود، برخی شرکت‌های بازیافتی را مجبور به تعطیلی کارخانه‌ها و لغو برنامه‌هایشان برای فناوری‌های جدید کرده است.
این ماده شیمیایی-صنعتی از بقیه مواد در برابر تجزیه طبیعی بسیار مقاوم‌تر است زیرا پیوندهای شیمیایی که مولکول‌های پلاستیک را کنار یکدیگر نگه می‌دارند، اغلب قدرتمندتر از نیروی طبیعت است.
این بدان معنی است که میکروارگانیسم‌های خاکی که می‌توانند به‌راحتی به موادی مانند چوب و دیگر زباله‌های ارگانیک حمله کنند، نمی‌توانند اکثر پلاستیک‌ها را از بین ببرند.
تجزیه پلاستیک پس از یک دوره بسیار طولانی (حدود ۱۰۰ الی ۵۰۰ سال) آغاز می‌شود.
ویژگی‌هایی که سبب شده‌اند پلاستیک در بازار جهانی تا این حد مهم باشد همان‌هایی هستند که آن را به آلاینده‌ای فراگیر تبدیل کرده‌اند: دوام و مقاومت در برابر تجزیه!